Inge, kun je jezelf in het kort even voorstellen?
Veel weten de lezers natuurlijk al over mij wanneer ze ons interview over de kracht van de Groninger dorpen gelezen hebben. Ik ben nog steeds adviseur bij Groninger Dorpen, inmiddels al weer bijna acht jaar, en werk er drie dagen in de week.
Ik ben geboren, getogen en terug gekeerd naar het prachtige dorpje Onderdendam. Moeder van drie kinderen waarvan de oudste, zij wordt binnenkort 20, inmiddels op kamers woont in de stad Groningen. Onze tweeling van zestien woont nog gezellig thuis. Ik stel mij voor mijn werk wel eens voor als de jongste dochter van de laatste kruidenier die Onderdendam gehad heeft, dat geeft vaak al wel een vertrouwd en herkenbaar gevoel.
Vrijdag jl. kwam je nieuwe gedichtenbundel ‘Hier waait de wind’ uit?
Dat klopt inderdaad, ruim twee jaar na mijn debuutbundel ‘Dichter bij het Wad’. Eigenlijk stond het voor vorig jaar al op de planning maar door de zorg voor en het overlijden van mijn moeder is dat er niet van gekomen. ‘Hier waait de wind’ bevat net als de eerste bundel dertig gedichten en dertig bijpassende foto’s.
Dit keer heb ik die foto’s zelf gemaakt, de vorige keer kreeg ik hulp van mijn dochter Annemarijn. Ik ben geen professionele fotograaf maar ik denk dat het gelukt is om de foto’s ter versterking van de gedichten in te zetten. Ze zijn genomen op de Waddeneilanden, en Schiermonnikoog in het bijzonder, en langs de Groninger Waddenkunst.
De presentatie ging even anders dan anders?
Foto: Ida Buijs
Een feestelijke boekpresentatie, net zoals de eerste keer, zat er helaas dit keer niet in. Deze vond toen plaats bij Boekhandel Daan Nijman in het UMCG en werd opgeluisterd door de Noordmannen Wiebe Klijnstra en Erik Hulsegge. Dit keer wilde ik graag een organisatie centraal stellen die ik belangrijk vind want samen maken we de regio.
En dit lukte vrijdag jl. op Noordpolderzijl, waar ik de eerste drie exemplaren met een garnalenschepnetje overhandigde aan Rachel van den Hoogen, directeur-bestuurder van Biblionet Groningen. Wat mij betreft, als fervent schrijfster en verhalenlezer, een heel belangrijke organisatie en ik vind het knap hoe ze met hun tijd zijn meegegaan. Rachel leidt mijn gedichten regelmatig heel mooi in op de social media en ik was dan ook maar wat blij dat ze de eerste drie boeken symbolisch in ontvangst wilde nemen.
Eerder die week had ik al de nodige boekjes verstuurd die op inschrijving besteld waren. Ook diverse boekhandelaren hadden bestellingen geplaatst waardoor het kon gebeuren dat de eerste druk zaterdag, een dag na de presentatie, al uitverkocht was. Een hele mooie opsteker inderdaad! De tweede druk is in de maak en vanaf week 19 weer leverbaar.
Op je eerste bundel ‘Dichter bij het Wad’ kwamen prachtige reacties?
Daar zijn inmiddels al zo’n 1200 exemplaren van verkocht inderdaad. Voornamelijk aan Wadliefhebbers in heel Nederland tot aan Limburg en zelfs België aan toe. Inmiddels is het boek aan zijn 5e druk toe, geweldig toch? Ze worden dan ook verkocht door boekwinkels op de Waddeneilanden zelf maar ook door boekwinkels in de Waddenregio.
Wanneer ontdekte je je dichttalent?
Ik ben al op jonge leeftijd met het schrijven begonnen. Niet alleen met gedichten maar ook met het schrijven van verhalen. Ik vermoed dat ik toen een jaar of 8, 9 was. Op mijn slaapkamer had ik een ingebouwde boekenkast die ook als bibliotheek diende. De liefde voor boeken en verhalen zat er dus sowieso al vroeg in. Later schreef ik blogs die in de plaatselijke dorpskrant werden geplaatst. En drie van mijn gedichten die ik opstuurde naar het tijdschrift Libelle werden geplaatst, we hebben het nu over een jaartje of zeven geleden.
Later werd mijn tijd meer en meer opgeslokt door bijvoorbeeld mijn werk en het gezin en daardoor bleef het schrijven er helaas steeds vaker bij. Maar ongeveer vier, vijf jaar geleden kwamen vaak tijdens een bezoek aan het Waddengebied en Noordpolderzijl de woorden en zinnen weer boven. Ik plaatste deze gedichten vaak op Twitter waar je toen nog een maximum van 140 letters per bericht mocht gebruiken.
Daardoor leerde ik om rekening te houden met het aantal woorden waardoor het lukte om van iets groots iets kleins te schrijven. Schrijven was voor mij op dat moment dan ook zeker schrappen. In die tijd, zo rond 2018, waren er plannen om een expositie te organiseren in de kerk van Onderdendam en aan mij werd gevraagd of ik mee wilde doen met mijn gedichten. Ik besloot om bij de gedichten foto’s te maken en deze gezamenlijk uit te werken in een soort van collage. Deze stonden ook tentoongesteld bij het Waterschapshuis in het hartje van Onderdendam tijdens de Tocht om de Noord en hier kwamen heel veel positieve reacties op.
Daardoor kwam één en ander in een stroomversnelling terecht. Ik liet een website bouwen en in 2019 kwam vervolgens mijn eerste bundel uit.
Elk gedicht heeft een bijzondere opbouw?
Door Twitter leerde ik dus woorden te schrappen waardoor korte gedichten ontstaan. Er zit inderdaad een bepaald ritme in. Een ritme dat ruimte schept waardoor mensen zich er gauw in kunnen herkennen. Die herkenbaarheid probeer ik te vergroten door specifieke dingen weg te laten om ruimte te laten voor een eigen invulling van de lezer. Het thema rouw komt bijvoorbeeld regelmatig in mijn gedichten voor en ik probeer het zo te schrijven dat iedereen het naar zijn eigen situatie kan verplaatsen.
De schrijver Martin Bril is er bijvoorbeeld een meester in om in één korte zin precies het juiste gevoel op te roepen. Die toegankelijkheid, waarbij ik graag met spelen met de Nederlandse taal, maakt dat zowel jong als oud, universitair of lager opgeleid, zich er in kan herkennen. Dit heeft inmiddels tot een dikke honderd gedichten geleid waarvan ik sommige voor mijzelf bewaar. Soms ben ik dagen met een gedicht bezig en soms heb ik hem binnen twintig minuten op papier staan. Zondagochtend bij het krieken van de dag, wanneer het nog rustig is in huis, biedt vaak de grootste kans op een nieuw gedicht.
Waar komt je liefde voor het Wad vandaan?
Ik heb prachtige herinneringen aan vakanties die aan zee doorgebracht werden. Na die tijd kon ik staan huilen onder de douche van de heimweegevoelens die boven kwamen. Als kind had ik eigenlijk geen idee dat ook de provincie Groningen aan zee ligt en dat we in zo’n mooi Waddengebied leven. Dat veranderde tijdens bezoekjes aan Lauwersoog, Delfzijl, Noordpolderzijl of andere plekjes langs de kust. Maar zeker ook door mooie herinneringen aan Schiermonnikoog.
Wanneer je die kant opgaat, ervaar je dat het steeds stiller wordt om je heen. Het is ook zo’n wonderlijke wereld, altijd weer anders en volop ruimte om je heen, ook qua gedachtes die binnenkomen. En dat brengt vaak mooie herinneringen bij mensen boven.
Je ‘schrijvershuisje’ biedt je heel veel inspiratie?
Foto: Martijn Heemstra
Absoluut, deze heb ik nu ongeveer een jaar en hij staat achter bij ons in de tuin. Vlakbij de sloot en met een heel mooi weids uitzicht op de landerijen. Ik geniet daar van de natuur zoals de vogels, jonge eendjes, reigers, hazen, kieviten enz., enz.. Echt een heerlijk plekje om mij terug te trekken, om offline te gaan. Maar ik schrijf ook wel gewoon in huis hoor of op Noordpolderzijl of Schiermonnikoog. Maar dit huisje is wel echt mijn plekje geworden.
Wat zijn de hoogte- en dieptepunten uit je dichterscarrière tot dusver?
Over een bezoekje aan Rottumeroog en –plaat zal ik straks nog wat meer vertellen maar wat een prachtige dag was dat. Maar ik kan ook genieten van de reacties die ik op mijn gedichten krijg, zeker wanneer ze mensen weten te roeren. Soms krijg ik een mail waarin mensen mij in vertrouwen meenemen naar verdrietige gebeurtenissen in hun leven. Het is mooi en dankbaar wanneer je dan mag lezen dat ze troost en herkenning vinden in de woorden die ik geschreven heb.
Maar ook het uitbrengen van mijn beide dichtbundels behoort tot de hoogtepunten. Het is heel bijzonder wanneer zo’n eerste druk snel uitverkocht raakt. Dat het besef er is dat de boekjes ook daadwerkelijk verkocht en gelezen worden, heel bijzonder. Dat inspireert je weer om door te gaan. De expositie in het kerkje van Pieterburen is ook een mooi hoogtepunt. Door de locatie maar ook door de manier van uitstallen en de mooie reacties die er op kwamen.
Heb je nog leuke dichtanekdotes?
Bij de hoogtepunten heb ik een bezoek aan Rottumeroog en –plaat gezegd omdat op deze prachtige dag alles bij elkaar kwam. Het was voor het programma Noordmannen van RTV Noord en naast Erik en Wiebe waren ook onder andere zanger Alex Vissering en boswachter Jaap Kloosterhuis mee.
Na de opnames hebben we de boot ergens op een plaat stilgelegd en pakten zowel Alex als Jaap hun meegenomen gitaar bij de hand en vervolgens was het genieten geblazen van een miniconcert. Op de plaat lagen de zeehonden mee te luisteren, vermoed ik, en ook in de Waddenzee zelf zagen we regelmatig een zeehondenkopje verschijnen. Al met al een prachtige dag…….
Onderdendam is voor jou ‘The place to be’.
Zoals eerder aangegeven ben ik hier geboren en getogen. Maar ik heb ook een jaar in Bedum gewoond en vijf jaar op een boerderij tussen Middelstum en Onderdendam. En ook nog eens vijf jaar in Stitswerd en vooral die tijd beschouw ik als heel mooie woonjaren. Ik hou namelijk van landelijk en klein wonen.
Onderdendam bevalt prima maar ik beloof niet dat ik hier mijn hele leven blijf wonen. Het platteland van Engeland heeft ook een enorme aantrekkingskracht op mij, ik ben er al een paar keer geweest.
Waar staat de dichter Inge Zwerver over 10 jaar?
Mijn gezin is het allerbelangrijkste, ik hoop dat we tegen die tijd allemaal gezond en gelukkig gesetteld zijn. Mijn droom is dat ik dan de meeste tijd aan het schrijven kan besteden, inclusief het schrijven van verhalen. Maar ook het coachwerk wil ik gaan uitbreiden waarbij ik graag mensen weer op weg wil helpen. Eigenlijk op dezelfde manier als met het dichten, door grote levensvragen terug te brengen naar iets kleins.
Wil je verder nog iets kwijt?
Neem gerust nog even een kijkje om mijn website www.wadwicht.nl. Naast gedichten vind je daar ook informatie over mijn wadkaarten en maatwerk qua foto’s en gedichten die ik in verschillende formaten aan het canvas en dibond kan toevertrouwen. Ideaal voor aan de muur waarbij je je al snel weer in het prachtige Waddengebied waant….