Het is de dag na Sinterklaas wanneer ik dit verhaaltje wegtik. Van een Sinterklaasstemming was in huize Koster geen sprake. Voor het eerst sinds lange tijd geen surprise of gedicht, laat staan een Sinterkerst. En zelfs de kerstboom laat nog een week op zich wachten. Toch heb ik zelf wel voor Sinterklaas gespeeld door pa het boek ‘Handel in voormalig gemeente Middelstum’ te overhandigen. Samen met het boek ‘Meedogenloos’ van onze plaatselijke misdaadschrijver Kajé Dijkema. Pa kan lezend gezien de komende dagen zijn hart weer ophalen. En uiteraard is zijn kruidenierswinkeltje, het laatste winkeltje van Westerwijtwerd, in het boek opgenomen.
Alvorens het boek weg te geven, heb ik hem zelf ook doorgesnuisterd natuurlijk. En daarmee kon ik mij wentelen in een heerlijke vorm van nostalgie. Want in gedachten ging ik zelf soms ook veertig jaar terug in de tijd. Om dan aan te komen bij de fietsen(herstel)winkel van Zigterman die destijds aan de Oude Schoolsterweg zat. Zigterman was in mijn herinneringen toen al wel tegen de zeventig maar fietsen maken, dat kon ie.
Aan dezelfde straat zat Roelf Rustema met zijn elektronicazaak. Dat was bij ons om de hoek. Regelmatig ging ik even bij zijn vrouw in de winkel langs om een cassettebandje te scoren. Bij voorkeur een TDK- of Philips-bandje. Die kon je destijds voor 5 a 6 gulden aanschaffen om vervolgens allerlei Top-40 nummers op te nemen. En in 1988 verdiende ik dankzij mijn Randstad-uurloon van drie gulden en een stuiver bij Vast Banket in acht weken mijn Aristo cassettedeck inclusief platen- en CD-speler bij elkaar. Die kostte ongeveer duizend gulden. Wat mij betreft een waardevolle aanschaf voor 320 uur vakantiewerk….
Aan het andere eind van de Oude Schoolsterweg zat supermarkt Tuitman. Toentertijd misschien nog wel onder de Garant-vlag. Daar stuurde moeders de vrouw mij nog wel eens heen voor een boodschapje. Ook naar Bouke Krol natuurlijk aan de Burchtstraat. Aan dezelfde straat zat toen al Kapsalon Tabak. Daar ging ik een stuk liever heen dan naar die kapper in Wirdum waar mijn vader mij altijd mee naar toe nam. Hoe we daar terechtgekomen zijn? Gelukkig was daar toen op den duur Trieneke. En later Henriët natuurlijk.
Naast Tabak zat de legendarische schoenenzaak van Jan Luit. Daar kocht ik mijn eerste paar voetbalschoenen na eerst een tweedehands paar te hebben gedragen om zeker te weten of het edele voetbalspel wel iets voor mij was. Die overweging lag meer bij mijn moeder dan bij mij want ik was na één training al om natuurlijk. Het was in de tijd dat Quick-voetbalschoenen nog goed in de markt lagen. Achter in de winkel was Jan zijn vader altijd druk met het opkalefateren van kapot schoeisel. Daar heb ik regelmatig mijn schoenen heen moeten brengen. Kom daar nu nog maar eens om.
In dezelfde straat zat ook een winkeltje van Hoeksema en ik kan mij heel vaag herinneren dat er ook een Hoeksemawinkeltje in de Kerkstraat zat. Net zoals winkelier Kazemier op de hoek tegenover de garage zat en op den duur een grootgutter werd naast slager Zuidhof. In het verlengde daarvan zat manufacturen Van der Beek. Later werd dit Wubs en nu zit daar Hazekamp. Terwijl Drogisterij Marja zit waar vroeger Kroeze zat. Daar kocht ik destijds prachtige Donald Duck vakantie(doe)boeken om te lezen, knutselen en te puzzelen.
Maar het mooiste winkeltje uit mijn herinnering was het snoepwinkeltje van Kalke. Waarom deze Kalke heette weet ik eigenlijk niet want hij werd bestierd door de gebroeders Jonkman. Die altijd rustig aan kwamen schuifelen, één van de twee, wanneer de deurbel gerinkeld had. Waarbij het misschien nog wel meer een tabakswinkeltje was dan een snoepwinkel. Maar naar tabak maalde ik niet. Salmiaklolly’s, die waren heerlijk. Of van die zoute dropjes in combinatie met die gezoete spekjes. Die lagen daar heerlijk uitgestald in de vitrine en kosten vijf tot tien cent per stuk.
Heerlijk om je ene gulden zakgeld daar uit te geven. Later op de MAVO deed je dat op de markt waar je op woensdag van die lekkere puddingbroodjes kon kopen. Ik geloof voor 75 cent per stuk. Het café Van Lacum stond nog op de foto’s en Sikko Steendam verkocht vanuit zijn grote schuur zijn veevoeders. Die karakteristieke geur vergeet je nooit meer. Uiteraard waren we vaak in die schuur aan het voetballen.
En zo werd dit boek, uitgegeven door de Historische Vereniging Middelstum, een trip door memory lane. En volgens mij siert broertje Jurrie zelfs nog de frontcover. Hoewel zijn hoofd maar nauwelijks boven het dashboard van pa zijn oude Daf uitkomt. Dit was zijn allereerste auto! Prachtige nostalgie, nieuw leven ingeblazen door de HV. Dank hiervoor….