Twee weken geleden bezocht ik Callantsoog en omstreken. Noord-Holland dus, de plek waar mijn eerste vakantieherinneringen liggen. Veel was heel ver weggestopt. Maar toen ik door plaatsjes als Groote Keeten, Julianadorp, Anna Paulowna, Petten, Schagen, Groet en Schoorl liep, kwamen heel ver herinneringen weer boven. Vanuit de tijd dat ik achter bij pa op de fiets zat met op de pakjesdrager een grote kussen. Daarbij de omgeving diep in mij opnemend. Op gezette tijden werd de fiets aan de kant gezet en was het wandelen geblazen. Ik herinner mij nog het compliment van moeke dat ik zonder morren zulke lange afstanden kon lopen. Dierbare herinneringen dus.
Af en toe mopper ik wel eens op mijn bonuskinderen en zeg dan dat ze geen besef hebben hoe goed ze het nu hebben. Maar wie ben ik dat ik dat mag zeggen? Licht beschaamd kijk ik nu terug naar dik veertig jaar geleden toen mijn vader ongeveer mijn leeftijd had en mij als jong ventje achterop de fiets meezeulde. Ik had het er onlangs met hem over. Dat deze vakanties in Schoorl en Groet vast zijn eerste vakanties waren dat hij er samen met moeder op uit kon trekken.
Hij twijfelde hieraan en dacht dat het al eerder begon dan eind jaren zeventig. Zelf geloof ik dat niet omdat ze tot 1975 hun kruidenierswinkeltje in Westerwijtwerd hadden die zes dagen in de week open was. En de zondag was uiteraard ingepland voor twee lange erediensten in de Gereformeerde Kerk in Middelstum.
En als ik dan terugdenk hoe veel vakantietripjes en weekendjes weg ik al wel niet achter de rug heb dan kan ik niet anders stellen dan dat ik ook volop meegeprofiteerd heb van de economische staat van ons kikkerlandje, dat mondiaal meebewoog in de vaart der volkeren. Helaas heb ik de klimduin in Schoorl onlangs door de drukte net gemist. Daar liggen mooie herinneringen uit die tijd. Eens klim ik hier nog weer naar boven. Ook bezoeken aan Den Helder tijdens open marinedagen en de kaasmarkt in Alkmaar zijn dankzij mooie foto’s blijven hangen.
Mijn ouders kwamen overigens jaarlijks in Noord-Holland terecht dankzij het pionierswerk van de familie Beenes. Vrachtwagenchauffeur Jan had vast tijdens zijn lange vrachtwagenritten kennis gemaakt met dit mooie duin-, bos- en bollengebied. Toen ik een keer met broer Henk naar de familie Beenes liep, zij zaten hemelsbreed honderd meter van ons vakantiehuisje vandaan, ging het gruwelijk mis. Alleen teruglopend, nam ik per ongeluk een verkeerde afslag. ‘Henktie, Henktie, ik ben verdwaald!’. Met deze kreet brulde ik de hele camping bij elkaar.
Meer herinneringen komen bovendrijven. Want Henk zijn kameraad Ron ten Have was ook een keer mee op vakantie. En die stootte zijn hoofd zo tegen het dak van pa zijn kleine auto dat hij van de pijn niet meer uit zijn woorden kwam en al stotterend zijn pijnwoorden uitsprak. Henk en ik gierden het uit van het lachen, ondanks de vermanende blikken van onze ouders.
Ook een memorabel moment aan de keukentafel komt boven. Pa had na een broodmaaltijd net de zegen uitgesproken toen ik schijnbaar indruk op mijn broer en diens kameraad wilde maken. Vijf, zes jaar oud, braakte ik volmondig het gvd-vloekwoord uit. Henk en Ron keken verschrikt op, moeke sloeg haar hand voor de mond en pa keek verbijsterd. Even was het stil. Toen moest ik heel snel achteruitdeinzen om pa zijn hand te ontwijken. Na een rondje om de tafel gerend te hebben, vluchtte ik naar buiten om mij vervolgens achter een boom te verschuilen. Daar waren mijn ouders niet zo van gediend dus, van dat gevloek…..
Ook meende ik een keer met mijn ouders in Callantsoog geweest te zijn, samen met nicht Inge. Ik ging ook regelmatig met haar en haar ouders mee naar Bakkeveen en daar kijk ik met veel plezier op terug. Maar in dit geval was het dus andersom al claimde pa dat ze nooit in Callantsoog vakantiegevierd hebben. Dit moest Camperduin geweest zijn, gelegen vlakbij Groet. Uiteindelijk bleek het Schagerbrug te zijn. Daar logeerden we in een oude caravan op het terrein van een boer. Naar Callantsoog ben ik inderdaad een weekje met een stel kameraden geweest maar daar heb ik vorige week al over geschreven.
Ik denk dat mijn ouders hier zo’n vijf a zes jaar achter elkaar zijn geweest om vervolgens voor langere buitenlandse trips te gaan waarbij de georganiseerde reizen naar Schotland en Noorwegen er bovenuit staken. Begin jaren tachtig werden ook nog Canada en Amerika aangedaan. Dat was andere koek dan Noord-Holland. Daar waar ooit blijvend mooie vakantieherinneringen werden gesmeed, inclusief veel zoete zwempartijen in zoute zeeën…..