Dat was vroeg pissen vanmorgen. Letterlijk en figuurlijk. Eerst moest rond vijven mijn eigen blaas geleegd worden. Vaak kom ik moeiteloos WC-loos de nacht door maar in dit geval dus niet. Ik lag net goed en wel in bed toen ik weer wreed gestoord werd in mijn slaap. Dit maal was het Dusty wiens ingewanden aangaven dat een poepbeurt op zijn plaats was. En dus maar even half aangekleed de Groene Long in om de hond van zijn grote nood, hij moest er zelfs dubbel voor gaan zitten, te verlossen.
Van slapen kwam vervolgens niet zo veel meer. Toch duurde het vrij lang dat ik aangekleed was. Dat had alles te maken met het opladen van mijn nog niet eens zo’n oude mobiele telefoon. De lader maakt namelijk maar heel moeilijk contact met de foon ter oplading. En ja, er is al een andere lader gekocht maar daarmee is het probleem niet opgelost. Een frustrerende bezigheid maar na letterlijk lang wikken en wegen was dan daar toch eindelijk het gewenste contact. Hopelijk voltrekt het laadproces zich nu snel.
Ik ben nog niet klaar met de categorie klein leed. Maandag had ik namelijk een afspraak in de stad en dus moest pa’s rode Rover weer van stal gehaald worden. De laatste keer dat ie naar Grunn’n moest was niet zo’n succes. Deze dag kende ik echter opstartproblemen. Want waar had ik nu in vredesnaam de autosleutels gelaten? Die liggen altijd op de fruitschaal in de woonkamer maar dit keer niet. En dus het hele huis door en vele korte broeken en mijn jas werden doorzocht. Uiteindelijk vond ik ze weer in de lange broek die boven op zolder hing te drogen.
Maar die wasbeurt deed een en ander geen goed. Normaal opent de Rover zich moeiteloos als ik op het knopje druk maar nu dus niet. Na enige vergeefse pogingen besloot ik hem maar handmatig van het slot te halen. Dat kan toch ook? Dat lukte prima, ware het niet dat er nu een alarm afging en de auto zich niet liet starten. Daar werd Bertje niet vrolijk van. Na diverse hulplijnen te hebben ingeschakeld had het er alle schijn van dat enige Cederborgmensen mij weer behulpzaam op weg zouden kunnen helpen. Maar ook hen lukte het niet om de auto aan de praat te krijgen.
En dus maar videobellen met de twee dames waar ik een interview mee had en dat lukte uiteindelijk prima. Dat verlichtte de kater enigszins want ik baalde uiteraard als de bekende stekker. Toen ik het die middag nog eens probeerde waren de problemen zomaar opgelost. Waarschijnlijk had het droogproces zijn vruchten uiteindelijk afgeworpen. Maar wat een toestanden allemaal. Oordeel morgen zelf of deze perikelen nog van invloed geweest zijn op de kwaliteit van het verhaal. Aan de kwantiteit mankeerde in elk geval niets.
Maar verder gaat alles naar wens hoor. ‘Als de rampen niet groter worden dan dit’, zeggen ze wel eens toch, dan teken ik er voor. Daarbij heeft het Nederlands elftal zich geplaatst voor de 1/8 finales en won Max Verstappen ook nog eens een zinderende F1-race in Frankrijk. We gaan een heftig en intensief sportweekend tegemoet dus. Met als extra bonus de start van de Tour de France. Vorig jaar in september nog verreden en nu eind juni al weer in de rebound. Dat heeft natuurlijk alles te maken met de Olympische Spelen die ondanks alle coronaprotesten toch gewoon doorgaan. ‘The show must go on’, het is nog nooit zo duidelijk geweest.
Zelf maak ik mij alweer op voor de laatste trainingen en een soort van slotdag van het wederom povere seizoen 2020-2021. Na een kansloze dikke nederlaag tegen ZEC 3, een afgelaste uitwedstrijd tegen Sios Sauwerd door een coronabesmetting, een mooie 2-2 gelijkspel tegen Walraven en co van SV Bedum 8 en een smadelijke nederlaag in Ten Boer ging er begin oktober al weer een streep door het hele competitiegebeuren.
En dus worden de pijlen op het volgend seizoen gericht. Het seizoen waarin ik halverwege 50 jaar word. En dat in de tijd dat van veteranenvoetbal helaas geen sprake meer is. En dus word je op de zaterdagen steeds vaker links en rechts ingehaald door van die jonge snelle knapen. Hoe lang nog, denk ik dan wel eens? Maar na twee verloren seizoenen is de honger naar de bal en naar de vermaledijde derde helft groter dan ooit. Een strik erom en snel vergeten dus, deze jaargang. En nu maar hopen dat we de Indiase variant kunnen bedwingen…..