Wat was het weer een bizar jaar, 2021. Net als 2020. Toch wil ik graag nog even terugblikken. Want voor ons als ‘gezin’ was het een heel mooi jaar. Met als persoonlijk hoogtepunt vrijdag 28 mei toen Miranda en ik in het gemeentehuis van Loppersum onder stralende weersomstandigheden onze handtekening zetten onder het geregistreerd partnerschap. Onder het wakend oog van onze (bonus)kinderen en mijn vader die op zijn oude dag vergenoegd kon constateren dat zoonlief formeel gezien toch nog onder de pannen kwam. Het was ook een van de eerste dagen dat de horeca zich aan de lockdownjuk mocht onttrekken. Dus lekker lunchen in Ten Post om de dag erna nog even heerlijk te dineren in Bedum.
Voor mijn kersvers ‘echtgenoot’ moet 2021 ook een jaar geworden zijn om nooit te vergeten. Ze behaalde haar MBO-diploma ervaringsdeskundige met indrukwekkende cijfers en plakt er nog een schooljaar aan vast om haar MBO4-niveau te halen. In februari kreeg ze ook nog eens een jaarcontract aangeboden in Stadskanaal. Gevolgd door een uitzendbaan in Haren en nog vier extra werkuren in Stadskanaal. Maar de insteek blijft hetzelfde al helpt ze nu niet meer klanten in een kledingwinkel maar mensen die soms letterlijk en figuurlijk met hun handen in het haar zitten. Het gaat haar uitstekend af.
Och, 2021 brengt zeker meer mooie herinneringen boven. Begin februari trok ik er bijvoorbeeld weer een keer in mijn eentje opuit. Oosterwolde was de plek waar ik in een Fletcher Hotel tijdelijk mijn intrede nam om de Fries-Drentse Wouden nog beter te leren kennen. Een trip door memory lane, vooral in het prachtige Bakkeveen waar ik vroeger enige vakanties doorbracht. Maar ook Appelscha en Veenhuizen waren mooie plaatsjes om doorheen te wandelen en om te ontdekken.
Nederland was sowieso in trek. Ameland, Egmond aan Zee, Den Haag en Delft. En dat allemaal na twee vaccinatieprikken met het Moderna-vaccin, ergens toch ook een hoogtepunt? Wat kent Nederland toch mooie plekjes. Dichtbij maar soms gevoelsmatig te ver weg. Ook een middag varen met de overbuurman op de Waddenzee met de ZK9 smaakte naar meer. Maar de beste trip bewaarden we voor het eind van het jaar toen we met ons tweeën Gran Canaria aandeden. Relaxt vliegen vanaf Eelde en onder heerlijke weersomstandigheden niet al te veel doen. Wie doet je wat? Niemand inderdaad.
Vanuit ondernemersoogpunt valt er ook niets te klagen. De website en het adverteerderbestand groeide ondanks allerlei coronaperikelen gestaag door. En toen de oudste bonusdochter naar haar eigen studentenkamer ien Stad vertrok, kreeg ik maar zo een eigen kantoorruimte in de schoot geworpen. Van verdieping drie naar twee, ik geniet er nog steeds van. Net zoals van vele interviews en mooie uitstapjes richting Hotel Spoorzicht en het Eemshotel. Van wat zich daar allemaal afspeelde, maakte ik maar wat graag een verhaal.
Net zoals van de vroege zomertripjes naar prachtige plaatsjes in de directe woonomgeving om vervolgens die indrukken te verwerken in de reeks ‘Op zoek naar het vakantiegevoel van’. Vooral de aflevering over Delftzijl werd een regelrechte ‘hit’, zeker op LinkedIn met een recordaantal likes and shares. Dat maakte de zomerperiode nog mooier, genieten geblazen dus. Net als van onze nieuwe badkamer trouwens, sinds een maand ook nog eens van zacht water voorzien. Badend in luxe, hoewel het bad er wel uitgesloopt is.
Vanuit sportief oogpunt had ik ook niets te klagen. Alhoewel, vier competitiewedstrijden in een heel jaar dat is wel heel karig toch?! Maar des te meer geniet je dan van de speelminuten en trainingen die je wel gegund zijn. En van de mooie trainingspakken natuurlijk die we tijdens de laatste thuiswedstrijd voor het eerst mochten dragen en waarop ik wederom ouderwets op de voorkant sta afgedrukt. Zelf weinig kunnen ballen dus maar daardoor wel meer kunnen genieten van ons vlaggenschip die als herfstkampioen de winter ingaat. Wie had dat kunnen bevroeden?!
En de Europese zegetocht van Ajax was ook geweldig om te volgen, net zoals de raceprestaties van Max. Vooral die overwinning in het volop oranje-gekleurde Zandvoort zal ik niet snel vergeten. En wat te denken van die bizarre race in Abu Dhabi?! Daar stonden povere Oranje-voetbalresultaten tegenover op het EK, inclusief een vroege afgang tegen Tsjechië.
Maar ondanks al deze hosannaverhalen kende 2021 ook een rauwe rouwrand. Naast heel veel coronazorgen voor veel ondernemers was daar ook het overlijden van zwager Marten na een lang ziekbed. We zagen het aankomen maar toch was het een pijnlijke tocht. En wat te denken van het zeer onverwachte overlijden van de vijftigers Fred en Marcel. Veel te jong en zo abrupt. De Middelstummer dorpsgemeenschap schudde op haar grondvesten. Nationaal was er de schok van het schot dat Peter R. de Vries zijn leven kostte. Zo onrechtvaardig en laf. Wat een gemis overal, zeker voor de naasten die met een zwaar gemoed richting de kerst gaan.
Saai werd 2021 nooit in elk geval, dat moge duidelijk zijn. Maar een onsje minder qua heftigheid, denk hierbij ook aan de watersnood in Zuid-Nederland deze zomer, had ook gekund. En nog meer terugkeren naar het oude normaal, inclusief mooie festivals en uitstapjes. Zou het er weer van komen?!