Ik merk dat ik licht opgetogen ben wanneer ik deze dinsdagmorgen in pa’s rode Rover stap. Op het uitgaansmenu staat vandaag Leens. De geboorteplaats van mijn partner, daar waar Ede Staal getogen is, de thuishaven van FC Leo Leens en standplaats van toeristische trekpleisters als Verhildersum en DoeZoo.
Wanneer ik aan Leens denk, zie ik de prachtige glooiingen voor me dat dit wierdedorpje met ongeveer 1.800 inwoners zo kenmerkt. Mensen die er verstand van hebben, vergelijken het Hogelandgebied wel eens met Bourgondische streken in Frankrijk. Als dat zo is dan is Leens hiervan het levend bewijs……
Borg Verhildersum en DoeZoo
Even na achten parkeer ik de auto bij Verhildersum. Als je als dorp zo’n mooie borg plus bijbehorende tuinen, schathoes en oude arbeiderswoningen tot je dorpsgrenzen mag rekenen, sta je al met 1-0 voor. Ik ben hier onlangs nog geweest en besluit daarom slechts een korte wandeling door de tuinen te maken. De eerste tuinman sleept reeds allerlei materiaal voort om er voor te zorgen dat alles er piekfijn in orde uit komt te zien. Wegens aanhoudende drukte is men naarstig op zoek naar nieuwe vrijwilligers om alles in goede banen te leiden.
Mijn volgende bestemming is DoeZoo en onderweg zie ik dat er een heus dierenpark is aangelegd waar menig gevogelte reeds dankbaar gebruik van maakt. Leens is weer een attractie rijker dus. Niet veel later sta ik voor het paleis van Ton van der Made die ik onlangs nog aan een pensionado-interview mocht onderwerpen (Pensionadointerview Ton van der Made). Voor de entree spot ik reeds een koppeltje schildpadden en een soort van exotische struisvogels.
Wanneer ik mijn weg vervolg naar de voetbalvelden van FC Leo kom ik Ton op de fiets tegen met onder zijn arm de nodige takken en bladeren. Een mooie manier om groenvoer voor al zijn dieren in te slaan. Op het verlaten sportcomplex van de oranjehemden druk ik mijn neus door een kantineraam en zie dat de bar verplaatst is. In gedachten zie ik Eiko Medema vrolijk en toegewijd als altijd de nodige overwinningsbiertjes tappen en voormalig goalgetter Rowan Rozema voorop lopen in de polonaise. Het blijft vervolgens nog lang onrustig…..
Via de Tammensingel keer ik terug naar de Valge. Daar word ik min of meer door de heerlijke geuren van ambachtelijk bakker Peters naar toe gelokt. Er zijn meer mensen die er net zo over denken. Ik word regelmatig vriendelijk gegroet door een passerende fietser of wandelaar. En ook pensionadogast nummer twee, Jan Wiersum, steekt vanuit de auto zijn hand omhoog. De Valge kenmerkt zich, net als de Hoofdstraat, door prachtige en statige panden maar ik besluit eerst maar weer de periferie op te zoeken. Loohof is bijvoorbeeld een straat vol met moderne woningen en via een zijpaadje heb ik een prachtig uitzicht op Zuurdijk.
Camping Leenstertillen
Al genietend loop ik, via een mooi dierenparkje die vlakbij de muziekkoepel ligt en waar de hert met het prachtige gewei gedecideerd de hoofdrol opeist, rustig verder. Hoofdsponsor Joke zit ongetwijfeld druk in de cijfertjes verzonken wanneer ik richting de Rietemastraat ga, het voormalig haventerrein van Leens dus. En in het kader van de woordspelingen leg ik nu een ideaal bruggetje naar timmerman Ronald Ritsema, woonachtig aan de Rietemastraat.
Tijdens twee fietstochten in eerdere zomers zag ik al een ooievaar in de tuin staan en dankzij de Ommelander van gisteren en tal van 40-verwijzingen in en om zijn huis kom ik te weten dat hij morgen 40 jaar wordt. Dat laatste fluistert pensionadogast nummer drie (moeder) Loes Ritsema, die net haar hondje uitlaat, mij in vertrouwen toe.
Nu we het toch over pensionadogasten hebben. Ik geef toe dat ik, in de hoop een glimp van hem op te vangen, nog even de straat in ben gelopen waar Carel Bloemhoff woon(t/de). Hoe zou het toch met dit boegbeeld van het dorp gaan?
Ik vervolg mijn weg naar een mooi bruggetje in de verte en tot mijn blijde verrassing ontdek ik dat ik de Leenstertillen nader. Een informatiebord (waar ik gisteren in Baflo niets over de dorpsgeschiedenis kon ontdekken, constateer ik nu blijmoedig dat deze voormalige hoofdstad van de voormalige gemeente De Marne middels allerlei (gevel)borden heel veel van zijn geschiedenis prijsgeeft) geeft nadere uitleg over de naamgeving en ik leer bij over hoe de trekschuit zich vroeger door het Hunsingokanaal voortbewoog.
Maar ik werd helemaal blij toen ik Camping Leenstertillen ontdekte want waar ontwaar je het vakantiegevoel in een dorp nu beter dan op de camping?! En ik werd nog blijer toen ik op het publicatiebord las dat de camping deze week zo goed als vol zit! Dat lees je natuurlijk graag. Nederland ontdekt ons Hogelandgebied massaal en daar is niets mis mee…..
Petruskerk en het Hinsz-orgel
Niet lang daarna, maar eerst nog een klein stukje bosgebied met van die mooie bruggetjes meepikken natuurlijk, besluit ik terug te keren naar de dorpskern. Een volgende blikvanger prikkelt mijn zintuigen. Want de Petruskerk en de bijbehorende weem trekt natuurlijk de volle aandacht naar zich toe. Vast een bekende naam want de kerk herbergt een echte Hinsz-orgel en dat trekt ongetwijfeld menig orgelliefhebber deze kant op. Ik besluit een rondje kerk te doen en menig huisbordje, die informatie is ook middels een QR-code te scannen, leert mij hoe het er vroeger rond de kerk uitzag. Een smederijuithangbord is hier een treffend voorbeeld van.
Na deze pareltjes snel ik de Hoofdstraat in om net even buiten het dorp nog een foto te maken van de sprookjesachtige villa Oosterhouw. Die mag in deze opsomming natuurlijk niet ontbreken. Net zoals de onlangs uitgebreide Jumbo en zwembad De Marne waar voor klokslag elf uur de eerste badgasten al in het zwembad liggen te badderen.
Wat een drukte!
Ik merk dat de beentjes het wel gehad hebben. Dat is ook geen wonder na drie wandeluurtjes. Via de Valge, waar bij de bakker een accordeonist het vakantiegevoel nog meer cachet geeft, besluit ik dezelfde route terug te lopen als vanmorgen op de heenweg. Op het sportpark staan inmiddels tal van fietsen en auto’s en uit luidruchtig gejoel maak ik uit dat het vrijwilligerswerk plezier geeft.
Bij DoeZoo kijk ik mijn vervolgens mijn ogen uit. Alle parkeerplaatsen staan bommetje vol en ik hoor en zie Ton luidruchtig een geestdriftige menigte toespreken, ongetwijfeld tijdens een of andere leuke demonstratie. Stucadoor Jeroen uit Bedum geniet zo te zien ook van een welverdiende vakantie vlakbij huis.
Ook de parkeerplaats bij Verhildersum staat inmiddels al veel voller dan rond achten. Ik besluit nog even naar het arbeidershuisje te lopen en bedenk dat ik nog één attractie moet bezoeken: het Ede Staalpad dat even verderop ligt. Ik besluit hier per auto heen te gaan en neem snel nog even een foto van Mien Grunnegerland. Die diepe gevoelens die troubadour Ede zo mooi aan het papier kon toevertrouwen, vonden vast hun oorsprong aan De Wierde in deze prachtige omgeving.
Een mooi en passend slot van een gedenkwaardige ochtend. Ik merk dat ik lyrisch over Leens ben geworden. Mochten er binnenkort weer verkiezingen komen voor het mooiste dorp van Nederland dan schuif ik vol overtuiging Leens, samen met Middelstum natuurlijk, naar voren als waardige opvolger(s) van Winsum……
Morgen geniet ik van een thuiswerkdag. Donderdag wacht Ten Boer als dark horse in deze serie. Op naar de gemeente Groningen dus. Graag tot ziens!