Vanmorgen startte ik al op tijd met deel 1 van serie 2 van ‘Op zoek naar het vakantiegevoel in….’ Ik was op tijd wakker, wellicht door de voorpret, en ging dan ook vroeg uit de veren. Na nog een rondje bos met Dusty te hebben gedaan, tokkelde ik rustig naar Uithuizermeeden. Via Kantens, Usquert en Uithuizen in dit geval zodat ik ter plekke kon constateren dat de inwoners in deze dorpjes langzaam maar zeker ontwaakten. Voor achten bereikte ik mijn eerste plaats van bestemming……
De Lentemaheerd
Ik besloot er geen gras over te laten groeien. Direct vanaf het begin maar even onderzoeken of de toeristen ons prachtig Hogelandgebied nu ook daadwerkelijk hebben ontdekt dankzij of ondanks Corona. En waar kan dat nu beter dan op camping Lentemaheerd, een paar jaar geleden nog uitgeroepen tot beste logeeraccommodatie van Nederland, aan de Schapeweg. Twee jaar geleden was ik hier tijdens een ochtend van de Open Coffee Club en maakte ik kennis met de eigenaresse Anita Oosting – Venema. Vorig jaar maart was ik weer bij haar voor een uitgebreid interview maar toen regende het helaas corona-afmeldingen.
Daar werden we beiden niet vrolijk van. Hoe anders is het nu. Ik kon mijn auto maar nauwelijks parkeren op het parkeerterrein en naast de nodige auto’s zag ik voor de grote boerderijschuur ook de nodige fietsen staan. Op dit vroege tijdstip was er nog weinig leven op de camping te bespeuren maar dat hoeft ook niet natuurlijk. Wel stonden de receptiedeuren al uitnodigend open hoewel ik de gastvrouw niet kon ontdekken. De eerste gasten waren onderweg naar de douches om zich op te frissen en ik constateerde tevreden dat beide veldjes aardig vol stonden met caravans, campers en tenten. Zo zien we het natuurlijk graag!
Johan van Veenplein
Gerustgesteld toog ik naar hartje Uithuizermeeden om mijn auto op het Johan van Veenplein te parkeren. Vroeger bekend van het Beach-Event. Man, dat is helaas ook al weer twee jaar geleden dat ik daar voor het laatst geweest ben, toen georganiseerd op het sporpark van De Heracliden. Op een informatiebord herontdekte ik wie Johan van Veen nu eigenlijk was. Als geboren Meister werd hij later de grondlegger van de Deltawerken en hij was ook een van de initiators van de Eemshaven. Wat een prachtige CV!
Ik zag Yvonne net Kantoor Vreugdenhill (van de mooie lezingen maar ook van mooie opdrachten) binnen wandelen. Koos Huizing zag ik in de auto langsrijden, vast onderweg naar een nieuwe gevelreinigingsklus. Oud-achterbuurman Verstraete had schijnbaar de Coop-winkeldeuren net opengegooid maar Cor en Alie lagen vast nog op één oor. Acht uur is natuurlijk ook geen tijd om snacks te verkopen.
Carin van de Wal maakte zich zo te zien net op voor een nieuwe museumdag in haar ‘Het behouden blik’. En miste ik nu net Taxi-UVO eigenaar en oud-HAVO klasgenoot Vincent Medendorp toen ik nog net de kantoordeur dicht zag gaan? Dat zou jammer geweest zijn. Moorlach Meel, nu omgedoopt tot ’t Hoogeland, gaf ook al de nodige nostalgische gevoelens. Twee keer per week verstuurde ik vroeger bij Vast Banket een fax richting Meij voor 15.000 kilogram Ranks Meel.
Hoofd- en Torenstraat
Uithuizermeeden is een uitgestrekt dorp met dik 3.300 inwoners met vooral één lange Hoofdstraat. Die besloot ik eerst maar eens grotendeels te bewandelen. Verzorgingstehuis De Mieden verkeerde in een behaaglijke ruststand ondanks de uitgebreide bewegingstuin waar nu dus geen gebruik van werd gemaakt. Ook bij De Heracliden waren helaas geen activiteiten te zien. Man, wat verheug ik mij op de streekderby’s VV Middelstum – De Heracliden. Al weer veel te lang geleden dat die immer beladen wedstrijd op het programma stond. Dat moet volgend seizoen anders hoor….
Ik was op weg naar de kleine replica van de Meister toren en die vond ik aan de Torenstraat. Ik kon mooi de kleine en grote toren in één fotoblik vangen en leerde later dat deze toren qua bouw wel wat weg heeft van de A-kerk in Groningen. Warempel, zo had ik er nog nooit tegen aangekeken. En wat een opvallende kerk is het ook, een blikvanger van en voor Meij wanneer je over de Eemshavenweg rijdt. Voordat ik er erg in had, dreigde ik het bordje einde Uithuizermeeden te passeren maar dat was natuurlijk niet de bedoeling.
Rensumaborg en Oudedijksterweg
Snel terug dus naar de Hoofdstraat om vervolgens over te steken naar de Rensumalaan. Ik liet de afslag richting park schieten want in de verte ontwaarde ik de mooie Rensumaborg. Daar herbergde zich vroeger een restaurant waar ik met mijn familie wel eens gegeten heb. Nu kom je het terrein niet meer op en moet je haar schoonheid vanachter gesloten hekken zien te ontdekken. Dat lukte aardig en om de borg heenlopend zie je vervolgens op weidse weilanden de nodige schapen rustig staan te grazen.
Ik merkte dat ik een heel mooi stukje Meij ontdekt had, zeker toen ik op de Oudedijksterweg uitkwam. Wat heb je hier prachtige vergezichten richting statige boerderijen maar ook op grote windmolens. Zou dat de reden zijn dat in twee aangrenzende woningen een te-koop-bord in de tuin staat? Die huizen zijn vast snel verkocht.
Fenna
Op den duur liep ik weer richting dorp. Bij de Gulden Akker ontwaarde ik een soort van monument inclusief enige gedichten van schrijver en dichter Willem de Merode. Op die naam was ik vorig jaar in Spijk ook al gestuit. Een dejavu-gevoel derhalve en die ontwaarde ik ook bij oud-collega Fenna die mij in het rustige Beukenhof op koffie en een heerlijke ‘ollewievenkouk met krenten en een likje boter’ trakteerde. Bijzondere werkverhalen uit een rijk arbeidsverleden passeerden de revue en door de beeldende verhalen zag ik mij zo weer door de koekjesfabriek rondstruinen.
Een genoeglijk uurtje derhalve waarbij Fenna, geïnteresseerd in de geschiedenis van haar directe woonomgeving, al een briefje voor mij geschreven had met daarop tal van interessante weetjes. Ik bleek reeds de nodige bijzonderheden meegepikt te hebben maar de Noordkaap, inclusief bijbehorend monument op de zeedijk, triggerde mij behoorlijk. ‘Het mooiste plekje aan de Waddenzee’, schreef ze er nog bij.
Ik volgde de richtingwijzers, was goed op weg door ‘aindeloze’ vlakten, maar heb het monument nergens kunnen ontdekken. Wel kwam ik uiteindelijk bij molen De Goliath uit, op de grens van de Eemshaven en Meij. Zes jaar geleden was ik hier voor het laatst om Ida Wieringa te interviewen. Een geschoten kiekje was voor mij een waardig slot van deze eerste vakantiegevoeldag in 2021. Het was mij weer een waar genoegen om allerlei indrukken aan het papier toe te vertrouwen. Morgen wacht kersvers gemeentehoofdstad van de nieuwe gemeente Eemsdelta, Delfzijl inderdaad, op mij om ontdekt en geijkt te worden. Wie weet tot ziens!