Gisteren rolde er een verjaardagsuitnodiging binnen. Of we na de feesttent nog zin hebben in een feestje omdat een leeftijdsgenoot dan vijftig jaar wordt. Och ja, als we toch eenmaal in zo’n ritme zitten dan gaan we gewoon lekker door toch? Wat beleven we toch wederom een zeer bijzonder jaar. Ik weet nog hoe ik vlak voor kerst chagrijnig voor de buis zat te kijken naar een versneld ingelaste persconferentie. Per direct ging maar zo het hele land op slot. En nu, nog geen drie maanden later, hoef je je niet eens te testen als je naar Sunsation gaat.
Het kan verkeren, zei Bredero ooit al eens. Maar de wereld krijgt dankzij Poetin en de inval in de Oekraïne geen schijn van kans om opgelucht adem te halen. En anders was er elders op deze aardkloot wel weer een humanitaire ramp geweest om de nodige aandacht aan te besteden. Ter voorkoming van een depressie snel maar even de agenda gepakt om te controleren of dit dansfeestje in het voormalig Rising Sun-gebouw in een strak schema past. Want we hebben collectief wat in te halen, zo blijkt.
Gisteren heb ik u al bijgepraat over mijn feestweekend en dat gaan we 2 juli nog eens dunnetjes overdoen. Aankomend weekend staat er een etentje en twee verjaardagen op het program. En dat terwijl het F1-seizoen begint. Zal dat ten koste gaan van de verrichtingen van ‘Boys on wandeltour’? Want de FC speelt ook nog eens op de vroege zondagmiddag. Het klaverjassen schiet er door alle perikelen sowieso bij in. Gelukkig kunnen we dat vrijdag a.s. inhalen want dan begint bij de VV het afgebroken klaverjas- en sjoelgebeuren weer.
Vervolgens volgen twee spetterende Sunsationweekenden. Als dat allemaal maar goed gaat. Gelukkig zijn we nu in de opbouw. Daarna op 15 april de officiële opening van het Dinercafé in Winneweer, inclusief livemuziek. Ook niet iets om zo maar te laten schieten. Dan dus The Rising Sun. De vrijdag erop is er ook iets bijzonders, daarover later meer. Fietsen voor Leipzig, dat zit er na twee jaar coronaleed ook aan te komen. Wat een bijzonder initiatief is dat. Mooi om dit deels van nabij bij te mogen maken.
En dan ploffen we na Koningsdag al weer de meimaand in. Zeven mei staat inmiddels al gereserveerd voor het jubileumconcert van Burdy in Assen. Die zou immers eerst eind januari plaatsvinden maar toen kon er nog niets. Dik drie maand later kan Bert alsnog zijn dertig jarig artiestenjubileum vieren. De maand mei laat verder voorlopig nog een maagdelijk witte agenda zien maar dat kan snel veranderen natuurlijk. Hemelvaartsdag staat zelfs nog vrij. Normaal staat die steevast gereserveerd voor Dauwpop maar een blik op hun Facebookpagina leert mij dat deze inmiddels stijf uitverkocht is. Eind vorig jaar zelfs al, zag ik. Maar zaten we toen niet in een lockdown? Regeren is vooruitzien inderdaad.
De slotdag van de voetbalvereniging is uit voorzorg reeds naar eind juni verplaatst. Want door de eerste periodetitel te pakken is ons vlaggenschip sowieso verzekerd van nacompetitie. Of zou er zelfs nog meer in het vat zitten? Dat is toch niet voor mogelijk te houden toch? Begin juli is het Bedrijvenvoetbal in Bedum, ook altijd gezellig. Maar dan zitten we vast in de voorbereiding richting ons eigen feest. En dan, dan is het zomervakantie. Die zullen we vast hard nodig hebben om bij te tanken. Alhoewel, dat tanken is tegenwoordig niet meer te betalen. Maar toch moet ik op mijn 50e vol gas geven om een en ander bij te kunnen houden.
Maar moet je niet blij en dankbaar zijn dat je aan de goede kant van de streep, cq. grens leeft? Dat sowieso natuurlijk. Want wat is het een paar uurtjes verderop in Europa toch een grote chaos. Dat was tot voor kort niet meer voor te stellen. Of zegt dat iets over onze eigen naïviteit? Ik hou het liever op het feit dat de wens de vader van de gedachte was. Dat zulke dingen in ons beschaafd werelddeel niet meer zouden kunnen. ‘Beter doen dan gek’, dat is misschien wel een goede slotzin om dit epistel mee af te sluiten. En nu maar hopen dat ik het de komende maanden niet te gek maak….