Het was begin maart dat ik Zoutkamp aandeed om Eppo Lukkien aan een pensionado-interview te onderwerpen. Van een rustige pensionering is echter nog lang geen sprake. Naast een volledige baan als brug- en sluiswachter bij de provincie is daar ook nog eens de ZK9 waar ik die mooie lentedag in maart voor het eerst kennis mee maakte.
En uiteraard ook met de schipper, een kwieke beginzestiger, die mij destijds vertelde dat hij dit schip uit voorzorg had gekocht. Daarbij voorsorterend op een mogelijke reorganisatie met alle gevolgen van dien. Mooie excursies aanbieden op en door ons prachtig Unesco Werelderfgoedgebied de Waddenzee leek hem wel een goed alternatief toe mocht het allemaal verkeerd aflopen….
‘Als doe zin hest, magst ook wel een keer mitvoaren’, zei hij tijdens het afscheid tegen mij. Een zinsnede die ik in mijn oren geknoopt heb. Vorige week genoot ik nog van mijn vakantie en toen schoot de uitnodiging weer door mijn hoofd. Overbuurman had al aangegeven hier ook wel oren naar te hebben en warempel, Eppo kon nog twee plekjes ontruimen zodat we op donderdagmiddag 22 juli mee konden varen met het onderdeel ‘Sleepnetvissen en zeehonden spotten’. We waren mooi op tijd in Lauwersoog en zagen vlakbij Restaurant Schierzicht de ZK9 net aanmeren.
Eppo en zoon Dirk heetten ons van harte welkom en we werden gastvrij aan boord gelaten. Niet iedereen wist de aanmeerplek even makkelijk te vinden en vlak voor vertrek kwam er nog een man aanrennen met de vraag of we nog even op de rest van zijn gezin konden wachten. Geen probleem natuurlijk. Toen het gezin compleet was, gingen de trossen los. Echter, vlak voor we de haven achter ons zouden laten, zagen we nog twee mensen aan de kade staan te zwaaien. De extra meters voelden als een bonusronde en toen ook zij aan boord kwamen, waren we toch echt compleet.
De veerboot naar Schier verdween net voor ons de haven uit maar was een mooi baken om te volgen. In de haven zagen we ook de Ecolution liggen, de duurzame zeilboot die Wubbo Ockels ons heeft nagelaten. En toen was daar het sprankelende uitzicht op de Waddenzee. Schier was in zicht en de luchten zijn op het water vaak net even mooier en ruimer dan thuis. Het zonnetje scheen heerlijk en deze tocht zou uiteindelijk nog mooier worden dan van te voren gedacht en gehoopt.
Met een kop koffie in handen waren we aandachtig toehoorders toen Eppo ons vertelde wat die middag ons zou brengen. Eerst werd na een half uurtje het sleepnet uitgegooid. Na een klein kwartiertje op een diepte van ongeveer vier meter gevist te hebben, werd het net opgehaald en de vangst in een opvangbak gedeponeerd.
Zo konden we ons vergapen aan de nodige Waddenschatten die zich in zee vlakbij de haven normaliter voor ons verstoppen. Tal van krabjes, het nodige zeewier maar ook prachtige zeesterren, garnaaltjes, kleine spierinkjes en tongetjes en uiteraard veel schelpen waren ons deel. Terwijl Eppo rustig doorstuurde vertelde Dirk ons alle ins en outs over de vangst die niet veel later weer aan de zee werd toevertrouwd.
Met deze nieuwe kennis tuften we vrolijk verder om ons te vergapen aan de volgende attractie. Op een zandbank zagen we namelijk tientallen zeehonden die zich zo te zien te goed deden aan een middagdutje. We kwamen vlakbij zonder hen in hun rust te verstoren. Dat er menig foto werd geknipt om dit aandoenlijk tafereeltje te vereeuwigen mag uiteraard als logisch worden ervaren.
Ik dacht dat we het mooiste gedeelte wel gehad hadden maar niets bleek minder waar. Ameland werd steeds duidelijker zichtbaar en we scheerden langs Engelmansplaat waar we enige mensen zagen lopen. Zouden het vogelspotters zijn? Het zou zo maar kunnen natuurlijk in dit uniek gebied. De sleepnetten werden voor de tweede keer uitgegooid en niet veel later werd de nieuwe oogst bewonderd. Dit keer, naast wederom de nodige krabben, ook de nodige jonge garnaaltjes die nog niet aan de vangstafmetingen voldeden en dus hergeplaatst werden in zee.
Na Engelsmanplaat was daar het strand van Schier waar we vanaf de andere kant als normaliter de veerboot vaart het eiland in een ander perspectief konden zien. Ook daar liepen mensen op plekken waar je ze niet zou verwachten. De twee vuurtorens waren goed zichtbaar en ook enige dorpswoningen werden gespot. Wat een prachtig eiland is Schier toch, je zou er zo even aan willen meren.
Maar daar was deze middag geen tijd meer voor. Een kleine drie uur na vertrek doemde de haven van Lauwersoog weer op. Wa(d/t) een prachtige indrukken hadden we deze middag opgedaan vlakbij huis. Na vader en zoon bedankt te hebben voor de mooie tocht tokkelden we, na een kleine alcoholische versnapering op de goede afloop, rustig weer naar huis. Zeker een aanrader dus, ‘varen en wadvissen met de ZK9’. Nieuwsgierig of enthousiast geworden? Surf dan snel even naar www.zk9.nl.