In januari 2013 was Klimaatgroep Holland mijn eerste werkgever. En dat terwijl ik nog in mijn UWV-proeftijd zat om te onderzoeken of de onderneming Bert Koster Tekstschrijver levensvatbaar zou kunnen zijn. Ik kreeg de kans om als een soort van try-out zes proefcolumns te schrijven. Wat voelde het goed toen ik van het UWV groen licht kreeg om een startersperiode van zes maanden in te gaan en ik in februari mijn eerste factuur (2013001 inderdaad) naar dé binnenklimaatbeheersers uit Groningen mocht sturen….
Het uitgebreide openingsverhaal over meester Boven die de klimaatproblematiek in zijn school dankzij Klimaatgroep Holland wist te overwinnen was snel geschreven. Over het vervolg was ik veel langer aan het dubben, dat viel nog niet mee. Toch wist ik gaandeweg de maanden mijn weg steeds beter te vinden in de wondere wereld der binnenklimaatbeheersing. Ik kwam de try-out periode goed door en mocht verder schrijven. Wel met een onsje minder qua woorden…..
Bijna de honderd aangetikt
We zijn nu bijna acht jaar en bijna honderd columns verder. De hoogste tijd om een cliché uit te braken. Want aan alles komt natuurlijk een eind. U leest nu bijdrage 92, de op een na laatste inderdaad waarin mooi teruggeblikt kan worden op die eerdere 91. Want daar zaten vanuit het oogpunt van de scribent bijzondere tussen.
De verhalen kenden vaak een hoog Middelstum gehalte. Op zich ook niet zo verwonderlijk want daar zag Klimaatgroep Holland boven op een zolderkamer in 2005 het levenslicht. En nog steeds zijn Middelstum en Harry Vaatstra onlosmakelijk met elkaar verbonden. Het leverde prachtige Sunsation-, VV Middelstum-, Kleintje Woodstock- en schaats- en tafeltennisinput op.
De erotiserende werking van Klimaatgroep Holland
Meer mooie herinneringen komen boven. Over het WK voetbal in 2014 bijvoorbeeld, gehouden in Brazilië. Ik zag ‘directeurtje’ al met een cocktailtje liggen aan het rand van het zwembad, smachtend wachtend op een prachtige wedstrijd van Oranje. Wat een mooi toernooi was dat zeg, afgesloten met een bronzen plak.
Of die tropische omstandigheden mij inspireerden voor mijn meest ondeugende column voor KGH weet ik eigenlijk niet. Feit is wel dat ik de column ‘De erotiserende werking van Klimaatgroep Holland’ met een lichte blos op de wangen geschreven heb. Over te warme of te koude kantoorpanden en de invloed daarvan op het menselijk lichaam. Gelukkig kwam de achterliggende klimaatbeheersingboodschap beter over.
Vakantietijd
Het was ook altijd heerlijk om naar de vakantietijd toe te schrijven en om na die tijd al die vakantie-ervaringen in een verhaal te verwerken. Mooie uitstapjes naar bijvoorbeeld Tsjechië, Italië, Frankrijk en Spanje konden zo van een bepaalde eeuwigheidswaarde worden voorzien. Geschreven in de tijd dat de KGH-installateurs het hartstikke druk hebben om op allerlei scholen het Scholen°Concept te installeren.
Waar ik ook altijd van kon genieten waren de eindejaarsoverpeinzingen waarin de belangrijkste gebeurtenissen van de afgelopen twaalf maanden nog eens het voetlicht passeerden. Vaak vroeg ik Harry nog om een passende quote om het jaar samen te vatten en als hij het op zijn heupen had dan had ik het halve verhaal al binnen. Mooie bilateraaltjes.
De mooiste?
Bijna honderd edities dus maar wat was nu de mooiste? Daar hoef ik op zich niet lang over na te denken. Want dat was het verhaal over de magische momenten in de Martinikerk n.a.v. de viering van het 10-jarig jubileum van dit mooie klimaatbeheersingbedrijf. Prachtige orgelklanken, een bijzondere stemimitator, heerlijke muziek, hapjes en drankjes en tot slot Jeroen van der Boom die een hele mooie avond op een verrassende manier afsloot.
De bijna acht jaar zijn voorbevlogen. Ik mag straks voor de laatste keer het jaar afsluiten. Ik hoop dat Harry nog één keer inspiratie weet te vinden om het bizarre jaar 2020 middels een quote treffend samen te vatten. Aan alles komt een eind. Hopelijk geldt dat ook voor de gevolgen van het coronavirus. En die gedachte brengt de eventuele dramatiek van dit verhaal weer in de juiste proporties terug….