Het is in de nacht van donderdag op vrijdag wanneer ik badend in het zweet en totaal gedesoriënteerd wakker word. Niet wetend waar ik ben en wat ik in de uren daarvoor ‘om aans had’ heb, kijk ik op de wekker. Het is rond enen, zo lang kan ik nog niet geslapen hebben. Want ik heb Feyenoord immers nog zien winnen in Praag. Maar waarom voel ik mij dan zo belabberd?
Vlak voor het slapen gaan heb ik bij mijzelf nog een preventief paracetamolletje naar binnen geslagen. Tenminste, dat dacht ik. Maar zou het wel een paracetamol geweest zijn? Heb ik niet, net zoals Ajax-keeper Onana, een verkeerd pilletje van de vrouw naar binnen gemikt waardoor ik nu in een slechte trip zit? Dat zou mijn staat wellicht verklaren.
En dus maar even naar beneden om de verpakking te controleren. Gelukkig, het is inderdaad maar een onschuldig pilletje en ik voel mij terstond wat beter. Achteraf was toen het dikste van de nodige koortsaanvallen achter de rug waar ik meerdere nachten mee moest dealen. Vier nachten Sunsation bleken mijn niet meer zo getraind lichaam toch niet helemaal onberoerd gelaten te hebben.
Met als gevolg dat het vorige week niet mijn beste week was. Qua werken en afspraken moest alles gewoon doorgaan natuurlijk, volgens de tussentijdse coronatesten kon dat ook prima, maar tussendoor heb ik soms eventjes een powernapje gedaan om de week door te komen. En dat is uiteindelijk gelukt.
En dat was natuurlijk nodig ook want er stond een druk en gevarieerd weekend voor de deur, vol met mooie uitstapjes. Zo hebben Miranda en ik vrijdagavond de opening van Dinercafé Winneweer live mee mogen maken. En wat was het heerlijk druk en wat is het mooi geworden. Esther en Freek hebben ongetwijfeld enerverende weken achter de rug om alles spik en span te krijgen en zullen zich na de lockdown rond kerst wel eens afgevraagd hebben of het allemaal goed zou komen. Maar het resultaat mocht er zijn!
Ik had dan ook na enige biertjes moeite om weg te komen maar de vrouw was rigoureuzer. Zij had zelf na de eerste Sunsationweek corona te pakken en was hier een week flink zoet mee. De energieboog was ook bij haar nog niet optimaal en dus stapten we rond elven moe maar voldaan in onze Fordje Focus om naar huis te gaan. Het weekend had immers nog wel wat meer verrassingen in petto en daar moest ook energie voor gevonden worden.
En dus kon ik zaterdagmiddag naar het mooie Leens tuffen waar ons vlaggenschip zich middels een 0-5 overwinning herstelde van twee opeenvolgende nederlagen. Over de invloed van de feesttent is al genoeg gezegd en gespeculeerd dus daar hoef ik niet over uit te wijden. Maar het waren mooie punten in het land van Tjipco, Eddy, Arjan en Pieter waar ik mooi nog even mee bij kon praten. En dat terwijl goalgetter Rozema mij, vanuit het veld nog wel, achter de broek zat om een bal uit de bosjes te vissen.
Fris en vrolijk kon ik mij vervolgens in de vroege zaterdagvooravond naar de G.A.-straat spoeden. Een trip through memory lane inderdaad want dat is de straat waar ik dik twintig jaar gewoond heb. En menig stapavond mocht beleven. Dankzij vijftig jaar Alfred Zuidhof kwamen die zoete herinneringen weer boven toen ik het Multigebouw instapte. Maar ik kon het niet laten om eerst nog even naar het eind van de straat te lopen om als vanouds de zon ergens ver achter het Boterdiep onder te zien gaan.
In de kelder werden de krakers van toen nieuw leven in gedraaid door DJ Peter en tussendoor zorgde een surpriseact van zanger Burdy, met zijn vrouw Wilma achter de knoppen, voor een bijzonder vrolijk uurtje inclusief een lange polonaise. Het gebouw had dus nog niets van zijn magie en ritmegevoel verloren. Want waar normaal de darters staan te speren, beleefden de vrienden van Akko hier nu genoeglijke uurtjes. De kelder is toch een fantastische plek voor onze jeugd voor mooie stapavonden? Hopelijk wordt dit initiatief binnenkort nieuw leven ingeblazen.
Even na tweeën gaf ik het feestpijpje aan Maarten want zondagmiddag werd ik al weer in Roden verwacht om de verjaardag van zwager Ritzo te vieren. Een geluk bij een ongeluk was dat de buurman geveld was door de griep waardoor onze zondagse Paasklaverjasavond niet door kon gaan. Waardoor wij op Paasmaandag nog wat energie overhadden om op tegeljacht te gaan voor ons nieuw aan te leggen buitenterras. Wat begon met een slechte trip, leidde uiteindelijk tot een perfect en gevarieerd Paasweekend. Eentje die in het geheugen met een goed gevoel opgeslagen kan worden…..