Het is een grauwe vrijdagmorgen wanneer ik aan dit epistel begin. Gelukkig staat het weekend weer te trappelen voor de deur. Alhoewel, in deze ietwat saaie tijd is het weekend niet meer wat het geweest is. Maar gloort er op korte termijn niet heel veel licht aan het eind van de tunnel? Mwah, kweet niet eigenlijk. Dat op 21 april de terrassen weer open zouden mogen, dat zou wat zijn zeg (maar is inmiddels al weer achterhaald). Een opluchting voor mij maar nog veel meer voor mijn drie horecahoofdadverteerders bijvoorbeeld die hondsberoerde maanden achter de rug hebben. Maar vanuit de ziekenhuizen is met verbijstering op de mogelijke versoepelingen gereageerd. Alles piept en kraakt daar in zijn voegen, de werkdruk is gierend, het ziekteverzuim onverminderd hoog en het is soms speuren naar lege IC-bedden……
Maar toch, we hebben het ergste achter de rug toch? We mogen weer vooruitkijken naar een zomer zonder al te veel restricties. Volgens minister De Jonge althans. Dan zouden al die restricties al met al 5 kwartalen, 15 maanden dan wel zo’n 450 dagen geduurd hebben. Gevoelsmatig een heel lange tijd als je er voor staat. Maar hopelijk mogen we achteraf constateren dat we het toch maar eventjes gered hebben. Al zullen de naweeën op verschillende fronten nog lange tijd nadreunen. Denk aan achterstanden qua leerontwikkeling, wachtlijsten in de zorg en uitstel qua betalingen aan allerlei instanties van ondernemers die financieel het water aan de lippen hebben staan.…..
Zelf hopen we dit weekend Ameland aan te doen. Voor mij een voortzetting van de driemaandelijkse cyclus waarin ik er eventjes op uit trek. De laatste tijd zelfs een paar keer solitair. Voor de vrouw het eerste uitstapje sinds de zomervakantie waarin we warme fietsavonturen beleefden op de Hoge Veluwe. Inmiddels is ze begin deze maand begonnen aan een tweede (dag)baan en is de studie bijna afgerond. Waarbij onlangs besloten werd om er nog een jaartje aan vast te knopen om van MBO 3 een MBO 4 niveau te maken. Ze gaat als een speer inderdaad en dan lonken een paar dagen de boel de boel laten als nooit te voren natuurlijk. Laatst had ik haar pas om half vier ’s nachts weer naast mij in bed liggen. Was ze nog even met iemand uit haar groep naar het ziekenhuis geweest. Van Stadskanaal naar Groningen en weerom om vervolgens naar huis te karren. Je maakt wat mee inderdaad in de (GGZ)-zorg….
Ook de zomervakantie is geboekt. En voor het eerst sinds mijn mensenheugenis brengen wij die in Nederland door. In de tweede week van juli lonkt in Noord-Holland aan de kust Egmond aan Zee. Die kustlijn werd overigens in een grijs verleden wel eens vaker aangedaan met mijn stapvrienden van destijds. Maar sinds de Koster-Pol-Heerema familieconstructie gesmeed werd, volgden voornamelijk buitenlandse trips. Maar daar wagen we ons voorlopig niet meer aan. Gezien onze drie overboekingsavonturen op Tenerife van vorig jaar is het in eerste instantie safety first. Ik bedoel, ze zullen vast de Afsluitdijk niet voor ons afsluiten wanneer plots de besmettingen toch op een of andere manier weer op gaan lopen. En anders rijden we gewoon een stukje om door de polder toch?
Een buurtgenoot appt mij net over het bemachtigen van kaartjes voor Guns N’Roses, de legendarische Amerikaanse hardrockband die volgend jaar juni het Stadspark in Groningen aan gaat doen. Als enige Nederlandse plaats in het toerschema. Zo’n twintig jaar na The Stones en Turner weer volop reuring dus op en rond de drafbaan. Ook voor hem is het vooruitblikken begonnen dus. En Sir de Bont durfde gisteren voor het eerst weer over de start van onze trainingen te praten. Ons jongens moeten hoognodig ‘opgetraind’ worden. Het is inderdaad al een half jaar geleden dat ik tegen een balletje aan getrapt heb. Niet te geloven eigenlijk. Maar die temperaturen hé, die moeten eerst maar eens oplopen, aldus onze hersteltrainer.
Kortom, terwijl het gras steeds groener kleurt mogen we er ook steeds meer aan ruiken. En hopen, hopen dat binnenkort de maatschappij zich weer voor ons opent. Dat het oude normaal weer herontdekt en gekoesterd mag worden. Eind april mogen de eredivisieploegen weer toeschouwers verwelkomen. En tijdens het EK, waar wij Oranjeleeuwen aan mee mogen doen en zelfs een aantal wedstrijden in eigen land spelen, worden minimaal 12.500 fanatieke supporters verwacht. Dat wordt juichen geblazen. Misschien wel weer samen met elkaar vanuit Zalencentrum Vita Nova. Dan wordt vroeger geluk weer heel gewoon…..