Het zit er weer op. Man, man, man, wat zijn de afgelopen weken voorbijgevlogen, niet normaal. Mede ingegeven door de mooie reeks ‘Op zoek naar het vakantiegevoel van…..’ Die ik vanmorgen op een meer dan waardige manier afsluit in het Westerkwartier, de gemeente die ik na Aduard voor de tweede keer aandoe. Ik wil graag in stijl eindigen en dat is in Ezinge en Aduarderzijl zeker gelukt!
Wat een prachtige omgeving om te wandelen. En dat nog wel in Nationaal Landschap Middag-Humsterland. Vernoemd naar de voormalige middeleeuwse eilanden Middag en Humsterland. Misschien, zeer waarschijnlijk, werd deze omgeving bedoeld met de getrokken vergelijking in het AD dat Noord-Groningen het Toscane van Nederland is……
Ezinge
Even voor achten parkeer ik de auto bij Museum Wierdenland. Dat kan makkelijk want dit museum opent haar deuren pas om elf uur. Ik ben er een keer geweest tijdens de Open Coffee Club en heb er met veel genoegen een uurtje rondgewandeld om de rijke geschiedenis van dit wierdedorpje in mij op te nemen. Want de Ezingers zijn gezegend met zeer vruchtbare wierdegronden die vroeger dan ook massaal afgegraven en per schip afgevoerd werden en vooral op de mineraalarme zandgronden in Drenthe wonderen verrichtten qua vruchtbaarheid.
Bakker Leistra bakt ze deze vrijdagmorgen al heel vroeg bruin en dat leidt tot heerlijke geuren in de hoofdstraat. Via de Peperweg en de Torenstraat bereik ik het prachtige kerkje van Ezinge. Gelegen bovenop een van de karakteristieke wierden heb je vanaf hier een prachtig uitzicht op het Reitdiepdal. Dat leidt tot mooie kiekjes wanneer je hier op de fiets aan komt rijden. Ik doorkruis snel nog wat straatjes en besluit eerst Ezinge te verlaten. Mede ingegeven door het bewijzeringsbord waarop de routerichting naar de Allersmaborg wordt aangegeven.
Allersmaborg
Om daar te komen moet ik eerst twee wandelkilometers afleggen. Ik neem nog een kiekje van de volkstuintjes aan de periferie van het dorp en stap daarna goedgeluimd flink door. Onderweg door het glooiend landschap kom ik bijna niemand tegen. Een boer is echter druk bezig met het besproeien van zijn gewassen. Het is een indrukwekkend gezicht wanneer de ‘spuitarmen’ zich uitstrekken. Wat een oppervlakte kan er zo in één ronde meegepikt worden.
In de verte doemt de Allersmaborg al op. Van een afstandje wel aan het zicht onttrokken door een bomenpartij. Ik besluit eerst een rondje om de borg te wandelen en kijk bewonderend naar een omgewaaide boom die zich helemaal over de borggracht uitstrekt om vervolgens aan de overkant gewoon verder te groeien. In het verleden was de borg een prachtige trouwlocatie maar ik waag te betwijfelen of er nu nog gehuwd en gefeest kan worden. De borg lijkt inmiddels particulier bezit te zijn en middels een publicatiebord wordt gevraagd om de privacy te respecteren. Dat doe ik graag want ik heb een volgende prachtige locatie in het vizier.
Aduarderzijl
In de verte doemt namelijk Aduarderzijl op. Onderweg beklim ik nog even de dijk en vang daarna een glimp op van het Reitdiep. Aduarderzijl is overigens een dorpje dat slechts vijftig inwoners telt, zo lees ik op een informatiebord waarin tevens wordt ingegaan op de relatie met de vroegere kloosterorde in Aduard waar ik tijdens een eerder verhaal op ingegaan ben. Hoe klein Aduarderzijl dan ook mag zijn, het is er betoverend mooi. Bovenop één van de zijlen (-sluizen) kun je prachtige foto’s maken en dat wekt de nieuwsgierigheid op van enige koeien die hier rustig staan te grazen.
Bewonderend kijk ik toe hoe één van de dames zo een brandnetel naar binnen werkt zonder hier warm of koud van te worden. Op een informatiebord bij de brug staan de prijzen aangegeven die je vroeger moest betalen wanneer je de zijl wilde passeren. Die prijzen stammen nog uit de cententijd. Erg lang geleden dus. Bovenop de zijl heb ik ook zicht op Camping & jachthaven Aduarderzijl. Snel snel ik hier naar toe.
Wat een oase van rust is het hier en wat is deze minicamping idyllisch gelegen zeg. Verschillende kampeerders ontbijten voor hun camper of caravan en genieten van het goede leven. Ook het Reitdiepveer, die vaart tussen Aduarderzijl en Schaphalsterzijl, ligt in het haventje aangemeerd. Voor een retourtje die een half uur in beslag neemt, betaal je €4,- en kun je mooi een boottochtje tussen beide zijlen maken. Dat moet een prachtig uitzicht opleveren vanaf het water. Ik zie dat het nog even duurt voordat de eerste afvaart begint en besluit Aduarderzijl vaarwel te zeggen. Met pijn in het hart want dit is volgens mij een van de mooiste plekjes van het Hogeland!
Johan Staal
Teruglopend naar Ezinge kom ik net buiten het dorp de misschien wel bekendste inwoner van Ezinge tegen. Sportverslaggever Johan Staal begint net aan zijn hardloopje van dik negen kilometer. Iets wat hij drie keer per week probeert te doen, naast nog een walking football training in Bedum. En de nodige rondjes om het veld natuurlijk nu binnenkort het amateurvoetbal eindelijk weer begint. Hij schets mij zijn hardloopronde en ik snap dat hij dit parcours met veel plezier aflegt.
Ik vergeet vervolgens te onderzoeken wat het nut is van een ballenvanger die ik boven een schutting uit zie komen. Deze is vast afkomstig van een trapveldje want de voetbalvelden van VV Ezinge bevinden zich verrassenderwijs in Feerwerd. Dat leidt soms wel eens tot verwarring. Maar wat moet een dorpje van 750 inwoners ook met voetbalvelden? Die kun je inderdaad beter in Feerwerd kwijt met zijn 520 inwoners. Gezamenlijk lijkt het dan wel weer heel wat.
En wat zou toch het verhaal achter de Urnlaan in Ezinge zijn? Dat is ook geen alledaagse straatnaam toch! Veel tijd om dit te onderzoeken is er niet want ik moet uitwijken voor enige tegemoetkomende fietsers die enthousiast met elkaar in gesprek zijn. Niet veel later zigzagt er een fietser om mij heen wanneer ik enige pratende dorpelingen en hun honden probeer te ontwijken. U merkt het al, bij het klimmen der ochtenduren is het een stuk drukker geworden in Ezinge.
Voor mij de hoogste tijd om dit alleraardigst dorpje te verlaten. Maar niet zonder eerst nog even een foto te nemen van de oude gereformeerde kerk die vlakbij het dorpshuis staat. Deze staat in de geboorteplaats van kosteres Annemiek, kwam ik later achter. Tegenwoordig kerkt gereformeerd en hervormd Ezinge bovenop de bult. Mocht de dienst tegen gevallen zijn dan kunnen de kerkgangers altijd nog even genieten van het prachtig uitzicht. Ook dat biedt genoeg inspiratie!
Ik zie Ezinge in de achteruitkijkspiegel steeds kleiner worden en besef met enig weemoed dat er daarmee een eind gekomen is aan de 2021-editie van ‘Op zoek naar het vakantiegevoel in…..’ Wat was het weer een feest om met deze reeks bezig te zijn. Op naar juli 2022 wanneer ik hier hopelijk weer mee mag beginnen. Tips en suggesties zijn van harte welkom!