Dennis, kun je jezelf in het kort even voorstellen?
Dennis van der Leest is de naam en ik ben 33 jaar. Geboren en getogen in Eenum maar inmiddels woon ik al weer acht jaar in Leermens waarvan drie jaar aan de Wierdeweg. Tussendoor heb ik voor mijn werk ook in Jordanië, Israël en Duitsland gewoond.
Joyce en ik zijn de trotse ouders van zoon Manuel, hij is vier jaar oud. In mijn vrije tijd voetbal ik graag, ik ben keeper bij De Fivel 3, en in het opknappen van mijn huis gaat veel tijd zitten. Momenteel ben ik nog fulltime ondernemer maar dat wordt begin volgend jaar weer anders.
Als jongetje van vier wist je het al zeker, ik word piloot!?
Dat is absoluut waar en best wel bijzonder want het is niet zo dat ik erfelijk belast ben en ook in de familie- en vriendenkring zaten geen ‘vliegeniers’. Maar in veel van mijn schoolwerk uit mijn jeugd valt wel een link met hetzij Schiphol of het beroep van piloot te ontdekken. Hoewel ik VWO had kunnen doen, ben ik naar de HAVO gegaan omdat ik op die manier een jaar eerder met de vliegopleiding kon beginnen.
Op mijn zestiende moest ik in Eelde allerlei testen doen en ik werd flink door de mangel gehaald. Dit om te onderzoeken of het geen opwelling van mij was. Zo moest ik in Maarssen enige psychologische tests ondergaan. De directrice van de opleiding had zo zijn twijfels maar gelukkig was het hoofd opleidingen een nuchtere Groninger en die had er wel vertrouwen in. Ik behaalde goede resultaten op bijvoorbeeld de onderdelen Engels, multitasking en stressbestendigheid en ook het medisch onderzoek was in orde.
Aan het beroep van piloot gaat vast een lange en dure opleiding vooraf?
Ik werd op mijn zeventiende dus toegelaten op de inmiddels ter ziele gegane Dutch Flight Academy in Eelde. Deze opleiding duurde in totaal anderhalf jaar en ik had het geluk dat ik gewoon thuis kon blijven wonen. Dat scheelde al enigszins in de kosten. Ik moest wel een krantenwijk aannemen maar gelukkig wilden mijn ouders de kosten van de opleiding voor hun rekening nemen. Door een hypotheek op de overwaarde van hun woning te nemen, konden ze mij de honderdduizend euro opleidingskosten ‘voorschieten’.
Ik ging een intensief anderhalf jaar tegemoet want naast het praktische gedeelte, wat mij heel goed lag, werd ik ook theoretisch geschoold in veertien vakken. En van die vakken moest je bij testen minimaal 75% van de vragen goed hebben. Wanneer je hier niet aan voldeed, volgde een herkansing. Na twee weken theorie, kreeg ik al de eerste praktijklessen. Het vliegen bleek mij goed af te gaan. Ik ben een praktijkmens en vond de opleiding geweldig. Als je je ‘gezonde boerenverstand’ gebruikt kun je in de praktijk ver komen, zo blijkt.
Hoeveel vlieguren heb je er inmiddels opzitten?
Ik had er via mijn opleiding al 180 vlieguren opzitten toen ik de praktijk inging. En daarbij de mazzel dat er destijds een schaarste was aan piloten en daardoor kon ik vrij snel bij Tuifly in Duitsland aan de slag. In zes weken tijd werd ik in de simulator klaargestoomd om co-piloot te worden van de ‘typerating’ 737, een toestel waarin zo’n honderd toeristen vervoerd worden. En reken maar dat zo’n eerste keer spannend is. Hoewel je niet eindverantwoordelijk bent, kan de gezagvoerder natuurlijk tijdens de reis wel iets overkomen en dan ben jij de eindverantwoordelijke. Uiteindelijk moet je met de hele crew zorgen voor een geslaagde vlucht.
Mijn zomercontract werd helaas niet verlengd maar ik kon al vrij snel bij een chartermaatschappij in Bremen terecht. Die verhuurden mij weer aan derden door en zo kon het gebeuren dat ik in Jordanië kwam te wonen om voor een Jordanese eigenaar aan het werk te gaan. Daarna volgden verhuizingen naar Israël en Duitsland. De laatste acht jaar werkte ik voor Bremenfly en vloog op een 777. Hiermee werd vracht vervoerd in plaats van passagiers.
Mijn laatste opdrachtgever was Norwegian en daar was ik tweede gezagvoerder op zo’n grote 787 vliegtuig waarmee zo’n 350 passagiers kunnen worden vervoerd. Dit is een van de grootste type vliegtuigen qua personenvervoer die er is. Ik heb er inmiddels in veertien jaar tijd zo’n 8.000 vlieguren opzitten waaronder 1.700 uur als tweede gezagvoerder.
Maar toen kwam corona als donderslag bij heldere hemel?
Dat kwam zeker als een donderslag. We vlogen net terug van een trip naar Miami en ik weet nog dat ik gekscherend tegen de co-piloot zei dat een zomerperiode vrij mij niet eens zo heel slecht zou uitkomen. Maar na een maand werd ik ontslagen omdat mijn werkgever de intercontinentale vluchten schrapte. Dat was zeker even slikken.
En dan word je gek?
Weet je, het eerste halfjaar ontvang je op zich best wel een goede uitkering en dan is het niet lonend om wat anders te doen. Maar Corona was na een half jaar niet weg en hoe langer je thuis zit, hoe beroerder je je gaat voelen natuurlijk. Net voor corona was het vliegen booming business maar de spoeling werd steeds dunner en ik kreeg er steeds meer werkloze collega’s bij. En dan denk je vanzelf, ‘Fuck, en wat nu?!’
Maar gelukkig was daar de grafmonumentenuitdaging?
Ik had een aantal gelukjes. Allereerst heb ik een bijgebouw omgeturnd tot een wisselwoning en deze kan ik maandelijks voor een mooi bedrag verhuren. Daarbij heeft mijn overbuurman een eigen klusbedrijf en die had zoveel aanvragen dat ik hem wel mee mocht helpen met die klussen waarvan ik dacht dat ik er wel iets mee kon. Ik mocht gebruik maken van zijn spullen en ging met enkele projecten aan de slag.
En daarbij had Joyce, dankzij de paardenverzorging, contact met Ito Werkman uit Ten Post die grafmonumenten maakt en opknapt. Ito mag dan wel 71 jaar zijn maar hij is nog steeds fit en vitaal en wil nog wel een tijdje doorgaan. Maar hij heeft geen natuurlijke opvolger en toen kwam de vraag of ik nog belang had om hem mee te helpen. Dat leidde eind vorig jaar tot de oprichting van Van der Leest Grafmonumenten.
Je maakt én herstelt ze?
Vaak komen de grafmonumenten bij mij binnen als een soort van bouwpakket. Aan mij dan de taak om ze in elkaar te zetten en te zorgen dat de letters er goed en volgens afspraak op komen. Dit uiteraard in goed overleg met de opdrachtgever. Daar gaan vaak wel enige gesprekken aan vooraf waaruit een wensenlijst naar voren komt. Dat is ook iets wat je moet leren inderdaad maar het is ook dankbaar werk om te doen. Na het begin van het rouwproces is dit voor de nabestaanden vaak nog het laatste wat ze voor hun dierbaren kunnen doen.
Naast het maken van grafmonumenten herstel ik ze ook. Grafmonumenten kunnen verzakken of scheef groeien. Daarbij kunnen de letters (deels) wegvallen. Aan mij de taak om dit op te lossen. De nabestaanden kunnen hiervoor eventueel onderhoudscontracten opstellen waarbij ik bijvoorbeeld ook het grintwerk om het graf voor mijn rekening kan nemen. Ook het leveren van urnen kan via mijn onderneming.
Hoe kijk je terug op je eerste volledige ondernemersjaar, inclusief een klusbedrijf?
Ik heb er heel veel van geleerd en ervaren dat er veel meer bij komt kijken dan ik van te voren gedacht had. Het ondernemerschap is intensief en je hebt ook te dealen met tegenslag of verkeerd aangeleverde materialen. Aan jou dan de taak om het op te lossen en om je opdrachtgever tevreden te stellen.
Ik moet zeggen dat ik het klussen wel gehad heb. Dat was leuk voor een jaar en ik vind het nog steeds leuk om mijn eigen huis op te knappen maar dit werk zou ik niet mijn hele leven willen doen. Het maken en herstellen van grafmonumenten past mij veel beter. Ik vind het werk heel leuk, inclusief het contact met de opdrachtgevers. En daarbij valt dit werk veel beter te combineren met mijn vliegactiviteiten.
Want in januari ga je weer vliegen?
Eh, dat zal waarschijnlijk maart worden. Ik ga eerst de vliegsimulator in. Dit neemt de eerste twee a drie maand van het nieuwe jaar in beslag. Ik kan namelijk terecht bij CMA CGM-Cargo. Een Frans bedrijf dat al veel aan vrachtvervoer per schip doet en sinds kort ook een luchtvaart-vrachtvervoertak heeft opgezet. Het is de bedoeling dat ik op Azië en (Zuid)-Amerika vlieg en dat voor ongeveer zestig tot tachtig uur per maand.
Hun hoofdbureau zit in Marseille maar ze vliegen vanaf Parijs. Ik moet allemaal nog even uitvogelen wat het beste past maar ik denk dat ik eerst van Amsterdam per vliegtuig naar Parijs ga en dan vervolgens verder vlieg. Ik ben zeker blij dat ik weer kan vliegen na bijna twee jaar aan de grond te hebben gestaan. Daarbij waren er strenge sollicitatie-eisen aan de functie van co-piloot verbonden maar gelukkig kon ik overal aan voldoen.
Wat zijn de hoogte- en dieptepunten uit je werkcarrière?
Mijn ontslag vorig jaar was zeker een dieptepunt, dat zag ik niet aankomen. Verder kan ik gelukkig weinig dieptepunten benoemen. Echte hoogtepunten ook niet. Wanneer het werk je zo goed ligt zijn alle vliegdagen eigenlijk top.
Maar mijn eerste baan was natuurlijk wel een hoogtepunt. En daarna de switch naar de 777-vrachtvluchten. Ik had de kortere afstanden, inclusief het in kort tijdsbestek heen- en terugvliegen, eigenlijk wel gezien. Bij lange intercontinentale vluchten blijf je vaak enige dagen in het land van bestemming.
Heb je nog bijzondere vlieg- of ondernemersanekdotes?
Die intercontinentale vluchten geven je vaak de kans om iets van het land te zien. En dan lig je bijvoorbeeld maar zo in Rio de Janeiro op het strand te genieten. Ik vond het helemaal niet erg wanneer ik tijdens Oud & Nieuw-vieringen in verre oorden zat, bijvoorbeeld in Singapore of Miami. Na de vrachtvlucht op Los Angeles had ik samen met mijn collega’s een week vrij en toen hebben we met zijn drieën een mooie roadtrip door Amerika gemaakt.
Ik moest even nadenken over deze vraag omdat veel in de loop der jaren ‘gewoon’ is geworden. Maar dat is het natuurlijk niet. Voor €5,- in Zuid-Amerika een lekkere steak eten of voor €2,50 op een brug in Bangkok heerlijk bunkeren, waarbij ze de maaltijd op een olievat bakken, zijn natuurlijk geen alledaagse gebeurtenissen.
Waar staat Dennis van der Leest over 10 jaar?
Dat vind ik een heel lastige vraag want ik heb eigenlijk nog zoveel verschillende plannen en daarbij moet ik de juiste balans nog zien te vinden. Ik hoop dat ik tegen die tijd vanuit mijn huidige woonlocatie in Leermens een goedlopend bedrijf in grafmonumenten kan leiden waarbij ik de werkzaamheden kan combineren met mijn vliegactiviteiten. Maar in wat voor verhouding, dat zou ik nu nog niet precies weten. Mijn klusbedrijf was in elk geval leuk voor een jaar maar niet om mijn hele leven te doen.
Maar wanneer ik maandelijks een of twee mooie monumenten mag maken of herstellen waarvan de opdrachtgevers blij worden en daarbij maandelijks nog enige vluchten kan maken dan is dat misschien wel het mooist. Het is afwachten hoe mijn nieuwe baan uitpakt en datzelfde geldt natuurlijk ook voor de onderneming.
Wil je verder nog iets kwijt?
Ik denk dat we heel veel bij de kop gehad hebben. Prima natuurlijk wanneer je een linkverwijzing naar mijn website opneemt: www.vanderleestgrafmonumenten.nl. Potentiële opdrachtgevers zijn altijd op afspraak van harte welkom om een keer langs te komen.