Danielle en Silvia, kunnen jullie jezelf in het kort even voorstellen?
Danielle: ‘Zal ik als benjamin aftrappen? Ik ben 41 jaar en naast advocaat in het arbeidsrecht moeder van drie jongens die vijf, acht en negen jaar oud zijn. Qua werk ben ik begonnen bij een groot advocatenkantoor in Zwolle maar de liefde bracht mij in 2008 terug naar Groningen. Terug naar de stad waar ik vroeger ook gestudeerd heb. Ik ben in maart 2020 als zelfstandige begonnen bij Forum Advocaten.’
Silvia: ‘Ik ben met mijn 48 jaar iets ouder dan Danielle en waar zij allemaal jongens om haar heen verzameld heeft, ben ik moeder van drie dochters van achttien, zestien en veertien jaar oud. Ik ben in 1997 begonnen als advocaat op een kantoor in Leeuwarden en heb van 2000 tot 2014 voor een kantoor in Groningen gewerkt waarna ik tijdelijk een werkswitch heb gemaakt door rechter te worden. Ik ben vervolgens in 2019 als zelfstandig advocaat bij Niek Heidanus en twee kompanen aan het werk gegaan en dat heeft zich voortgezet bij Forum Advocaten waar ik familierechtzaken doe.
Inmiddels helemaal gesetteld bij Forum Advocaten?
Absoluut, waarbij het goed is om te vermelden dat het kantoor nog steeds in ontwikkeling is. Zo zijn we met zijn zevenen begonnen en inmiddels werken we hier met negen advocaten met ieder zijn/haar eigen werkveld en specialismen. De start was natuurlijk heel raar want 15 maart 2020 was daar de lockdown. Een mogelijk leuk openingsfeest liep dus helemaal in de soep. En daarbij is er dan de twijfel of er wel zaken loskomen.
Maar dat viel uiteindelijk reuze mee, het gaat hartstikke goed. We brengen veel ervaring met ons mee en ieder heeft zijn of haar eigen netwerk waaruit geput kan worden. Positieve mond-tot-mondreclame doet de rest. We hebben een gezellig team waarbij het werkplezier voorop staat! Dat lukt hier prima.
Silvia, waarom is de rechter advocaat geworden?
Of waarom werd de advocaat rechter, zo kun je de vraag ook stellen, haha. Door privéomstandigheden ben ik in 2014 een tijdje als advocaat gestopt en toen werd ik een jaar later door Rechtbank Noord-Nederland benaderd met de vraag of ik wel invalrechter wilde worden. Na rijp beraad heb ik deze kans gegrepen en ik heb hiervoor ook een opleiding gevolgd. Daarvoor moest ik natuurlijk de nodige testen afleggen. Al met al heb ik dit werk bijna vier jaar gedaan.
Wat is leuker om te doen?
Inmiddels ben ik dus weer als advocaat werkzaam maar ik sluit niet uit dat mocht de kans zich voordoen dat ik nog een keer weer een switch maak. Misschien zou een combinatie van beide werkvelden wel het mooiste zijn maar daarvoor is het nu bij Forum veel te druk.
Ik heb in elk geval van deze ‘rechterstijd’ heel veel geleerd maar miste wel de (soms intensieve) contacten met mijn cliënten en de dynamiek van de advocatuur. Vaak zie je als rechter de mensen maar één keer en je weet vervolgens ook niet hoe de zaak uiteindelijk afgelopen is. Wat dat betreft geeft het beroep van advocaat mij meer voldoening. Je probeert mensen, die soms diep in de put zitten, op te pakken om ze vervolgens weer perspectief te bieden.
Je doet op kantoor ‘het personen en familierecht’, waar heb je dan zoal mee te maken?
Kort samengevat: veel echtscheidingen, alimentatiezaken en omgangsregelingen opstellen. Wanneer er sprake is van een onderneming dan wordt een echtscheidingszaak vaak nog wat complexer. En dat vereist vaak creativiteit en het nodige puzzelwerk, ook in cijfermatig opzicht. Waarbij je natuurlijk altijd probeert om de onderneming te behouden.
In de meeste gevallen behartig ik de zaken van een van beide partners maar eigenlijk probeer je voor beiden het beste te bereiken zodat er noch winnaars noch verliezers zijn. Zeker wanneer er kinderen bij betrokken zijn is het zaak om alles zo goed mogelijk te begeleiden. Dat leidt vaak tot veel overleg waarbij natuurlijk wel de juiste procedures in acht moeten worden gehouden.
Kun je één zaak opnoemen die diepe indruk op je gemaakt heeft?
Soms zie je mensen heel hard strijden om hun huis te behouden omdat ze denken dat dat het beste is voor de kinderen. Bij één van mijn zaken zag ik dat de vrouw wiens belangen ik behartigde zichzelf te kort deed en financieel heel ver moest gaan om het huis te behouden om daar samen met de kinderen in te kunnen blijven wonen. De (puber)kinderen kwamen hier achter en door het gesprek met ze aan te gaan bleek uiteindelijk dat ze het helemaal niet erg vonden om ergens anders te gaan wonen.
Dat is voor mij een belangrijk leermoment geweest. Je ziet mensen soms een hele muur om zich heen bouwen omdat ze denken dat een beslissing het beste is voor hun kinderkroost maar door het gesprek aan te gaan met alle betrokken weet je hoe iedereen er in staat en dat komt de stabiliteit na het scheidingsproces alleen maar ten goede.
Droomde je er vroeger van om advocaat te worden Danielle?
Niet echt, eigenlijk wilde ik graag topsporter worden. Soms is de advocatuur natuurlijk ook net topsport dus wat dat betreft ben ik alsnog goed terechtgekomen. Ik mocht vroeger graag lezen en vond maatschappijleer een leuk vak om te volgen. Daarbij huisde er in mij altijd al wel een groot rechtvaardigheidsgevoel en ik mag graag andere mensen helpen. Zo raar was het dus niet dat ik rechten ben gaan studeren in Groningen. Ik heb bewust voor deze stad gekozen omdat er een goede volleybalclub zit, voor mij in die tijd erg belangrijk.
Al met al heeft deze keuze heel goed uitgepakt. Ik ben in Groningen blijven hangen en heb mij in de opleiding en daarna ook in het werk goed kunnen ontplooien. Je ontmoet regelmatig mensen op het dieptepunt van hun leven en zoals Silvia het ook al zo mooi verwoordde, het is dan heel dankbaar dat je ze weer vooruit kunt helpen. Door die in de loop der jaren opgedane kennis weet je mensen steeds beter te raken en te helpen.
Ergens ben je ook iets van een psycholoog en ik stel mijn cliënten soms best wel confronterende vragen over waar ze gelukkig van worden. Of ik houd ze een spiegel voor wanneer ze bijvoorbeeld wel met gestrekt been de confrontatie aan willen gaan. Ik denk echt dat je als advocaat zijnde het verschil kan maken, dat je mensen weer perspectief kunt bieden waardoor ze vooruit kunnen kijken.
Waar houd jij je mee bezig bij Forum?
Voornamelijk met het arbeids- en onderwijsrecht. Ik word regelmatig ingeschakeld bij reorganisaties en dat zijn soms best wel lange trajecten. Dat geeft je dan de kans om het bedrijf en de mensen die er werken beter te leren kennen. Door de langere samenwerking kun je ook gerichter en beter de juiste strategie bepalen.
Wel eens grote ondernemingen voor het gerecht gesleept?
Ook dat komt wel eens voor natuurlijk en ook dat maakt het vak zo mooi. Want dergelijke ondernemingen hebben vaak goede advocaten in huis waardoor je van te voren weet dat je heel goed beslagen ten ijs moet komen. Het is leuk om op een bepaald niveau met collega’s te levellen. Waarbij het zelfs voor kan komen dat de advocaat van de tegenpartij iemand is waarbij jezelf nog een cursus hebt gevolgd. Dan kun je laten zien dat je er iets van op hebt gestoken, haha.
Ook leuk bij ons kantoor is dat we bij zaken samen kunnen werken. Zo was ik laatst de advocaat van een mevrouw in een scheidingszaak van Silvia. Die vrouw werkte nog in de zaak van haar ex-man. Dat leidt dan weer tot een intensief beëindingstraject die direct weerslag heeft op de alimentatieprocedure.
Ook voor jou de vraag, welke zaak heeft de meeste indruk op je gemaakt?
Ik ben eens bij een zaak betrokken geweest waarbij een werkgever een werknemer wilde ontslaan. Het was best wel een lang traject geweest en het had er alle schijn van dat de gevolgde procedure gunstig voor mijn cliënt uit zou gaan pakken.
Vlak voordat de kantonrechter zijn definitieve uitspraak zou doen kwam die desbetreffende werknemer plotseling te overlijden. Dat is heel bizar om mee te maken en werpt vervolgens een heel andere licht op de zaak. Het zet dingen in perspectief en je staat direct weer met beide benen op de grond.
Hebben jullie nog bijzondere werkanekdotes?
Aan het eind van het afgelopen jaar hebben we met zijn tweeën stiekem een Sinterklaasfeest georganiseerd waarbij we voor iedereen een persoonlijk gedicht maakten. Daar hebben we met zijn allen enorm veel lol om gehad. Als er nu iets bijzonders voorvalt dan wordt dat natuurlijk direct uitgesproken, dat het voorval aan het eind van het jaar wel weer in een gedicht terugkomt.
Maar het is wel tekenend voor de goede sfeer bij ons op kantoor dat er zo op gereageerd wordt. Wie weet wat ons dit jaar met Sinterklaas te wachten staat. We wachten mogelijke revanchegevoelens met spanning af.
Nemen jullie het werk wel eens mee naar huis?
Wanneer je zelfstandige bent, kan het altijd voorkomen dat een cliënt je in paniek opbelt ’s avonds of in het weekend. En dan wil je er natuurlijk voor ze zijn. Maar je leert in de loop der jaren vanzelf om hiermee om te gaan en om te zorgen voor een goede balans tussen werk en privéleven.
Na een intensieve zaak is het altijd goed om vervolgens wat meer tijd thuis door te brengen en tijd vrij te maken voor het gezin of voor ontspanning. Doordat we een hecht team zijn, denken we goed om elkaar en af en toe volgt er vanzelf het advies om even afstand of een paar dagen vrij te nemen.
Blijft er naast het werk en de studieverplichtingen nog tijd over voor hobby’s?
Danielle: ‘Ik sport nog steeds graag en plan daar wekelijks vaste momenten voor in.’ Silvia: ‘Ook ik sport graag maar lees ook regelmatig een goed boek. En op zijn tijd een concert, theatervoorstelling of een festival bezoeken, daar is ook niets mis mee. Die voorpret kan eindelijk weer beginnen!’
Willen jullie verder nog iets kwijt?
Alles is vermoedelijk wel besproken. We zijn heel blij met onze collega’s en de goede sfeer die hier op kantoor heerst. Wil je meer over ons weten, neem dan gerust even een kijkje op onze website: www.forumlaw.nl.