Kunt u zich heel kort even voorstellen?
Mijn volledige naam luidt Ansje Dineke Lüürssen – van Dam maar iedereen kent mij als Ans Lüürssen. Ik ben op 28 december 1956 geboren in Uithuizen. Als enig kind in een arbeidersgezin waarbij beide ouders aan het werk waren en dat was in die tijd toch wel uniek. Mijn vader ventte brood voor de Coöperatie Bakkersloop en mijn moeder was interieurverzorgster in het museum van Menkemaborg. Ik kan terugkijken op een beschermde maar zeker ook mooie jeugd. We gingen met regelmaat in de auto naar Amsterdam waar we familie hadden wonen.
Ik ben geboren aan de Stationsweg in Uithuizen en heb mijn jeugdjaren doorgebracht aan de Westergoweg. Ik ben jong getrouwd en onze eerste woning was in de stad Groningen waar we een geweldige tijd hebben gehad. Ons huisje was echter aan de krappe kant en na ongeveer een half jaar zijn we in Middelstum aan de Akkerstraat gaan wonen. Daar zijn ook onze kinderen geboren. Na de Akkerstraat volgde de Korenlaan waar we tien jaar woonden alvorens naar Bedum te verhuizen waar we ons eerste huis kochten. In 1996 volgde nog één verhuizing, we gingen terug naar Middelstum. In oktober wonen we al weer 25 jaar aan de Plataanlaan. Met heel veel plezier.
Wat is uw burgerlijke staat?
Ik ben in september 1975 getrouwd met Jan Lüürssen die ik in discotheek 538 heb leren kennen. Jan is zeven jaar ouder dan ik en had al een huwelijk achter de rug. Daarover waren mijn ouders aanvankelijk wat ongerust maar toen ze hem beter leerden kennen, verdween dit gevoel gelukkig snel.
In 1976 werd onze dochter Diana geboren. Samen met partner Erwin en hun zoon zijn ze onlangs verhuisd naar Boerdam. In 1982 volgde Gerrit. Hij woont met zijn partner Astrid in Zandeweer. Beiden hebben twee kinderen uit een eerdere relatie.
Wat is uw voormalig beroep?
Op de Engersmaschool in Uithuizen beleefde ik een mooie tijd. Het was vaak lang leve de lol en dat ging op de huishoudschool in Warffum, ook wel de spinazieacademie genoemd, vrolijk verder. Vier jaar lang fietste ik die kant op, eigenlijk zonder te weten wat ik precies wilde worden. Mijn ouders vonden het toen een goede keus wanneer ik kappersopleiding zou gaan doen. Die opleiding heb ik vervolgens gevolgd op de streekschool in Groningen waar ik werken en leren combineerde.
Twee jaar later was ik gediplomeerd dames- en herenkapster. Ik kon direct bij Kapper Bergsma aan het werk in Uithuizen en switchte daarna naar Kapper Ronde in dezelfde plaats. Bij hem heb ik een toptijd beleefd en we hebben nog steeds contact. Na de verhuizing naar Groningen ging ik bij een andere kapper aan het werk. Toen ik zwanger was van Diana kwam hier een eind aan. De volgende jaren was ik huisvrouw, mede ingegeven door het feit dat Jan internationaal chauffeur was en dus vaak van huis. Ik organiseerde vanuit huis wel Oriflame-bijeenkomsten.
Toen Diana naar de kleuterschool ging, deed ik wel vakantiewerk in het Hippolytushoes in Middelstum. We hebben het nu over begin jaren tachtig. De kok aldaar, Klaas Berghuis, kreeg op den duur een leidinggevende functie bij de Thuiszorg en vroeg of het werken voor diezelfde organisatie niet wat voor mij was. Dat leek mij wel wat en ik heb toen de switch gemaakt. Toen ik bij de thuiszorg werkte, heb ik de nodige opleidingen gevolgd. Ik werd verzorgende en daarna verzorgende IG. Al met al heb ik zo’n twaalf jaar voor deze organisatie gewerkt.
Daarna maakte ik de switch naar een verzorgende functie in verpleegtehuizen. Zo heb ik bijvoorbeeld een aantal maanden op de locatie Solwerd gewerkt. In 2001 ben ik weer in het Hippolytushoes gaan werken waar ik de opleiding zorgcoördinator heb gedaan. Eerst 24 uur, later breidde dit zich uit tot 29 uur. In het begin deed ik er ook wel uitzendwerk bij (via Uitzendbureau Joling Zorg) en maakte ik lange werkweken. Dat deed mij niets. De kinderen waren het huis uit en het werk beviel prima.
Jan was doordeweeks vaak van huis en dat gaf mij een bepaalde vrijheid. Ik ging bij vriendinnen langs en at dan regelmatig een hapje mee. Of we gingen naar de film. Ik draaide allerlei diensten, ook nachtdiensten, maar probeerde de weekenden vrij te houden. In de loop der jaren groeide ik door tot zorgcoördinator in het Hippolytushoes. In 2015 werd ik echter getroffen door een hartinfarct. Dat heeft best wel invloed gehad op mijn gezondheid, ik had niet meer de energie van voorheen. Daarbij waren er in die tijd in het Hippolytushoes de nodige veranderingen op komst. Langer dan 29 uur wilde ik dan ook niet werken en ik wilde mijn functie als zorgcoördinator opgeven.
Tot ik hoorde dat ze in het verzorgingshuis De Marne in Leens een zorgcoördinator zochten. Ik ben er gaan kijken en het gevoel was direct goed. Ik kon de taak van zorgcoördinator uitvoeren binnen het kleinschalig wonen op afdeling PG. Op die afdeling worden dementerende mensen verzorgd en door voor deze mensen te koken, een grote hobby van mij, voelde ik mij op mijn plek. Ik was er echt voor de bewoners en kon ze blij maken. Daarbij werd ik omringd door leuke collega’s, ik had het er kortom prima naar mijn zin….
Hoe bevalt het gepensioneerd zijn?
Een gebeurtenis begin vorig jaar heeft mij aan het denken gezet. Door een val ontstond er een scheurtje in mijn ruggenwervel. Dat, in combinatie met botontkalking, zorgde ervoor dat ik noodgedwongen anderhalf maand dusdanig beperkt was dat ik niet kon werken en dat ik daarna maar zestien uurtjes per week meer maakte. Jan had de optie tot het vervroegd met pensioen gaan al vaker geopperd en na een goed gesprek met mijn werkgever heb ik in november besloten per 1-1-2021 met prepensioen te gaan. Ik kijk terug op een mooie tijd in Leens en twee prachtige laatste werkdagen inclusief een Sinterklaasviering, lekker eten, een mooie speech en een prachtig fotoboek.
Ik heb nog geen moment spijt gehad dat ik na 39 werkjaren gestopt ben maar het moet allemaal nog even bezinken en zijn tijd hebben. Ik geniet van het feit dat niets moet en alles mag en we oriënteren ons nog op een nieuwe invulling. Jan en ik zijn beiden van het fietsen en dan onderweg lekker lunchen, daar zal straks vast meer tijd voor zijn. En eind mei staat er een uitstapje naar Barcelona op het program wat vorig jaar september al gepland was en door Covid-19 doorgeschoven is naar mei. Maar of dat er van komt? Een weekje een huisje in Nederland huren is ook helemaal niets mis mee.
Kortom, het is lekker relaxt zo. Legpuzzels leggen, koken en bakken, het kan nu allemaal zonder tijdsdruk. Vroeger ben ik qua vrijwilligerswerk actief geweest in een buurtvereniging, bij de speelweek en de SOOM. Ook ben ik mantelzorger geweest voor mijn ouders en in een verder verleden voorleesmoeder. Misschien ga ik wel vrijwilligerswerk doen bij de Voedselbank maar zoals eerder aangegeven, het moet allemaal nog even bezinken.
Wat zijn de hoogtepunten uit uw leven?
Onze trouwdag en de geboorte van de kinderen en de kleinkinderen springen er bovenuit. Ach, het leven zit vol met ups en downs. Zolang je sterker uit de downs komt, is er niets aan de hand.
En de dieptepunten?
Dieptepunten overkomen je en je maakt er vervolgens wat van. Daarbij zijn er genoeg mensen die het veel slechter getroffen hebben dan ons. De mantelzorg voor mijn ouders was een zware tijd maar daartegenover staat dat we heel trots zijn op ons gezin en dat de kinderen en kleinkinderen graag thuiskomen.
Heeft u nog anekdotes en mooie verhalen?
Ik had vroeger een langgekoesterde wens en dat was dat ik mijn motorrijbewijs graag wilde halen. Toen ik van Jan voor mijn 46e verjaardag een totaalpakket voor het halen van mijn rijbewijs aangeboden kreeg, was ik aanvankelijk heel blij. Maar dat veranderde toen ik daadwerkelijk met lessen begon. Na acht lessen gaf ik er de brui aan. Het ging mij allemaal veel te hard en op den duur zat ik met mijn ogen dicht op de motor. Daarna heb ik het er nooit meer over gehad, haha.
In mijn jonge jeugdjaren wilde ik graag naar Gran Canaria, ik had het vaak over Gran Canarie. Dat leek mij geweldig, al die prachtige kanarie-vogels. We zijn inderdaad op dit mooie eiland geweest maar de kanaries waren in geen velden of wegen te bekennen natuurlijk…..
Wat zou u ooit nog willen doen in uw leven?
Berlijn vinden zowel Jan en ik een prachtige stad, ik sluit niet uit dat we er nog weer een keer heengaan. Ook Boedapest staat eventueel op het program. Daar zijn we al eens geweest en het is een prachtige stad. En we hebben het wel eens over een camper gehad.
Ach, wensen en plannen moeten er zijn, anders is het ook niet goed toch? Gelukkig hebben we met ons tweeën, maar ook met onze kinderen, al heel veel leuke dingen gedaan. Je moet zelf de slingers ophangen in het leven. Gezond blijven, dat is het allerbelangrijkste!
Waar heeft u spijt van gehad in uw leven?
Wanneer ik mijn leven over zou moeten doen, deed ik precies hetzelfde. We hebben het goed met elkaar en zijn af en toe heerlijk aan het kibbelen. Soms kan ik Jan wel achter het behang plakken en andersom is het net zo. Ach, het leven is een universitaire opleiding op zich, er valt nog steeds zoveel te leren….
Wat zou u uw leven voor een cijfer willen geven?
Ik twijfel tussen een acht en een negen. Leren, doen en heel veel mooie momenten opbouwen en beleven. Het is ons goed gelukt.
Wilt u verder nog iets kwijt?
Ik kan zo nog wat mooie spreuken uit de mouw schudden als het moet. Die van zelf de slingers ophangen heb je al gehoord. ‘Leven en laten leven’ en ‘Geniet van elke dag’ kan ik hier moeiteloos aan toevoegen. Ondanks dat het leven niet altijd over rozen gaat en buurman zijn gras vaak groener lijkt. Gelukkig word je naarmate je ouder wordt ook milder. ‘Blijf jezelf’, dat is misschien wel de beste afsluiter!