Het is een onrustige maandagmorgen wanneer ik aan de tweede column van deze week begin. De mannen van Wieringa zijn druk bezig om boven op zolder een nooddouche aan te brengen. U snapt het al, ook wij laten het Waardedalingregelinggeld graag terugvloeien in de regio. En wat ben ik blij dat ik niet meer boven op zolder mijn werkdomein heb. Dat was lekker onrustig geworden dan. Alhoewel, verhalen schrijven met allemaal douchende mensen om je heen, wat voor inspiratie zou dat geven?
U merkt het al, verwachtingsvol knal ik deze zinderende meimaand in. Hopelijk een maand vol met verlichtingen en versoepelingen. Maar man, wat bewegen we ons toch over en langs een zijden draadje als je naar de bezettingsgraad in de ziekenhuizen kijkt. Als dat allemaal maar goed gaat! Sterkte aan al diegenen die op hun laatste benen lopen. Of er noodgedwongen liggen. Een van de versoepelingen was dat meer mensen bij elkaar over de vloer mogen komen. Geen polonaises lopen natuurlijk, maar toch.
Dat gaf mij mooi de kans om na maanden weer eens bij de buurman een ouderwets sportmiddagje op de buis te volgen. Dat de FC er vervolgens niet veel van bakte, deed aan het saamhorigheidsgevoel niets af. Daardoor konden we ook weer ouderwets mopperen op alles wat er verkeerd ging, daarbij uiteraard weinig tot geen rekening houdend met het eigen niveau waarop we zelf jarenlang geacteerd hebben. Gelukkig was daar de rentree van Arjen Robben, nu zelfs dik een half uur. Dat geeft de burger toch weer wat moed richting de play-offs.
Het kostte dus weinig moeite om tegen vieren over te schakelen naar de F1 van Portugal. Buurman wist nog even op te merken dat we ooit vlakbij het circuit onze vakantie gevierd hebben in de Algarve. Mooie beelden gecombineerd met mooie herinneringen uit ver vervlogen tijden. Wat wil een mens eigenlijk nog meer? Een overwinning van Max uiteraard. Maar dat zat er deze zondag in elk geval niet in. Doet niets, een lekker stukje kaas en worst in combinatie met een bijzonder buitenlands biertje deden de rest.
Donderdag volgt trouwens al weer de tweede voetbaltraining en onze eerste bestuursvergadering op afstand hebben we ook al weer met elkaar beleefd. Langzamerhand komen steeds meer aspecten uit het oude normaal weer binnen handbereid, alhoewel wel op een nieuwe manier met elkaar beleefd. Mijn beenspiertjes gaven in elk geval aan dat aanzetten, (hard) rennen vind ik misschien wel een te groot woord, iets heel anders is dan lange wandelingen met de hond maken. Ook dat was dus even weer wennen, maar ook dat gaat vast goed komen. Qua conditie opbouwen, richten we ons alvast maar weer op het volgend seizoen.
En verder zit het zinderende vast in een mooie toekomst die er aan zit te komen. Een blik op Teletekst leert in elk geval dat de temperaturen richting het weekend een stijgende lijn te pakken hebben. Dat is al heel wat waard, het is bij tijd en wijle net herfst ja. En anders pak ik toch gewoon een boek erbij, voor bij het open haardvuur? ‘Vast Banket, da’s je van het!’, kwam bijvoorbeeld vorige week uit. Uitgebreid gelardeerd met mooie foto’s en te verkrijgen bij Drogisterij Marja Middelstum. Veel herinneringen kwamen boven. Aan collega’s maar ook over eigen werkavonturen uit inmiddels ver vervlogen tijden.
En ook oud-Middelstummer, dicteegoeroe en voormalig bewoner van Herberg ‘In de Valk’ gaf voer tot ontspanning middels een opgestuurde dictective. Hoe kom je er op, om je dicteeliefde tot een misdaadnovelle uit te werken? Bob deed het met speels gemak en zette Middelstum hierbij weer stevig op de kaart. Op een positieve manier nog wel, dat was vorige week door alle aardbevingsperikelen wel weer andere koek. De vrouw had het huis boven op de slaapkamer horen kraken en piepen terwijl ik er beneden op de bank, hemelsbreed scheelt het maar 2,5 meter, helemaal niets van meegekregen heb. Zo raar kan het dus lopen…..
Zo langzamerhand begint de ouderwetse reuring weer te komen dus. Inclusief mooie en minder mooie gebeurtenissen, als ware het het leven zelf. Maar de boer, hij ploegt onverminderd voort. Op naar mooie oogstmaanden, wanneer en op wat voor manier valt nog lastig in te schatten. Nog ev’n deurbietn, komt al goud! Of zoals ik Burdy net hoor zingen op Radio Noord, ‘Kop derveur, wie broezen deur!’. Van en over hem heb ik ook nog genoeg verhalen maar daarover vast later dit jaar meer…….