Het is de dinsdagmorgen na Pasen wanneer ik dit verhaaltje wegtik, klokslag acht uur. De zon strijdt met een portie hagel over wie het weerbeeld vandaag gaat winnen. Ik kijk uit over witte daken, dat heeft begin april toch ook wel iets. Gisteren werd er in Kerkrade nog een Keukendivisievoetbalwedstrijd afgelast door hevige sneeuwval. Onvoorstelbaar maar al te waar…..
We hebben de Paasdagen weer verteerd zonder schokkende inzichten. De schuur werd opgeruimd bijvoorbeeld. Zaterdag maaide ik voor het eerst sinds een klein half jaar het gras dat op bepaalde plekken zeishoogte had bereikt. Netflix en Videoland draaiden overuren en betaalden zich daardoor ruimschoots terug. Een paar filmpjes, de leuke serie De Verraders, Big Brother dat zijn laatste week ingaat, een beetje voetbal kijken (zou Arjen Robben de volgende speelronde weer speelminuten maken?!) en Vlaanderens mooiste, een prachtige voorjaarsklassieker waar Van der Poel in de eindsprint nipt verslagen werd.
Een vleugje van deze titanenronde pikte ik nog even bij pa mee. De man die deze week zijn tweede vaccinatieprik in ontvangst mag nemen. Dan is hij optimaal geprepareerd en geprikt en klaar voor de toekomst. Nu wij nog. Op de radio hoorde ik optimistisch dat de 3e golf én eerder zijn hoogtepunt bereikt én minder hevig is. Dat zijn berichten inderdaad. Zouden we na half april wellicht meer kunnen en mogen?! Zouden bijvoorbeeld de terrassen weer opengaan? Afgelopen weekend zouden we er vernikkeld zijn maar er komen vast betere tijden binnenkort.
Maar het meest opzienbare moment vond afgelopen donderdag plaats. Ondanks een relatief drukke schrijfdag zat ik tussendoor aan de radio en de mobiel gekluisterd. ’s Morgens was immers bekend geworden dat het onze MP Rutte himself geweest was die er voor gezorgd had dat de naam van Omtzigt in de verkenningsstukken was terechtgekomen. En dat terwijl hij in de dagen ervoor voor menig camera bezweerd had dat hij het in elk geval niet geweest was.
Je zag de fractievoorzitters van de overige partijen na die mededeling als het ware als hongerige wolven een speech voorbereiden waarin onze Minister-President vakkundig gefileerd zou worden. Tot op het bot weggekraakt, zijn laatste stukje waardigheid. Ik verwachtte een gebogen hoofd, gestotter en de mededeling dat hij het bijltje er bij neer zou gooien. Gefascineerd zat ik aan de buis gekluisterd. Verbijsterd hoorde ik de mededeling aan dat hij niet had gelogen maar dat hij er simpelweg geen herinneringen meer aan heeft, aan bepaalde uitspraken.
‘Dat is niet voor het eerst’, dacht ik direct. ‘Hij komt er waarschijnlijk nog mee weg ook’, zo zei ik later op die dag tegen de vrouw die ook niet wist wat ze hier van moest denken. De ene aanval na de andere en diep in de nacht die de donderdag naar de Goede Vrijdag begeleidde bleek dat hij weliswaar zwaar aangeschoten wild was maar politiek gezien nog leefde. Al deed de CU in het weekend nog een dappere poging om hem nog verder neer te knuppelen door aan te geven dat zij met hun vier zeteltjes in elk geval niet met hem wilden regeren….
Met een bizar gemoed stelde ik mijzelf de volgende vragen. Is dit wat macht met je doet? Mag je dan leugentjes om bestwil verspreiden in het landsbelang? Is dit in de hele wereld niet schering en inslag? Heb je dit misschien nodig om de wereldvrede te bewaren? Ik probeerde naar verzachtende omstandigheden te zoeken. Zou hij het zich echt niet meer herinnerd hebben? Tien jaar geeft hij leiding aan ons land, hij leidde ons door meerdere crises. Sinds maart 2020 staat hij bijna dag en nacht aan (tegenwoordig een gevleugelde uitspraak) om ons door de coronacrisis te helpen waarbij hij zich voortsleept van de ene na de andere vergadering. Tussendoor dan die ene en vervolgens nog net even die andere verslaggever te woord staan…..
Zou ie wel voldoende nachtrust krijgen? Neem je niet al die issues en persoonlijk leed mee naar bed? Is zijn geest niet gewoon overspannen? Is het eigenlijk geen onmenselijk zware functie? Is er nog wel iemand die volksvertegenwoordiger wil worden? Ik niet in elk geval. Wetende dat bij de eerste de beste fout half Nederland over je heen valt. Dat geldt trouwens ook voor volksvertegenwoordigers op een lager niveau.
Rutte blijft strijdbaar, zo geeft hij aan. En misschien komt hij straks langzaam weer bovendrijven. Ergens bewonder ik die vechtlust, het vermogen om alles schijnbaar achteloos van je brede schouders af te laten glijden. Het levert keer op keer fascinerende televisie op. Een advies van mij aan hem, voor wat het waard is. Zeg bij sommige vragen gewoon dat je er door gierende werkdruk niet het fijne meer van weet. Alles beter dan leugentjes om bestwil verspreiden en dan misschien ook nog wel in het landsbelang…..