In november is het al weer 10 jaar geleden dat op het Cultuurerf een eerste activiteit voor publiek aan de Kruisweg in Den Andel plaatsvond: een boekpresentatie met gedichten en pentekeningen van twee Andelster kunstenaars. Puur en alleen omdat de ruimte aanwezig was en er zich voor leende na veel poetswerk en creatieve oplossingen. Lees bijvoorbeeld witte lakens aan de muur om de wanden ‘toonbaar’ te maken.
We konden niet bevroeden dat er tien jaar later een bedrijf zou staan waar menigeen plezierige of ontroerende uren heeft doorgebracht. De gezelligheid, de reuring en de drukte van de boekpresentatie smaakte naar meer. En door Eriks achtergrond als optredend dichter lag de focus voor de volgende activiteiten aanvankelijk vooral op poëzie en vertellingen, met onder meer het befaamde poëziefestival ‘Dichters op het Erf’.
Al snel klopten echter ook musici bij ons aan de deur, met de vraag of zij ook eens mochten optreden. En al snel vormde de muziek de harde kern van het cultuurerf, die na zo’n 2 jaar de naam Andledon kreeg. Het publiek kwam en komt uit de drie noordelijke provincies, en de muzikanten komen van alle continenten.
Er was geen vooropgezet plan, wat voor iemand die projectmatig denkt, soms best lastig was. Wat is de focus? In mijn werk als adviseur ondernemerschap op het platteland, stelde ik samen met de ondernemers plannen op met een blik op de toekomst, plaatste er een begroting en financieringsplan tegenover, en we zochten naar samenwerkpartners.
Op het eigen erf gaf ik ruimte aan een organisch groeimodel zonder focus, maar met veel plezier voor de artiesten, publiek en onszelf. Waarbij ‘onszelf’ groeide naar een vrijwilligersteam van op een gegeven moment zo’n 15 mensen. Vrijheid blijheid, zeg maar. Tot er hier en daar dingen stagneerden. Go with the flow, maar welke flow?
De belangrijkste stap, die we daarom maakten, was dat Andledon geen eendagsvlieg zou zijn. We gaan voor continuïteit. En dan kom je als vanzelf op een wat meer planmatige aanpak aan, die keuzes van je vragen. Na de grootste investeringen, was het tijd een baan buitenshuis op te zeggen, om de focus geheel op het erf te richten.
En daar vlogen we door de tijd! De binnenruimtes werden aangepakt, door een bar te installeren en een professioneel verhoogd podium met een eigen PA en lichtinstallatie te bouwen. Dat leidde bij ons publiek weer tot de vraag of onze ruimtes ook geschikt waren voor feestjes en partijen, en – zowel binnen als buiten – om workshops te verzorgen en te volgen.
Intussen heeft menig Groninger zijn veertigste, vijftigste of zestigste verjaardag bij ons gevierd. Daarnaast zagen we de nodige kersverse echtparen dansend in het theater hun liefde vieren, en – aan de andere kant van het spectrum – mocht Andledon reeds enkele malen het toneel zijn van sfeervolle, indrukwekkende uitvaarten.
We namen deel aan kunstweekenden, waren betrokken bij een grote Andelster dorpsreünie en werden feitelijk bovendien een galerie, met doorlopend kunst aan de muur. Kerstmarkten en grote en kleine festivals stonden en staan ook op het programma, met tegenwoordig de mogelijkheid een heus buitenpodium te gebruiken. Het lukte verder om de zakelijke vergadermarkt aan te boren, met zowel kleine als grote klanten als gevolg. Wat een vlucht hebben we gemaakt!
En op het moment dat we tevreden terug konden kijken naar een mooi neergezette organisatie vloog de Corona ons aller levens binnen en moesten de deuren dicht. Onze vlucht eindigde keihard op de grond en het enige dat we konden doen, was proberen onszelf te herpakken. We vertelden onszelf dat we in een economische crisis met Andledon waren gestart, dus dit zouden we ook overleven. Maar dit keer wel gelijk met een focus en een plan.
Het plan was doorgaan met waar we goed in zijn, en daarnaast nieuwe activiteiten ontwikkelen die niet covid gevoelig zijn. Een week na de lockdown waren we het eerste professionele theater dat een zeer goed bezochte livestream verzorgde. Steeds lukte het om snel te schakelen, door direct weer een act klaar te hebben zodra het publiek weer welkom was. Zo gaan we door, en bewegen we mee. Go with the flow!
Na de eerste voorzichtige stappen zijn we daarnaast gaan investeren in logies. Het gaat allemaal wat trager dan gehoopt, maar menig toerist heeft Het Hogeland inmiddels vanuit het erf mogen bezoeken. En toen de vraag kwam, of men in Coronatijd waarin veel dicht is, even bij ons naar de wc mocht, hebben we picknickbanken en een senseo apparaat gekocht om een zelfbedieningsterras te openen. Daardoor krijgt het mini-bibliotheekje ook weer een boost, en werden de door Waddengoud gerealiseerde fiets- en wandelroutes vanaf het erf ook meer gebruikt.
En toen bleek dat we al die tijd al een focus hadden, maar nooit uit durfden te spreken, omdat het te groot was om in één keer aan te pakken. Een onbewuste focus waar we ongemerkt in de grotere lijnen steeds naartoe hebben gewerkt. Onze allereerste plan: de ontwikkeling van ons terrein tot ‘recreatiecentrum’. Een uitvalsbasis om de prachtige Noordkust te beleven en te ontdekken.
Vanaf het allereerste moment hebben we blijkbaar onbewust onze flow gestuurd, het leek allemaal organisch met vele zijstappen, maar in ons hoofd zat het er. De route naar een (voorlopig) einddoel van het erf. Terugkijkend zien we dat er wel degelijk een vooropgezet plan was, dat we wel degelijk alle voors en tegens afwogen. Maar dat we er zo’n lol en plezier in hadden, dat we het gewoon niet herkenden.
Kijk, dat wensen we jullie ook! Dat je zo’n plezier hebt in je werk of activiteiten dat je al zingend je doel bereikt. En wees gerust, met dat zingen en met de muziek gaan we nog wel even door, zolang het kan. Stil wordt het nooit op Andledon!