Kunt u zich heel kort even voorstellen?
Foto: Leonardo Horta
Carol (met een C inderdaad) Harry Caspers, zo luidt mijn volledige naam. Roepnaam Ron. Ik ben op 22 oktober 1960 geboren in de stad Groningen. Mijn vijf jaar oudere zus is in 1999 overleden. Mijn vader was vertegenwoordiger maar overleed al op 47-jarige leeftijd aan de gevolgen van leukemie. Zelf was ik nog maar elf jaar oud en dat was zeker een moeilijke periode. Op den duur is het ons gelukt om het leven weer op te pakken. Mijn moeder kreeg een jongere vriend en dat had een positief effect op ons allemaal.
Na Groningen volgde de Brilpolder, gelegen vlakbij Zuidhorn. In mijn studietijd ben ik weer naar Groningen verhuisd. In 1998 volgde mijn voorlopig laatste verhuizing en wel naar de Hoofdstraat in Warffum. Daar heb ik, naast het woonhuis, mijn werkplaats en atelier. Inmiddels woon ik hier dus al weer bijna 25 jaar met veel plezier. Warffum is een mooi en levendig dorp.
Wat is uw burgerlijke staat?
Ik heb in mijn leven meerdere langdurige relaties gehad. Stuk voor stuk met mooie en boeiende vrouwen. De moeder van mijn twee kinderen is van Nieuw-Zeelandse afkomst. Mijn dochter Alana is 24 en studeert juridische bestuurskunde in de stad Groningen. Zoon Thomas woont nog thuis, is 21 en zit op de Hotelschool. Inmiddels heb ik al weer vier jaar een relatie met Eva. Zij heeft een yogastudio in Eenrum en we hebben daar beiden een galerie onder de naam ‘Onder de Molen.’
Wat is uw voormalig beroep?
Na de lagere school, ging ik naar de HAVO. Ik was achttien jaar toen ik met mijn diploma op zak het Wessel Gansfort College in Groningen verliet. Ik had geen idee wat te worden en besloot eerst mijn militaire dienstplicht te vervullen. Dat bracht mij zelfs naar Libanon waar ik onderdeel was van de Unifil-troepen. Ik ben betrekkelijk goed door deze periode gekomen en moest qua studie een keuze maken tussen de journalistiek of een pedagogische opleiding. De luitenant waar ik onder diende, zag ik in mij zeker een leraar. En zelf sprak de vrijheid van zo’n baan mij wel aan.
Ik was een jaar of 24 toen ik van school kwam maar het viel in die tijd voor onderwijzers niet mee om een baan te vinden. Later heb ik trouwens nog een post HBO-opleiding gedaan in de agogische richting. Na een tijdje thuis gezeten te hebben, besloot ik bij de vader van mijn toenmalige vriendin aan de slag te gaan. Harco Hanekamp was koperslager en restaurateur en leerde mij in het begin de fijne kneepjes van het vak. Hij was voor mij een prima leermeester. Ik raakte steeds meer geïnteresseerd in het smeedwerk en bleek er aanleg voor te hebben.
Niet veel later ben ik voor mijzelf begonnen, bij Harco was genoeg ruimte voor mijn onderneming. Een van mijn eerste grote klussen was het restaureren van de koorhekken van Der Aa-kerk in Groningen. Steeds meer aannemers en architecten wisten mij te vinden, ook toen ik mijn bedrijf voortzette in Warffum. Ik restaureerde dus de hekken van Der Aa-kerk maar ook die van de Sint Jozefkathedraal. Voor die kerk maakte ik ook een nieuwe torenspits. Nog een mooie opdracht die mij direct te binnen schiet was het smeden van het grote spoorwiel dat op het hoofdstation staat. Dit n.a.v. het 150-jarig bestaan van de NS.
De laatste jaren krijg ik steeds meer mooie en grote opdrachten. Heel vaak op het gebied van gietijzer. Ook maak en herstel ik grafmonumenten, onder andere op de Noorderbegraafplaats in Assen waar ik het grootste gietijzeren grafmonument van Nederland mag restaureren. Ook een bijzondere opdracht was het maken van gietijzeren hekken om een privébegraafplaats bij een grote boerderij. Nu ben ik bezig met het hekwerk van de Heringastate, gelegen bij Marssum.
Ik werk bijvoorbeeld samen met houtkunstenaar Tico Top uit Kruisweg maar ook wel met Veenstra natuursteen Uithuizermeeden en Straal-, spuit- en transportbedrijf Huizinga in Stitswerd. Ik heb één personeelslid in vaste dienst maar werk ook veel met PGB-ers. De smederij biedt kleinschalige dagbesteding aan jong volwassenen met problemen als ADHD, autisme en verslaving. Ze vinden vaak zelf de weg naar de smederij en ze helpen mij met restauratieopdrachten maar leren er ook smeden. Eva houdt zich bezig met de rapportages en ik heb haar ook het vergulden van allerlei materialen geleerd. Ook kan zij prima uit de voeten met moeilijker verfopdrachten. En dan is daar natuurlijk nog de kunst. Ik maak kunstwerken, beelden en sculpturen bijvoorbeeld, voor onze galerie in Eenrum maar verkoop ze ook wereldwijd.
Wat ik ook heel leuk vind om te doen is onderzoek verrichten naar de herkomst van ijzer- en hekwerken maar ook naar de stempels die in sommige hekken verwerkt zitten. Ik doe aan de leeftijdsbepaling van dingen die op mijn pad komen en soms gebeurt dit in opdracht van de Rijksdienst voor Monumentenzorg. En tegenwoordig zit ik steeds vaker op kantoor. Offertes en schetsen maken, maar ook research en nazoekwerk. Ik kijk daarbij niet op een uurtje meer of minder, dat heb je vast al wel door. Dit is mijn leven en de smederij is voor mij een heel belangrijk onderdeel om al mijn werk te kunnen doen. Wat dat betreft is geld maar bijzaak.
Hoe bevalt het gepensioneerd zijn?
Je begrijpt vast wel dat ik helemaal niet met mijn pensionering bezig ben. Alleen op financieel gebied want ik word een dagje ouder en moet het wat rustiger aandoen. Natuurlijk moet je, om een deadline te halen, wel eens tempodagen maken maar dat moet ik dan een dag later bezuren. Om de fysieke klachten te beperken, doseer ik dus mijn werkzaamheden. Als ik dan toch hobby’s moet noemen dan kies ik voor het fotografeerwerk en het wandelen in de natuur. Maar eigenlijk vind ik alles wat ik doe leuk. Lezen, ook vakliteratuur, bijvoorbeeld maar vaak val ik in slaap wanneer ik aan een boek begin.
Vroeger heb ik ook het nodige bestuurlijke vrijwilligerswerk verricht. Bijvoorbeeld voor Dorpsbelangen Warffum maar ook voor de Restauratoren Vereniging Noord en het Nederlands Gilde van Kunstsmeden. Ik vind het hierbij leuk om dingen op te starten maar daarna verslapt mijn aandacht redelijk snel. Vrijwilligerswerk is heel belangrijk voor de maatschappij en ik draag graag mijn steentje bij.
Wat zijn de hoogtepunten uit uw leven?
Ik vind mijn werk prachtig om te doen en geniet daarbij wanneer het mensen die bij mij komen werken, verder brengt. De geboorte van mijn kinderen mag bij deze vraag niet ontbreken en dat geldt ook voor de mensen die ik gedurende mijn levenspad heb mogen leren kennen.
En de dieptepunten?
Dan noem ik toch de scheiding en dat je daardoor je kinderen niet meer alle dagen om je heen hebt. Wel zag ik ze vaak in de weekenden en dan krijg je gelukkig toch het nodige van hun ontwikkeling mee. Ik heb wat dat betreft niets gemist en ze hebben zich er goed doorheen geslagen. In mijn jonge jaren was het overlijden van mijn vader natuurlijk een dieptepunt maar dat is een gebeurtenis die al zo’n lange tijd geleden gebeurd is dat het nu geen impact meer heeft.
Heeft u nog anekdotes en mooie verhalen?
Ik heb je inmiddels al heel veel verhalen verteld en hierbij mijn excuses voor de zijsprongetjes die ik hierbij maak. Maar dat komt daar mijn enthousiasme. Het onderzoek naar de afkomst van stempels en de historische aspecten van bijvoorbeeld het hekwerk is zo leuk om te doen. Graag zou ik binnenkort een keer naar Stockholm in Zweden afreizen om in de bibliotheek tal van naslagwerken op te vragen om door te spitten. Ik weet dat de informatie daar te vinden is, nu nog de tijd vinden om er heen te gaan.
Het werk en Eva in het bijzonder, leidt bij mij vaak tot ver- en bewondering. En dat geldt natuurlijk ook voor mijn kinderen. Dat brengt dan weer de broodnodige inspiratie om door te gaan. En wist je dat de clip van Marlene Bakker’s haar hitnummer ‘Hai hai’ bij ons in de smederij is opgenomen? Op mijn website is die clip te zien.
Wat zou u ooit nog willen doen in uw leven?
Sowieso heb ik nog de nodige reizen in gedachten en dat mag ook voor langere tijd zijn. Waarheen maakt mij eigenlijk niet zo veel uit. Eva wil bijvoorbeeld graag nog een keer naar India, daar koopt ze via internet vaak de nodige kledingspullen in. Ach, ik zie wel wat het leven ons brengt. Sowieso moet je je zegeningen tellen, zeker in Nederland. De vrijheid die we hier ervaren, dat is onbetaalbaar!
Waar heeft u spijt van gehad in uw leven?
Ik heb domme dingen gedaan in mijn leven maar dat heeft niet tot spijt geleid. Wat gebeurd is, is gebeurd. Dan is het klaar en gaan we weer verder.
Wat zou u uw leven voor een cijfer willen geven?
Ik was gisteren toevallig bij de huisarts en daar kwam die vraag aan de orde. ‘Op dit moment durf ik mijzelf wel een tien te geven’, zo zei ik tegen hem. Dat vond hij wel een heel hoog cijfer. En zo is het natuurlijk ook. Het leven kent vieren en achten. Maar gemiddeld gezien ben ik dik tevreden.
Wilt u verder nog iets kwijt?
Geen enkel probleem wanneer je de linkjes naar mijn website (www.smederijcaspers.nl) en mijn Facebookpagina opneemt (https://www.facebook.com/smederijcaspers) voor die mensen die geïnteresseerd zijn in mijn werk en bezigheden. Wat mijn levensmotto is? Ik denk dat het spreekwoord ‘beter ten halve gekeerd dan ten hele gedwaald’ het beste bij mij past. En nu laat ik je eerst mijn werkplaats en de smederij zien hoor. Dan kun je mooi zien met wat voor projecten ik momenteel bezig ben….