Eigenlijk stond het niet in de planning dat dit verhaal aan het papier zou worden toevertrouwd. Maar daar de beoogde vluggertjesbijdrage nog niet binnen is, begin ik hem te knijpen. Zou ie überhaupt wel komen? En dus begin ik deze maandagmiddag rond vieren maar eens lekker te typen. Met een verhaal waarvan ik zelf ook niet gedacht had dat ik hem schrijven zou. En dus ben ik net zo nieuwsgierig als jullie waar dit heengaat.
Allereerst met de constatering dat de kop er al weer aardig is voor deze maandag. Een maandag waarop ik een aantal keren diep gezucht heb. Zouden het de naweeën zijn van de wintertijd die is ingegaan? Laten we het daar maar op houden. Dat ik hiervan zo van mijn à propos ben dat het deze dag allemaal niet zo vanzelf gaat als te doen gebruikelijk. Dat is altijd nog beter dan de gedachte dat de maandag absoluut niet mijn meest favoriete dag van de week is. Of doordat het komt omdat de bladen nu weer van de boompjes vallen. Daar schijnen meer mensen niet al te goed tegen te kunnen.
Ergens weet ik stiekem wel beter, waarom deze maandag zo moeizaam verloopt, al zullen bovenstaande beschouwingen er zeker toe bijgedragen hebben. Want eigenlijk ging het dit weekend weer veel te mooi. Vooral de zaterdag hakte er stevig in. Door een tekort aan spelers viel een bezoek met het vierde elftal aan het Friese Warfstermolen in het water. De tegenstander waar ik ooit begin jaren negentig tegen gevoetbald zou moeten hebben, ware het niet dat in die tijd de banketdrukte bij Vast Banket er voor zorgde dat ik aan het werk moest. Dat was achteraf gezien geen ramp want ons vlaggenschip ging destijds volgens mijn herinnering met 8-1 de bietenbrug op. Een smadelijke nederlaag inderdaad en dat ook nog na zo’n lange reis er naar toe.
Hoe anders ging het zaterdag met het eerste. Man, wat wordt er toch lekker gevoetbald de laatste weken. De Meinardi-mannen hebben er duidelijk zin in en zitten lekker in hun vel. Er wordt met zelfvertrouwen gevoetbald en dat betaalt zich uit in de nodige punten. Een verdienste van de hele club, zo las ik in het commentaar van de trainer bij een wazige foto die ik in het vuur van de Oktoberfeststrijd op Facebook plaatste. En als hij dat schrijft, kan ik dat natuurlijk prima verteren. De komende weken staan duels tegen de nummers 1 en 2 op het program. Na deze wedstrijden kan ongetwijfeld beter bepaald worden hoe we er voor staan. Maar dit smaakt, na toch de nodige jaren (onderaan) in het rechterrijtje gebungeld te hebben, in elk geval naar meer.
Het Oktoberfest dus waarbij DJ Sieme de registers nog maar weer eens open trok. En dat na het kaarten en sjoelen van vrijdagavond waar het er ook al weer om weg ging. Want hoe zat het nu precies met die prijzen na afloop? Daar kon nog wel even over nageboomd worden. Een soort van vijfde boom dus die niet bij iedereen in even goede aarde viel. Gelukkig, binnen de club is er nog volop ruimte tot verbetering. Dat scheelt dus weer.
Afijn, terug naar het Oktoberfest. Toen de kantinedeuren zich voor ons sloten was daar nog een Brouwersfeest. Zeven jaar alweer dat Esther Goedhart eetcafé Brouwers bestiert. Bewogen jaren waarin er veel gebeurd is. Maar saai werd het nooit daar op het hoekie van de Heerestraat en de Schoolstraat. En om dat te bewijzen traden er twee bands op die de sfeer er lekker inbrachten. Maar om 24.00 uur was daar de onherroepelijke sluitingstijd. Dat heeft op zich ook wel wat. Want als het eerste biertje er voor vijven invalt dan wordt het ook al weer wat wanneer de zaterdag in de zondag overgaat.
En die zondag bracht de familie Koster naar Ewsum. Ook een jarenlange traditie dat vorig jaar werd onderbroken door het coronagebeuren. Maar we mochten weer en dat allemaal ter ere van de trouwdag van onze ouders, inmiddels al weer 66 jaar geleden. Er is sinds de laatste editie weer een lege plek bijgekomen, helaas. Maar The Godfather genoot nog steeds met volle teugen van al het lekkers wat hem voorgeschoteld werd. En dat is ook heel wat waard.
’s Avonds was daar nog het klaverjassen waarbij het weekend en het wereldgebeuren weer als vanouds werd besproken en becommentarieert. Van bitcoins naar de besmettingen en alles wat daar tussenin zit. En probeer dan alles nog maar eens te relativeren. Dat ga ik ook niet doen. Want dit is het einde van de column die in principe niet geschreven had moeten worden. Of in elk geval niet in de planning stond. Bonuswoorden hoop ik dan maar…..