Vorige week diende zich een mooie mijlpaal aan. De 5.000e Facebookvriend was een feit. Snel verwijderde ik wat dubbele connecties om weer ruimte te maken voor nieuwe ‘vrienden’ zodat ik bijvoorbeeld nieuwe vluggertjesgasten kan benaderen en uit kan nodigen. Dat was hard nodig want op één of andere manier gooit dit medium bij die 5.000 connecties de boel op slot. ‘Enough is enough’, zal men daar wel denken. Dan moet je maar een zakelijke pagina beginnen die je kunt liken. Die heb ik overigens ook alleen met wat minder connecties.
In eerste instantie was ik nog wars van de sociale media. Ik was vrij laat toen ik Hyves ontdekte. Eigenlijk was het mijn toenmalige buuf, weer zij inderdaad, die toen wij een keer aan het kaarten waren bij de buren zo maar spontaan een profiel voor mij aanmaakte. Ik geef eerlijk toe dat ik eerder al regelmatig een kijkje genomen heb op dit nieuwe platform, vol met mooie plaatjes en verhaaltjes. Maar er zelf aan meedoen? Nee, dat was een brug te ver. Ik kon mijn tijd immers wel beter gebruiken, dacht ik…..
Maar toen de vriendschapsverzoeken binnenstroomden, was ik verkocht. Misschien was dat mijn angst wel. Dat ik zo’n oninteressant leven leidde dat niemand mij zou willen volgen. Maar dat bleek mee te vallen. Ik ontdekte op Hyves ook dat je er leuke verhaaltjes op kon plaatsen en hoe dat allemaal werkte. Daar zette ik schoorvoetend mijn eerste stapjes als internetcolumnist. Het ging mooi, totdat Hyves besloot zichzelf op te heffen.
Vanuit overzeese gebieden was immers Facebook overgewaaid. En toen ik begin december 2012 de stap naar het zelfstandige leven zette, moest ik ook maar een zelfstandig account hebben. Voor die tijd gluurde ik mooi mee op die van mijn partner en plaatste dan onder haar naam reacties op bepaalde statussen. Daar was ze rap zat van. En zo kon het gebeuren dat ik acht jaar geleden schoorvoetend mijn weg vond op dit medium met zijn ongekende mogelijkheden.
Het heeft mij geen windeieren gelegd. Nog steeds komen heel veel bezoekers van mijn website via Facebook binnen. Langzaam maar zeker wist ik wat mij te doen stond om mijn naamsbekendheid te vergroten: Facebookvriendjes scoren! En dat lukte steeds beter. Want naast het zelf ontvangen van vriendschapsverzoeken, waarbij je wel op moet passen dat je niet allerlei gespuis binnenhaalt, ging ik ook zelf driftig op zoek naar nieuwe connecties. Bij veel gemeenschappelijke vrienden was een uitnodiging snel gestuurd.
Daardoor werd het aantal connecties in de loop der jaren steeds groter. Met als gevolg dat je wel steeds minder meekrijgt van de connecties die het dichtst bij je staan. Dat is dan wel een klein nadeel, dat je soms bijzondere gebeurtenissen mist. ‘Hast dat den nait lezen op Facebook, zitst er ja alle doagen op!’ Maar dan heb ik het schijnbaar toch gemist. Ik weet nog dat een van de vragen van de Nieuwjaarsquiz van januari 2019 was, wie binnen de VV Middelstum de meeste Facebookconnecties kon overleggen. Toen had ik er nog dik 4300. Vorige week tikte ik dus ‘eindelijk’ de 5.000 aan.
Een blijk van waardering aan al mijn connecties dat ze het zo lang met mij volhouden. Want naast een steeds groter aantal verhalen en interviews, plaatste ik in de loop der jaren dagelijks ook steeds meer ‘advertenties’. Iets wat een enkeling niet kan waarderen maar voor mij onmisbaar omdat het delen en plaatsen van Facebookberichten van ondernemers nu eenmaal mijn grootste bron van inkomsten is. Maar aan die vriendenexpansiedrift is nu dus noodgedwongen een eind gekomen. Facebook bepaalt dit voor mij, tot zover en niet verder!
En dus ben ik de laatste tijd nog actiever op LinkedIn geworden. Met dik 2.300 connecties wordt dat zo langzamerhand ook een serieus medium van waaruit veel mensen doorklikken. Om de verstokte Twitteraars te bedienen, blijf ik ook dit medium trouw en tot slot heb ik mij in de afgelopen maanden voorzichtig op Instagram gewaagd waar ik heel veel Facebookconnecties op tegenkom.
Waar zou bert-koster.nl geweest zijn zonder socialmedia? Een vraag die ik mij wel eens stel. Ik denk lang niet zo ver als nu. Je hoort mij niet klagen dus over Mark Zuckerberg en al zijn digitale connecties. Die kunnen bij mij wel een potje breken. Zeker wanneer ik rond de 20e van de maand mijn salaris overmaak. ‘Wiens brood men eet, wiens woord men spreekt!’ Ik moet er niet aan denken dat Mark de stekker er uit trekt al biedt LinkedIn inmiddels een goed alternatief….