Kunt u zich heel kort even voorstellen?
Klaas Oomkens is ook mijn volledige naam. Ik ben op 4 november 1954 geboren in Toornwerd/op ‘Doord’. Toen nog op Toornwerd 1, later werd dit de W.J. Dethmersweg 1. Mijn vader is begonnen als fabriekstimmerman bij Rustema aan de Trekweg in Middelstum. In 1967 begon hij voor zichzelf in een pand naast ons huis. Ik heb een vier jaar jongere zus, zij woont in Rottum. Moeder regelde het huishouden maar had ook enige werkhuizen. Zo maakte ze wel schoon bij de ondernemers Luit en Van Dijken.
Toen ik 25 jaar was, verhuisde ik naar Kantens. Daar heb ik aan de Bredeweg een nieuw huis gebouwd. Eind 2004 tipte Jelte Zwerver mij dat Mentheda weer te koop zou komen. Tien jaar eerder had ik ook al eens geprobeerd om dit fraaie pand te kopen maar dat lukte destijds niet. Nu had ik zoiets van ‘dat zal mie nait weer overkomm’n.’ Diezelfde dag belde ik met makelaar Keurentjes en een week later was de koop beklonken.
‘Nou zull’n we het beleev’n in Milnsom. Alle centen binn’n op en hij hed gain tied en geld om de boudel goud te onderholl’n.’ Een opmerking die mijn moeder van een wandelaar moest slikken maar die een jaar later wel toe moest geven dat het wel mee viel met zijn vooroordelen. ‘’t Hed er in joaren nait zo mooi oetzain’! Aan dit geluk kwam op 9 februari 2012, de verjaardag van mijn moeder, voorlopig een eind toen mijn toenmalige vrouw op een donderdag op de zaak kwam met de mededeling dat ze van mij wilde scheiden en dat hiervoor de maandag erop al de rechtszaak diende.
Daar ben ik niet heen geweest maar ik moest wel mijn huis verlaten. Ik heb toen eerst enige maanden in Hotel Eckhardt in Uithuizen doorgebracht en daarna een stacaravan gehuurd in dezelfde plaats. Samen met Elly heb ik toen aan het eind van dat jaar de witte villa tegenover de RK-kerk gekocht. Elly had wel door dat mijn hart aan Mentheda verpand was en toen haar kinderen hun schooltijd in Uithuizen hadden afgerond, was het moment in april 2016 daar om terug te verhuizen naar Middelstum. En van die beslissing heb ik geen moment spijt gehad.
Wat is uw burgerlijke staat?
Ik ben in oktober 2019 getrouwd met Elly Jonkers. Mijn ‘eigen’ kinderen stammen uit mijn eerste huwelijk. Annemarie is 40 jaar en woont in Uithuizermeeden. Harmen is vijf jaar jonger en in Muntendam terecht gekomen. Inmiddels ben ik bonusvader geworden van Ryanne, Thomas en Danique. Laatstgenoemde woont ook in Middelstum, onze zoon in Uithuizen en Ryanne in Groningen.
Of het liefde op het eerste gezicht was met Elly? Zeg nu toch zelf, ze heeft een heerlijke uitstraling en lacht altijd. Toen ik een keer lopend vanuit Vita Nova terug naar Uithuizen liep – hoe meer ik aan de wandel was, hoe minder tijd ik had om in de kroeg te zitten – liep ik langs de Partybar en zwaaide naar een bekende die daar zat. Elly was daar ook en niet veel later kreeg ik een berichtje van haar met de vraag waarom ik niet binnengekomen was.
Ik kende haar niet maar wilde vervolgens wel graag met Elly naar de wedstrijd AZ – FC Groningen en dat leek haar ook wel wat. Helaas kon ik, wat ik ook probeerde, geen kaartjes meer krijgen. Om dit goed te maken, gingen we een week later uit eten. Met Roberto van de plaatselijke pizzeria had ik afgesproken om er een romantisch tafeltje van te maken, inclusief een vaas met mooie bloemen en sfeervolle kaarsverlichting. Enige gasten waren heel nieuwsgierig wie daar toch zouden gaan zitten.
En dat waren wij dus. Ik in mijn beste pak en een strik voor en nog een extra bos bloemen mee. Dat is vast in de smaak gevallen want een week later wilde ze wel met mij naar de Pinksterfeesten in Delfzijl om daarna een hotelletje te pakken. ‘Ze wil direct al met mie op bér’, zei ik gelukzalig tegen mijn dochter. Sinds die tijd zijn we onafscheidelijk. Elly is tien jaar jonger dan ik maar ze haalt het beste in mij boven.
Wat is uw voormalig beroep?
Mijn lagere schooltijd bracht ik door op de openbare lagere school in Middelstum. Over mijn vervolgopleiding hoefde ik niet lang na te denken. Mijn vader was timmerman en dat leek mij ook wel wat. Ik ging naar de LTS in Uithuizen en op deze ambachtsschool koos ik voor de theoretische richting, uiteraard wel richting de houtkant. Dat ik goed kon leren, bleek wel uit het feit dat ik regelmatig het wedstrijdje won wie de meeste negens wist te behalen. In het begin ging ik op de fiets die kant op maar deze werd in het laatste jaar ingeruild voor mijn Yamaha-brommer.
Na de LTS ging ik naar de christelijke MTS, mede ingegeven door het feit dat er meer Middelstumer jongens van mijn leeftijd naar die school gingen. Ik haalde wederom goede cijfers en na twee jaar MTS had je vervolgens de kans om zonder dipoma direct na de HTS door te stromen. Dat heb ik gedaan maar daar ging het mis. Het niveauverschil was groot en de zware onvoldoendes stroomden binnen.
Mijn vader zag wel dat ik er helemaal geen plezier meer in had en stelde mij na driekwart jaar de vraag: ‘Most der aof?!’’Joa, groag!’, was mijn stellige antwoord. Vervolgens stelde hij mij voor de keus om de volgende morgen of om 07.00 uur uit bed te gaan om bij hem te gaan werken of om 07.00 uur op te staan om mijn spullen te verzamelen en uit huis te gaan. Ik koos voor het eerste. Mijn vader gaf aan geen geld te hebben om mij in dienst te nemen maar ik kreeg wekelijks 25 gulden en de kost en inwoning was gratis. Dit gebeurde allemaal in 1974. Deze werkovereenkomst veranderde toen het bedrijf op 1-1-1976 in een VOF veranderde en ik in de zaak kwam. Naast een mooi salaris kreeg ik toen ook een aandeel in de winst.
We konden het goed met elkaar vinden en ik had het er prima naar de zin. Toch kregen we in de tachtiger jaren steeds vaker hikhakkerij. Ik wilde groter worden en personeel in dienst nemen maar daar had mijn vader geen oren naar. Pa werd er niet beter op en mijn moeder zei steeds vaker tegen hem: ‘Stop er toch mee Harm Jan, wie hebb’n geld zat.’ Eind 1989 was daar inderdaad de mededeling dat hij er mee op wilde houden en op 1-1-1990 was ik enig eigenaar van Timmerfabriek Oomkens. Het eerste wat ik deed was mijn zwager in dienst nemen.
De zaken gingen goed en op Toornwerd hadden we een ‘klein schuurtje’ van 300 m2 tot onze beschikking. Het leek mij wel wat om de gemeentewerkplaats in Kantens over te nemen en de burgemeester wilde hier wel aan meewerken. Ik had er 100.000 gulden voorover mits ik er een timmerfabriek van mocht maken. Er werd een voorlichtingsavond georganiseerd maar toen omwonende Be Holz langskwam, inclusief zijn advocaat, was de toon gezet. Men bood mij aan om op het bedrijventerrein Edema in Uithuizen een stuk grond te kopen.
Het liep echter anders want in Middelstum kwam ik toenmalig wethouder Schollema tegen en die wees mij op de mogelijkheid om tegenover bakker Vast een fabriek te bouwen. Het grond kon ik voor 5 gulden per m2 meter kopen van boer Pastoor maar er waren verder helemaal geen voorzieningen. Meindert gaf aan dat de gemeente hier wel wat in kon betekenen en kwam met een eerste voorstel. Pas bij het tweede, voor mij verbeterde, aanbod hapte ik juichend toe.
Toen ik bij de gemeente Uithuizen aangaf dat de koop niet doorging, kwam daar nog een juridisch staartje achterweg. De rechter bepaalde uiteindelijk dat ik geen 10% van de grondprijs, een bedrag van 10.000 gulden, hoefde te betalen en vervolgens kon ik in 1993 los aan de Pompsterweg in Middelstum. In 1998 kwam hier 1000 m2 extra bedrijfsruimte bij en toen ik in 2016 Sebastian Jünemann tegenkwam was de klik zo goed dat ik de opvolger in huis had. Dankzij ongeveer zes ton aan subsidies konden we er nog een extra hal van 1200 m2 bijbouwen.
Vorig jaar heb ik al mijn aandelen van de hand gedaan en het bedrijf aan Bas overgedragen. In het begin, toen ik nog alleen met mijn vader werkte, was ik wel eens jaloers op de timmer- en houtfabrieken in de omgeving met meerdere personeelsleden. Vorig jaar kon ik tevreden constateren dat we het enige bedrijf waren, dat nog bestond. Een hightech-timmerbedrijf waar nu dik dertig mensen hun boterham verdienen. Dat maakt mij supertrots!
Hoe bevalt het gepensioneerd zijn?
Heerlijk! Ik ga ’s avonds laat op bed om er vervolgens pas tegen half negen uit te gaan. Dan eerst even lekker koffie drinken met Elly en vervolgens wat offertewerkzaamheden verrichten voor Bas. Tegen drieën haal ik vaak een kop thee bij mijn moeder op Toornwerd en vervolgens rijd ik nog even door naar de fabriek om rond te kijken en bij te praten met Sebastian. Geen stress meer, het is goed zo!
Toen ik jarig was, heb ik een dartbord gekregen van Elly en twee keer per dag trek ik mij terug in de schuur om even lekker een paar pieltjes te kwakken. Elly en ik hebben een camper aangeschaft en we hebben de laatste jaren al mooie en lange vakantiereizen gemaakt. Ik zit al sinds mijn 19e op dammen en ben nu zelfs lid van de damclubs in Kantens en Middelstum. Ook mag ik graag door het Groninger land fietsen met mijn elektrische fiets.
Wat zijn de hoogtepunten uit uw leven?
Elly! En uiteraard mijn (bonus)kinderen.
En de dieptepunten?
Het overlijden van mijn vader. Hij is 5 jaar geleden overleden en 85 jaar geworden. Vooral in mijn jonge jaren hebben we veel met elkaar opgetrokken en ik leerde van hem de fijne kneepjes van het vak. Hoewel we het niet altijd met elkaar eens waren, bleef de onderlinge band goed. Hij vond het vreselijk dat ik het bedrijf verplaatste van Toornwerd naar Middelstum. Als het aan hem had gelegen was alles bij het oude gebleven….
Heeft u nog anekdotes en mooie verhalen?
Was deze vraag ook bedoeld om iets over mijn afscheidsreceptie in Bij de Molen in Ten Post te zeggen? Nu ja, daar kan ik kort maar krachtig over zijn. Het was een geweldig afscheid, ook door enige onverwachte gasten. Dat was allemaal perfect voor elkaar.
Maar ik kan je ook nog wel op andere verhalen trakteren hoor. Zo had ik lang geleden een omvangrijke klus voor een aannemer. Toen de klus bijna klaar was, belde hij met de mededeling dat we toch nog wel wat te bespreken hadden. Een van de punten was, dat de kozijnen wit geverfd waren terwijl dit donkergrijs had moeten zijn. Hij had al een offerte aangevraagd en de herstelwerkzaamheden zouden 10.000 gulden moeten kosten. ‘Zull’n we elk halfschied betoalen?’, was zijn voorstel.
Toen wist ik genoeg want als de schuld bij ons had gelegen dan had hij dit niet voorgesteld. ‘Als ik het goed begrijp heb jij er wel 5.000 gulden voorover om de kozijnen in de goede kleur te krijgen. Geef mij dan die 5.000 gulden dan zorg ik dat het goed komt’. ‘Dat hadden we kunnen verwachten’, was het antwoord maar ze gingen akkoord. Door het slim te spelen, wist ik er zelfs nog wat geld aan over te houden…
Een van mijn motto’s luidt dat het kozijnen maken een prachtig vak is maar dat ik het jammer vind dat ik ze voor aannemers moet maken. Er zijn genoeg aannemers geweest die mij hierin gelijk gaven. Ik zeg ook wel eens tegen Sebastian, ‘je kunt het hele jaar wel alles doen wat de aannemers willen en dan vinden ze je aan het eind van het jaar een geweldige vent. Maar je hebt dan nog geen euro ‘in de buutze’. Je kunt beter af en toe trammelant hebben en aan het einde van het jaar de zakken vol!
Wat zou u ooit nog willen doen in uw leven?
We hebben met zijn tweeën sinds 2012 al het nodige beleefd en mooie reizen gemaakt, dat maakt ons bevoorrechte mensen. Toen ik in dat jaar met mijn dochter Annemarie een maand naar Hawaï ging voor mijn vakantie, heb ik Elly beloofd dat wij ook nog een keer zo’n reis zouden gaan maken met zijn tweetjes. ‘Al moet ik mij hier ook voor doodwerken’. Misschien valt dit te combineren met een mooie campertocht door Amerika. Dit hebben we middels de Route-66 al een keer gedaan en dat was geweldig.
Waar heeft u spijt van gehad in uw leven?
Er is een tijd geweest dat ik teveel dronk. Ongetwijfeld door allerlei (huwelijks)problemen. Dat was, zacht gezegd, niet leuk voor mijn naaste familie. Ik heb destijds dan ook wel een reputatie opgebouwd in het dorp. Ook in Uithuizen waren wel mensen die mij konden schieten.
Elly heeft hier korte metten mee gemaakt en de laatste acht jaar heb ik geen druppel drank meer aangeraakt. Elly: ‘Ik heb hierdoor een heel andere Klaas teruggekregen.’ Ach, laten we het maar op vluchtgedrag houden.
Wat zou u uw leven voor een cijfer willen geven?
De laatste tien jaar een tien. En alles eerder, daar is geen cijfer voor.
Wilt u verder nog iets kwijt?
Ik lees graag jouw stukjes, zo heeft iedereen zijn talenten. Het valt mij mee, hoe makkelijk ik Oomkens Timmerfabriek uit handen heb kunnen geven. Dat heeft vast met vertrouwen te maken, dat de zaak bij Sebastian in goede handen is. Hetzelfde geldt eigenlijk voor mijn vader destijds, die deed dit op dezelfde manier bij mij….