Woensdag 9 juni jl. was ik niet meer te houden. Op het programma stond de eerste vroege fietstocht van 2021. Ik had het wekkertje om 04.30 uur gezet en ging al vroeg naar bed. Dat laatste doe ik niet weer. Later dan andere dagen viel ik in slaap. Wel een voordeel was dat ik voordat de wekker ging, ontwaakte. Misschien was de opwinding en het nakende enthousiasme wel zo groot dat mijn geest in blijde verwachting niet al te veel slaap nodig had.
Afijn, even voor vijven stapte ik op de fiets. Lekker door het Middelstumer bos en dan richting Pomp. Hendrik was zo te zien al wakker want naast een lamp, stond ook de televisie aan. Of was het gisteravond gewoon laat geworden en lag hij nu op één oor op de bank? Ik heb het maar niet gecheckt want ik werd ‘begeistert’ door de witte wieven. De streektoalnaam voor witte vrouwen waarmee mistflarden of mistbanken doorgaans aangegeven worden. Geheimzinnig zweefden ze boven de landerijen en ze ontrokken het kerkje van Westerwijtwerd half uit het zicht.
Op Boerdam gaat de bedrijvigheid bij Vast onverminderd door. Volgens de geruchten worden de cakes tegenwoordig dag en nacht geproduceerd dus het is al weer een bedrijvigheid van jewelste aan de Pompsterweg. Snel zoek ik het Jaagpad op richting Onderdendam. Dit waterdorpje mag absoluut niet in de route ontbreken. Hetzelfde geldt voor Winsum dat zowel op de heen- als terugweg werd meegepikt.
In alle rust kon ik genieten van prachtige vogels, tjilpend of verschrikt wegvliegend toen ik er aan kwam peddelen. Ook menig reiger vloog verschrikt en verstoord weg en ik moest uitkijken dat ik geen konijn voor de banden kreeg. Ook een poes rende verschrikt enige tientallen meters voor mij aan. Het weerhield mij niet om via Winsum koers te zetten naar Garnwerd. Ook daar werd de kerktoren deels onttrokken door de witte wieven en toen ik even bij het haventje wat wilde drinken, zag ik tot mijn ontzetting dat de beide waterbidons schijnbaar waren leeg getrild. Dat was ook wat. Gelukkig konden ze bijgevuld worden bij Garnwerd aan Zee.
Vol goede moed tufte ik vervolgens naar Aduarderzijl. Ook dit pareltje mag niet ontbreken. Na nog een ererondje rond de Allersmaborg doemde in de verte Ezinge op. Langs het Wierdemuseum, waarvan ik hoop dat ook die haar deuren inmiddels weer geopend heeft, zette ik koers naar Saaksum. Steevast wordt daar jaarlijks een rondje om de kerk gereden alvorens mijn weg te vervolgen naar het gehucht Roodehaan.
Daarna kwam ik voor een dilemma te staan waarbij ik Zuurdijk voorlopig eerst verkoos boven Warfhuizen. Ze wonen nog gezusterlijk naast elkaar, Mädi en Annette maar ik zag dat eerstgenoemde haar huis te koop heeft staan. Zou Zuurdijk het binnenkort zonder één van haar prominenten moeten doen? Vlakbij Café Billeke de Beer nam ik vervolgens mijn eerste pauze, inclusief een broodje en een watertje. Dat gaf mij ook mooi even de kans om Eise Halsema te feliciteren via Facebook.
Daarna werd via Houwerzijl en de dijkroute koers gezet naar Zoutkamp. Ook zo’n plaats die op zo’n eerste fietsrit nooit mag ontbreken. En zo was ik al voor achten in dit vissersplaatsje waar gelukkig al de nodige bedrijvigheid heerste. Bouwvakkers reden af en aan en uiteraard werd ook Heiploeg niet vergeten. Wat een oppervlakte inmiddels en wat een vrachtwagens op het terrein. De garnalenoogst vindt gretig aftrek zo blijkt.
Ik besloot sinds lange tijd Het Lachende Paard weer eens aan te doen en daarvoor moest ik naar Vierhuizen. Hier heerste nog een idyllische rust. Dat was in Ulrum en Leens wel anders. Eerstgenoemd dorpje was ongetwijfeld het mikpunt van een militaire oefening want het wemelde er van de militairen. Ik voelde me direct een stuk veiliger. Ze hadden gelukkig groot lol met elkaar dus een verrassingsaanval zat er vast niet in.
Wanneer je bij Verhildersum rechtsaf slaat en langs het water verder fietst dan kom je vanzelf in Warfhuizen aan. Toch nog even meegepikt dus, dit plaatsje. En dan rijd je vanzelf nog even langs Waddenfun, ik hoop dat zij het ook hartstikke druk mogen krijgen deze dagen. Van Warfhuizen ging het naar Mensingeweer en vervolgens kon ik het niet laten om nog een rondje rond de Enne Jans Heerd te rijden die er prachtig bijlag. Gijs was al weer druk aan het bellen maar zwaaide nog even ter herkenning.
Langzamerhand werd het warmer en langzaam maar zeker sloeg de vermoeidheid toe. Gelukkig doemde Winsum en niet veel later Onderdendam al weer op. Even voor twaalven stond Dusty mij thuis al weer reikhalzend op te wachten voor een rondje bos. Dag 1 van de fietstochten in 2021 zat er al weer op. Het ging weer fantastisch mooi. Eens kijken of we volgende week nog een dagje mee kunnen pikken…..