Het is vrijdagmiddag wanneer ik dit verhaaltje wegtik, het weekend lonkt. Mooi op tijd voor mijn weekoverpeinzingen of misschien wel te vroeg. Maar het is een beetje hectisch deze week. Eigenlijk gaat dat al enige weken zo en ik kan er niet helemaal de vinger achter leggen waarom dat zo is. Maar lekker en toch beheersbaar druk is nooit verkeerd. Beter dan verveeld naar buiten kijken of knikkebollend achter de PC in slaap vallen.
Wanneer ik eens naar mijn agenda kijk dan zie ik dat ie aardig volloopt. Gelukkig zat een potentieel adverteerder in hetzelfde schuitje zodat die afspraak in Winschoten (of all places) twee weken doorgeschoven wordt. Dat schept lucht. Maar voor donderdag, uitloopdag moet er nog wel een en ander gebeuren. ‘Gelukkig’ gaat het 45+ voetbal van vanavond niet door. Afzeggingen van drie van de vijf ploegen, hoe verzin je het eigenlijk? Maar daardoor heb ik vanavond wel weer anderhalf uur extra werkqualitytime tot mijn beschikking.
Twee interviews, een acquisitiegesprek, de Promotiedagen in Martiniplaza in combinatie met de Open Coffee Club het Hogeland, het begint er op te lijken. Maar deels komt die drukte door onszelf. Iets waarover ik ook de vrouw vanmorgen al hoorde praten, cq. mopperen. Dat haar agenda van volgende week volstaat met dubbele afspraken. Ook voor haar is het nog een hele uitdaging om een en ander rond te breien voor vrijdag. En daarbij staan er in het weekend ook nog twee mooie uitstapjes op het program.
Maar alles voor de goede zaak. Want we hebben in al onze wijsheid besloten om er weekje tussenuit te gaan. En daar heb ik enerzijds heel veel zin in. Cran Canaria is misschien wel het grootste eiland van de Canarische Eilanden en voor ons the place to be in week 46. De enige bestemming vanaf vliegveld Eelde met temperaturen van boven de twintig graden, aldus mijn partner die zich uiteraard al weer grondig voorbereid heeft. Als we daar eenmaal landen dan is alles waar we ons nu druk om maken vast vergeten en vergeven.
Ergens voelt het ook wel een beetje dubbel, of is dat valse hypocrisie? Terwijl de ziekenhuizen en de IC’s weer volstromen, menig arts en verpleegkundige het water over de schoenen loopt en men er in Glasgow Schotland alles (?) aan doet om Moeder Aarde en het klimaat te redden, vliegen wij er op uit. In november nog wel, alsof het niets is.
Om mijn geweten te sussen zeg ik tegen mijzelf dat ik deze zomer maar twee weken vrij gehad heb waarvan er maar een week geweest is dat ik werktechnisch gezien helemaal niets deed. En daarbij, was het niet eind mei dat Miranda en ik in een soort van huwelijksbootje gestapt zijn met ons geregistreerd partnerschap? Eigenlijk zou je dit weekje weg als een soort van huwelijksreis kunnen bestempelen. En dan valt een en ander toch al weer wat beter te verteren.
Vandaar dat ik nu dit verhaal eerst maar even afsluit om hem dinsdagmorgen te vervolgen. Dan kan ik de laatste weekendontwikkelingen immers nog even in dit verhaal verwerken. Want u moet het immers straks een week zonder nieuwe verhalen vanaf de site doen. Hoewel een complete mediastilte er overigens niet in zit. Daardoor zou ik mij adverteerdertechnisch gezien zelf in de vingers snijden, als ik een weekje niets zou doen. Maar wat is er mis mee om eventjes vanaf het randje van het zwembad wat berichtjes te plaatsen? Tja, luxeproblemen zijn ook problemen natuurlijk.
Afijn, terug naar het weekend. Verrek, inmiddels staat er al weer een belafspraak gepland. Een betaalde schnabbel ook nog wel. En ik moet nog even bij babbelen met Jan en Wieb voor woensdag. Gelukkig gebeurde er dit weekend niets noemenswaardig. Alhoewel, die thuiswedstrijd tegen ZEC 3 was natuurlijk een ouderwets spektakelstuk. Maar om dat in enige woorden, cq. één alinea af te doen? Nee, onmogelijk! Dan maar samenvattend concluderen dat het een enerverende middag was waarbij na tachtig minuten strijd 3-3 op het scorebord pronkte. Gelukkig was er na die tijd wel de verbroedering onder het genot van.
Vrijdag had ik overigens een Deelsleeritje kunnen maken. Ware het niet dat Kooijmans Kalkvrij een waterontharder kwam plaatsen. Ik word vanzelf een softie inderdaad. Maar hé, alles voor een beter milieu! Sprak hij teder, terwijl hij over enige dagen in het vliegtuig stapt. De kerosinespoor is tot aan de kim te volgen. Eh, daar plopt alweer een mail binnen. En het is de hoogste tijd om enige artikelen op te maken ter publicatie. Druk, druk, druk….. Tot laters!