Het is even over acht in de ochtend als ik op mijn fietsje stap voor weer een nieuwe werkdag. Ik sla vanaf huis linksaf om vervolgens rechtsaf de Boerdamsterweg op te draaien. De eerste meters zijn weer gemaakt. Ik passeer de boerderij van Hooijer. Op naar Boerdam. Ik kijk naar rechts en zie de Onderdendamsterweg liggen.
Er bekruipt mij een gevoel van weemoed. Ik denk terug aan mijn middelbareschooltijd midden jaren 90 van de vorige eeuw. Met kameraden elke ochtend op de fiets richting Winsum. Altijd verzamelen bij brug de Oude Til. En van daaruit richting Fraamklap. Ik ben zelf aangekomen bij de bedrijven die op Boerdam liggen. Ik kom ook langs het oude pand van Perdok, waar ik jaren geleden nog eens vakantiewerk heb gedaan.
Ik fiets door. De wind is zoals gewoonlijk tegen. De bocht bij Fraamklap om café Tuitman heen, is het eerste punt waar ik vroeger als puber ook reed. Ik verhoog mijn snelheid om in een lekker tempo naar Onderdendam te gaan. Als we naar school fietsten was van snel fietsen geen sprake. Lekker rustig aan, we hadden alle tijd. Als we toch te laat dreigden te komen werd er in de laatste kilometers even geracet om het toch te halen.
We zijn in vier jaar niet vaak te laat gekomen. Ik kan mij 1 keer herinneren dat we veel te laat kwamen, omdat een van mijn kameraden om onverklaarbare reden pardoes het Boterdiep in reed. Hij is daarna uit het Boterdiep gevist en met een behoorlijk nat pak weer terug naar huis gegaan. Aangekomen op school moesten we wel een te laat briefje ophalen bij de conciërge. Maar we hebben er wel om gelachen en doen dat anno nu nog steeds.
Van Fraamklap fiets ik door naar het gemaal. Een van de herkenningspunten op de route. Een paar bochten en het pittoreske Onderdendam doemt al op. In Onderdendam aangekomen over de brug naar links en voorbij de kerk. Ik kom bij de brug, hier sla ik rechtsaf om voorbij de voormalige kussenfabriek te gaan. Vroeger gingen we over de brug rechtdoor en voorbij het Scheepsjoagbeeld. Om dan via de achterweg onze weg naar Winsum te vervolgen.
Nu ligt er langs de N996 een mooi fietspad die er vroeger nog niet lag. Ik vervolg mijn weg over de brug en langs de olifanten. Een lang en saai stuk ligt voor me. Ik kijk naar links en zie de achterweg liggen. Hoe vaak heb ik daar wel niet gefietst? Je wist dat je Winsum naderde als het “witte huisje” in zicht kwam.
Het huis staat er nog steeds en is nog steeds wit. Zou het voor de kinderen die nu op de fiets gaan nog steeds een herkenningspunt zijn? Gaat zoiets van generatie op generatie? Of waren wij de enige die dit zo ervoeren? Na het witte huisje werd rustig doorgefietst in de richting van Bobenco en Poort. In mijn laatste jaren was de Brake I nog in aanbouw. Nu zijn ze volgens mij al bezig met de Brake III.
Ikzelf bevind me ter hoogte van de rotonde, waar je linksaf de Brake in kan, maar ik rij door. Ik maak een bocht en kijk naar rechts. Hier is volgende fase van de nieuwe rondweg om Winsum heen in volle gang. Misschien kan ik hier straks ook wel rechtdoor? Of is deze weg alleen voor auto’s? Ik passeer een dependance van Terra Winsum. Dit is zoals de Groene School van vroeger tegenwoordig heet.
Deze dependance was er in mijn tijd nog niet. Toen ik begon stond de school in de Warfstraat en was al aardig uit z’n jasje aan het groeien. Er stonden reeds allerlei noodgebouwen naast de huidige school. In mijn laatste jaar zijn we verhuisd naar de Ripperda-locatie. Daar staat het hoofdgebouw nog steeds.
In mijn tijd had je er leraren als Koens, Dijkema en De Graaff. Laatstgenoemde heeft zelfs mijn vader nog lesgegeven. De heer Koens is nu mentor van mijn neefje. Weliswaar op een andere school, maar toch grappig hoe dingen lopen. Na mijn schooltijd ben ik eigenlijk nog maar weinig meer in Winsum geweest. Wel om te voetballen natuurlijk, maar niet voor veel andere bezigheden.
Ik nader inmiddels het spoor, voorbij de Aldi. En door richting het centrum. Met rechts de Albert Heijn en links Sporthuis Winsum. Op deze kant kwam ik vroeger eigenlijk niet. We gingen via allerlei tussendoorweggetjes en langs het spoor naar de Warfstraat. En het laatste jaar door een woonwijk richting de Ripperda. Maar in het centrum kwamen we eigenlijk niet. Ik ben bij de volgende rotonde, met links de oude velden van VIBOA. Hier heb redelijk vaak een wedstrijd gespeeld.
Op het nieuwe complex ben ik nog niet geweest, maar dat zou in de toekomst zeker wel gebeuren. Ik passeer de wasstraat en Compèl. Nog een paar trapjes en ik ben er. Ik knijp in de remmen, aangekomen op mijn bestemming. Sinds een half jaar is Praxis in Winsum mijn werkgever. Gek zoals het leven loopt. Zo kom je na je schooltijd bijna nooit meer in Winsum. En nu hoop ik dat ik nog vele fietsritjes mag maken. Het is en blijft toch elke dag een “trip down memorylane”……..