In de periode dat zo langzamerhand de scholen weer beginnen, neem ik jullie als lezers nog even mee terug naar een voor ons zo mooie dag begin juli. De dag dat Miranda haar diploma als ervaringsdeskundige op mocht halen op de Noorderpoortlocatie in Veendam. Het was een zonnige dag en vlak voor tweeën tokkelde ik naar Groningen om Jazlijn van school op te halen.
In gedachten verzonken daalde de snelheid van de auto tot onder de 100 kilometer en ik zag een automobilist in mijn nek hijgen. Snel gas erbij dus om vervolgens weer wat in mijn gedachten weg te zinken. Ik meende al een niet te vriendelijk gebaar in de achteruitkijkspiegel te zien en toen de beste man vlak voor de Groningen de kans kreeg om mij in te halen, deed hij dat luid toeterend. En met een hoop misbaar, inclusief de beruchte middelvinger. Even dacht ik dat hij mij nog af wilde snijden maar gelukkig verdween hij steeds verder uit het zicht.
De wereld is inderdaad razend geworden. Dat bleek ook toen ik de auto op het schoolplein parkeerde en nog even rond ging lopen in de buurt waar ik vroeger zelf op school heb gezeten. Ik was immers mooi op tijd. Toen ik in de auto ging zitten, hoorde ik een onheilspellend geluid. En ja hoor, zo’n Postnl-busje had in alle haast bij het achteruitrijden een stukje bumper meegepikt van een andere auto met de nodige krassen tot gevolg. Weg tijdwinst, dat werd formulieren invullen. De jonge chauffeur stond er wat beteuterd bij te kijken….
Afijn, Jazlijn diende zich aan en we waren net op tijd in Veendam. Uiteraard begint zo’n ceremonie eerst met de nodige formele handelingen en toespraken. Van een enthousiaste Noorderpoort-directeur bijvoorbeeld. Die aangaf dat hij trots was op elke leerling die de opleiding met een diploma afsloot. En dat zijn er jaarlijks zo’n 4000 geloof ik. Maar op deze geslaagde leerlingen van de opleiding tot ervaringsdeskundige was hij toch nog net even trotser omdat hij wist waar ze vandaan gekomen waren.
Volgens mij was hij het die de vergelijking met de Baron van Münchhausen er bij haalde maar dat kan ook de directeur van de Tintengroep geweest zijn. Die sowieso elke geslaagde leerling bij hem op kantoor uitnodigde om over zijn of haar ervaringen met de opleiding te praten. De vergelijking met de bekende baron werd er overigens bijgehaald omdat die zichzelf volgens de verhalen zelf optrok vanuit het moeras. En dat vond ik een prachtige vergelijking en beeldspraak…..
Twee jaar geleden begon Miranda aan haar opleiding. Ze had zich, na weer een ontslag in de kledingbranche, nog net op tijd aangemeld en werd aangenomen. Vol vuur vertelde ze thuis dat deze opleiding haar op het lijf geschreven was. Vroeger wilde ze graag verder leren maar daar kwam het niet van. Nu was er maar zo de kans om alles wat ze meegemaakt had in het leven tot dusver in te kunnen zetten om mensen te helpen en weer toekomstperspectief te bieden.
Langzaam leerde ik uit de verhalen de leerlingen en leraren kennen. En waar ik dacht dat Miranda haar levensverhaal al heftig was, kwam ze vaak thuis met de mededeling nog veel indrukwekkender verhalen te hebben aangehoord. En daar begon de diploma-uitreiking ook mee. Met een sheet met daarop de heftige ervarings-woorden die de leerlingen in hun rugzakje meenamen de klas in. Maar ze hadden doorgezet. En dat leidde bij de uitreiking tot het veelvuldig wegpinken van een traantje bij zowel het trotse lerarenkorps als bij bijvoorbeeld de ouders en kinderen. Want het ging allemaal niet vanzelf.
Zelf was ik natuurlijk ook zo trots als een pauw op de vrouw. Even moest ik terugdenken aan kerst 2013. Hoe anders zag de wereld er toen uit. Maar ze beloofde toen plechtig dat alles anders en beter zou worden. En met horten en stoten is haar dat meer dan gelukt. Met een prachtige diploma, een baan en nog een extra uitzendbaan van een dag tot gevolg. Binnenkort begint ze met niveau 4. Chapeau dus voor mijn powervrouw en haar klasgenoten die zichzelf uit het moeras wisten te trekken en die ervaring in kunnen zetten om anderen te helpen….