“Dick, zou je weer een gastcolumn willen schrijven?” Bert stuurde me een berichtje met deze vraag. “Tuurlijk Bert, da’s leuk en aan inspiratie geen gebrek”. En dan zit je twee dagen voor de deadline met je vulpen in de hand en een schrijfblok op tafel voor je. Ja, dat werkt voor mij het beste. Vorig jaar heb ik een mooie vulpen aangeschaft. Dat is toch het ultieme schrijfgenot voor mij.
Als je inspiratie hebt.
“De wilde plannen dei ik haar komt sikkom niks meer van terecht”, zong Ede Staal en deze zin spookt me ook nu door het hoofd. Dan moet ik eerst even stevig nadenken, maar al gauw weet ik dat het uit zijn liedje ‘’t Hogelaand’ komt. De wilde plannen varieerde van een vervolg op mijn eerste column hier, een jaar geleden. Dat ging over de onzekerheid van het Corona tijdperk. En we zijn eigenlijk nog geen donder vooruit gekomen. Het organiseren van evenementen blijft koffiedik kijken. Omdat we nog steeds niet weten wat het resultaat is van alle stappen die er al wel gemaakt zijn.
De avondklok is gekomen en gegaan, net als het sluiten van de terrassen en de winkels. Vol spanning wachten we af wat de gevolgen zullen zijn van de volle terrassen en parken op Koningsdag dit jaar. Aan de ene kant begrijp ik best dat men weer verlangt naar leuke dingen zoals uitgaan, feestjes vieren, met z’n alle leuke dingen doen. Dat heb ik zelf ook. Vooral live concerten mis ik. Dat online gedoe van de artiesten is natuurlijk ook maar een noodgreep. Maar man, dat haalt het toch niet bij een live optreden waar je met vrienden van staat te genieten.
Maar dat zal hem voorlopig nog niet weer worden denk ik. Want het virus is nog onder ons. Een heel goede vriend van mij heeft net deze week afscheid moeten nemen van zijn vader. Dan komt dat klotenvirus toch wel heel dicht bij. Dan kun je best “helemaal klaar zijn” met Corona, maar Corona nog niet met ons. Maar al met al nog steeds geen idee waarover ik ga schrijven.
Aardbevingen? Vanavond trilde de aarde weer onder mijn voeten en de tafel onder mijn handen. Voor de zoveelste keer. Morgenochtend lopen veel mensen weer een rondje om het huis, op zoek naar nieuwe scheuren of verzakkingen. Het gaat maar door, ondanks de mooie woorden van ministers en de NAM.
Politiek? Nee, wie zit er nou op mijn mening te wachten? Die zal niet zoveel afwijken van wat velen denken. Het vertrouwen in de verschillende partijen loopt hard achteruit. En hun reacties zijn over het algemeen net zo voorspelbaar als eb en vloed. Wat me echt zorgen baart is dat het verschil tussen arm en rijk steeds groter wordt. Als ik denk aan een mogelijke oplossing dan is voor mij het glas half leeg.
Wat ik het afgelopen jaar veel gedaan heb is bezig zijn met muziek en lezen. Helaas, ik krijg nog geen valse noot uit een instrument, laat staan een zuivere. En zingen kan ik ook beter maar niet doen.
Sinds begin oktober mag ik wekelijks gedurende twee uurtjes (eerst begonnen met 1 uur) een radioprogramma maken en presenteren bij de nieuwe lokale Omroep Het Hogeland. Vanuit Samen in Beeld TV was ik al een beetje bekend met de plannen voor deze omroep. Op de vraag of ik ook iets zou willen doen voor de nieuwe omroep flapte ik er uit dat ik wel “iets met radio” wilde doen.
TV programma’s maken zoals we bij Samen in Beeld hebben gedaan was erg leuk, maar ik ben veel meer een radioluisteraar. Er is niets wat het gevoel kan overtreffen als je ineens een liedje voorbij hoort komen dat je lang niet hebt gehoord. Dat je van plezier door het huis danst of misschien tot tranen toe geroerd wordt door sommige nummers.
Al gauw ontstond het idee van “Songs & Stories” en dat groeide (en groeit) steeds verder. Iedere week staat het programma in het teken van een thema en binnen dat thema zoek ik de liedjes uit en vraag de luisteraars om ook met een suggestie te komen, het liefst voorzien van een mooi achtergrondverhaal of (nog liever) een persoonlijk verhaal. Want ik wil niet alleen plaatjes draaien, maar er ook iets over vertellen. Dus behalve veel muziek luisteren lees ik er ook veel over. Want daar heb ik het laatste jaar veel tijd voor gehad.
Gedurende de avondklok periode mocht ik samen met Eppe Scholtens (die op dinsdagmiddag een programma presenteert samen met Marijke Romkema) na mijn eigen programma doordraaien tot middernacht onder de noemer “Eppe & Dick Draaien Door”. Dat waren heerlijke uitzendingen waarin de muziek van ons en de luisteraars centraal stond. Vooraf zochten we een aantal nummers uit, maar vaker was het nummers uitzoeken die spontaan naar boven kwamen.
De nieuwe omroep is een broeinest van nieuw (radio)talent. Doordat we veel dingen zelf kunnen/moeten uitzoeken en proberen is er een mooie groep vrijwilligers ontstaan die samen heel wat uurtjes radio maken en binnenkort ook TV programma’s. We zijn nog op zoek naar enthousiaste muziekliefhebbers en nieuwspresentatoren voor diverse programma’s.
Want een radioprogramma maken is het leukste wat er is. Aan de hand van hits, maar nog liever de verborgen pareltjes en vergeten parels uit de (pop)muziek een eigen wereldje maken, de luisteraar meenemen op een muzikale ontdekkingstocht. Dat is nog leuker dan columns schrijven als je geen inspiratie hebt.
Blijf gezond, houdt afstand en wees creatief. Maar bovenal wees goed en doe goed.