Kunt u zich heel kort even voorstellen?
Ik ben Mieke Vonk, geboren Bergers. Ik ben in 1949 in Leiden geboren als oudste van drie kinderen. Ik heb nog een jongere broer die in Nijmegen woont en mijn andere broer is veel te jong overleden. Ik kom uit een middenstandfamilie. Mijn vader was slager, een beroep dat van vader op zoon werd overgedragen. Mijn opa was dus ook slager en had de eer dat prinses Beatrix, die toen in Leiden studeerde, wel eens in de winkel kwam om boodschappen te doen. Ik kreeg dan een seintje van mijn vader dat ze er was. Mijn moeder was aanvankelijk secretaresse en hielp later mee in de winkel.
Toen ik twaalf was, verhuisde het gezin Bergers naar Winterswijk waar mijn vader een slagerij kocht. Later zijn ze naar Wolvega gegaan waar mijn ouders een vleeswarenfabriek overnamen. In Winterswijk heb ik zes jaar gewoond. Vervolgens verhuisde ik voor korte tijd naar Cuijk, vlakbij Nijmegen gelegen. Niet veel later ging ik in Nijmegen studeren en daar ook op kamers wonen.
Ik heb verschillende woonadressen gehad in Nijmegen en heb al met al dik veertig jaar in die stad doorgebracht. Daar kwam in 2012 een eind aan toen mijn man en ik een huis kochten aan de Walkumaweg in Garsthuizen. Eigenlijk ben ik nooit een echt stadsmens geweest. Ik voel me hier dan ook prima thuis en doe volop mee aan het dorpsleven.
Wat is uw burgerlijke staat?
Ik ben in 2012 getrouwd met Joost Vonk. De man waarmee ik zo rond mijn achttiende al twee jaar een soort van knipperlichtrelatie had. We hebben elkaar destijds in het uitgaansleven van Nijmegen leren kennen en zijn elkaar daarna uit het oog verloren. Groot was dan ook de verrassing toen ik via de gemeente Nijmegen een brief kreeg met daarin het verhaal dat hij weer contact met mij zocht en of ze eventueel mijn adresgegevens mochten doorgeven.
In de brief stond echter ook een telefoonnummer vermeld en ik heb hem na enig nadenken gebeld. Diezelfde dag hebben we ook geskyped en een dag later kwam hij op Koninginnedag al op de motor langs. In hetzelfde jaar zijn we verloofd en een jaar later getrouwd. Joost woonde in Haren en we zijn via Funda dit huis op het spoor gekomen en hebben vervolgens snel toegehapt.
Het ging allemaal snel inderdaad maar het gevoel was goed en de klik van destijds was er nog steeds. Joost heeft twee kinderen, een zoon en een dochter. In de periode dat we bij elkaar zijn, heeft hij twee kleinkinderen gekregen die nu zeven en bijna negen jaar oud zijn. Dat maakt mij nu mooi een soort van ‘cadeauoma’.
Wat is uw voormalig beroep?
Ik wilde vroeger, net als mijn nichtje, onderwijzeres worden. Maar toen zij na de middelbare school naar de analistenopleiding ging, besloot ik haar voorbeeld te volgen. Met als gevolg dat ik mijzelf na twee opleidingen researchanalist mag noemen. In eerste instantie studeerden we in Arnhem maar ik ging al vrij snel intern stage lopen in het universitaire Radboudziekenhuis in Nijmegen. En dat beviel zo goed dat ik er vervolgens 42 jaar gewerkt heb.
Ik haalde er eerst mijn HBO-A diploma en zo rond mijn vijftigste zelfs mijn HBO-B diploma. Dat was destijds best wel pittig om het werken met het leren te combineren maar gelukkig had ik door mijn werk ook de nodige vrijstellingen. Na het halen van mijn HBO-B diploma mocht ik mijzelf biochemisch researchanalist noemen. Dat ik zo lang in het Radboud gewerkt heb, geeft wel aan dat ik het daar prima naar mijn zin had. Ik werkte er heel zelfstandig en kon het heel goed met mijn collega’s vinden.
Daarbij kreeg ik steeds meer verantwoordelijkheid. En dat zorgde voor een ‘pak aan publicaties’ van mijn hand over tal van huidziektes als psoriasis en eczeem. Ik heb de nodige huidonderzoeken gedaan en geëxperimenteerd met allerlei ‘huidkweken’. De dynamiek op de afdeling was altijd anders door de wisselende groepen studenten. Daarbij heb ik de nodige stagairs mogen begeleiden.
Hoe bevalt het gepensioneerd zijn?
Na 42 jaar voor het Radboud gewerkt te hebben, kon ik er op 62-jarige leeftijd met een prima regeling uit. Dat paste precies want wij hadden net dit huis in Garsthuizen gekocht. Ik een zwart gat ben ik niet terechtgekomen maar wat ik wel jammer vind is dat ik mijn collega’s waarmee ik jarenlang lief en leed gedeeld heb, niet meer zie. Drie dagen na mijn afscheid stond de verhuiswagen al voor de deur en je overbrugt niet zomaar een afstand van tweehonderd kilometer om even weer langs te wippen en bij te praten.
Maar we vonden al snel een mooie invulling van de tijd. Joost heeft dus een motor en samen hebben we in het begin heel wat van Nederland en de ons omringende landen gezien. We hebben een grote tuin en twee labradors waar ik erg van kan genieten. Tegenwoordig mag ik graag breien en legpuzzels leggen. En kunstkippen verzamelen vanuit alle windstreken van de wereld is ook iets wat ik graag doe. In de woonkamer zie je mijn uitgebreide collectie.
En daarbij doe ik het nodige vrijwilligerswerk in en om het dorpshuis in Garsthuizen. Ik heb twee jaar in het bestuur gezeten en help tijdens ‘zaterdag-patatdag’ mee om de snacks uit te serveren en ben ’s avonds regelmatig present om een bardienst te draaien. En ik heb samen met Joost in de redactie van de ‘Roegkop’ gezeten, de dorpskrant die één keer per kwartaal uitkomt.
Waar ook de nodige tijd in gaat zitten, en wat ik leuk vind om te benoemen, is dat ik vrijwilliger ben bij het Taalhuis in Loppersum. In de plaatselijke bibliotheek, maar ook digitaal, help ik mensen met een migratieachtergrond met het verbeteren van hun lees-, schrijf en verbale vaardigheden van de lastige Nederlandse taal. Daar heb ik eerst een opleiding voor gevolgd. Ik doe dit inmiddels vier jaar en het heeft de nodige waardevolle contacten opgeleverd.
Wat zijn de hoogtepunten uit uw leven?
Dat ik Joost weer heb ontmoet en dat we zijn getrouwd. Ik heb wel eerdere relaties gehad maar ben niet eerder gehuwd geweest. En ik ben heel blij met mijn twee labradors waar ik erg van kan genieten.
En de dieptepunten?
In 2002 is mijn broer in Nijmegen plotsklaps overleden, dit heeft veel impact op mijn leven gehad. Er bestaat het vermoeden dat hij een fatale klap op zijn hoofd heeft gekregen en dus feitelijk is vermoord. Daar zijn destijds uitgebreide onderzoeken naar verricht zonder dat dit tot het oppakken van de mogelijke dader(s) heeft geleid. Veel is onduidelijk gebleven maar zeker in de beginmaanden word je als familie geregeld met het onderzoek geconfronteerd. Nog steeds komt het hele gebeuren af en toe nog wel eens naar boven.
Heeft u nog anekdotes en mooie verhalen?
Zoals je hebt gemerkt, ben ik een echte dierenvriend. Zeker in mijn tijd in Nijmegen heb ik bijzondere huisdieren gehad. Een grijze roodstaartpapegaai bijvoorbeeld. Maar ook allerlei medische dierexperimenten leverden bijzonder gezelschap op. Zo heb ik een tijdje een pad gehad die ik in een soort van aquarium onderbracht. Alvorens ik hem te eten gaf, streelde ik hem eerst even onder zijn bek en dat liet hij gewillig toe.
Een naaktmuis werd ook een welkome gast maar die is later door een echte ‘indringmuis’ vermoord. Daar was ik destijds zo boos en verdrietig over dat ik zelfs een muizenval plaatste. Ik heb ook een schildpad gehad die zich verrassend snel kon voortbewegen. Na een jaar kwamen er zelfs eieren zonder dat er een mannetjesschildpad in de buurt was geweest maar zo lang duurt dus zo’n ‘zwangerschap’. Ook heb ik de nodige zwangere cavia’s verzorgd, dat zijn ook van die gezellige beestjes. Half Nijmegen heeft vervolgens wel een jonge cavia bij mij opgehaald…..
Wat zou u ooit nog willen doen in uw leven?
Ik merk dat ik niet veel tijd meer over heb door al mijn bezigheden en ook Joost heeft het lekker druk. Zelfs aan het puzzelen kom ik maar nauwelijks toe. Want ik heb bijvoorbeeld nog niet eens genoemd dat ik wekelijks naar de sportschool in Uithuizermeeden ga.
Ik mag graag naar optredens en concerten gaan waarbij Jan Henk de Groot wel een favoriet van mij is. En ik kwam er onlangs achter dat Barry Ryan is overleden. Dat was vroeger mijn favoriete zanger en hij was eind jaren zestig wereldberoemd. Ik heb zelfs via socialmedia contact met hem weten te leggen en hij heeft mij vlak voor zijn overlijden langs dezelfde weg nog gefeliciteerd voor mijn verjaardag.
Maar ik geniet ook van balletvoorstellingen en heb vroeger zelf op klassiek ballet gezeten. Ach, eigenlijk komt het er op neer dat ik nog steeds heel veel dingen doe en dat hoop ik nog lang in een goede gezondheid vol te kunnen houden.
Waar heeft u spijt van gehad in uw leven?
Eigenlijk nergens van. Je slaat tijdens je leven verschillende paden in en wanneer je rechtsaf slaat dan weet je niet wat er gebeurd zou zijn wanneer je het andere pad zou hebben bewandeld. Je maakt vervolgens maar weer het beste van die keuze.
Wat zou u uw leven voor een cijfer willen geven?
Er zijn periodes in mijn leven geweest dat het wat minder ging maar ik ga nu zeker voor een negen!
Wilt u verder nog iets kwijt?
Ik heb verder niets meer te melden, we hebben alles wel besproken.