De lucht staat enigszins in brand wanneer ik op een morgen met Dusty door het Middelstumer bos loop. Ik blijf even staan om een foto te schieten van Huizinge waar de rode zon schuchter maar schitterend steeds hoger boven de kim kruipt, waardoor de horizon prachtig rood kleurt. Een agrariër die druk bezig is op het land om zijn maïs onderdak te krijgen, gaat onverstoorbaar zijn gang. Maar toch moet hij ook af en toe wel even genieten van dit schitterend en betoverend schouwspel.
Vorige week had ik een heel mooi uitstapje. Op het programma stond een bijeenkomst van de Open Coffee Club ’t Hogeland waarbij we in dit geval Herberg Restaurant Molenrij aandeden. Stefan Kollumer praatte ons bij over zijn overstap vanuit Veldzicht in Oosterwijtwerd naar deze bijzondere uitdaging vlakbij Kloosterburen. Mooi om al die enthousiaste plannen en verhalen aan te horen. Over de toeristenstroom bijvoorbeeld die het Marnegebied de afgelopen maanden veelvuldig wist te vinden. Het echtpaar Kollumer mocht de nodige wadlopers onderdak bieden.
We namen voorlopig afscheid van de hoogzwangere organisator Elisabeth die met zwangerschapsverlof gaat. Gelukkig is AdJan bereid gevonden om de OCC-bijeenkomsten voor de maanden oktober en november op zich te nemen. Dat is hem wel toevertrouwd. Nog niet zo lang geleden huurde de stad Dordrecht hem in om de geplande activiteiten voor een zoveel jarig bestaan in goede banen te leiden.
Ook Pieter en George zag ik na lange tijd een keer weer. Mooi man, om op die manier even weer bij te praten. De stand van zaken bij de voetbalclubs FC Leo en Rood Zwart Baflo konden nog even meegepikt worden. Annette was er ook, onder andere om de mooie rode beuk in Pieterburen te promoten. Dat moet toch zeker de boom van het jaar worden? In het voorjaar mogen we Domies Toen aandoen om een en ander live te aanschouwen. Ik zou bijna schrijven, was het alvast maar weer zover…..
Magriet heeft in de afgelopen maanden volop collages gemaakt, tentoongesteld en verkocht. En Esther deed ongetwijfeld weer de nodige inspiratie op binnen haar werkgebied. Tot slot was daar nog Ronald die ik veel te lang niet meer gezien had. Als meesterverteller trok hij op den duur de aandacht van dit gemêleerd gezelschap naar zich toe. Want woonachtig in Bavvelt, organiseert hij tegenwoordig dorpswandelingen in zijn geboortedorp Loppersum. Het is dat de coronamaatregelen weer de kop op steken anders had hij twee keer per week groepen van vijftig personen door dit mooie dorpje mogen begeleiden.
Toeristen die zich allemaal ophouden in het beeldbepalende Spoorzicht en het bijbehorende spagebeuren. Door een aantrekkelijke aanbieding schijnt het pand doorgaans vol te zitten met tal van westerlingen die onze provincie tegenwoordig en masse weten te vinden. Ooit had Ronald zijn diensten al eens aan de uitbater aangeboden maar toen bleven die snode plannen in de bureaula liggen. Enige weken geleden werd het stof eraf geblazen met als gevolg dat hij tijdens een wandeling van twee uur actuele gebeurtenissen (de aardbevingsproblematiek, de uitbreiding van de Eemshaven en de bodemdaling bijvoorbeeld) afwisselt met mooie jeugdherinneringen uit ver vervlogen tijden.
Sinds kort leidt hij ook (zaken)mensen rond in de mooie groenwitte kathedraal van FC Groningen. Want over de Euroborg en haar bespeler vallen prachtige en heroïsche verhalen te vertellen. Over de ligging van het stadion bijvoorbeeld, de ontvangst van de tegenstander en mooie Eurocupverhalen uit de roemruchte tachtiger jaren. Ronald kan het als altijd mooi brengen en binnenkort mag ik een keer met hem meewandelen door zijn geboortedorp. Iets waar ik als verhalenoptekener natuurlijk reikhalzend naar uit kijk.
Maar zover is het nog niet. Eerst deze mooie morgen maar even weer verteren. Via Wehe-den Hoorn en Bavvelt tufte ik in pa’s rode Rover opgetogen terug naar huis. Wat gebeuren er toch mooie dingen op het Hogeland. Ik laat het mooiste dorpje van Nederland voorlopig maar even links, of toch rechts, liggen. Onderdendam lonkt en niet veel later zit ik weer driehoog boven achter mijn PC om een uitdagende offerte de deur uit te sturen. Het leven op het Hogeland is zo slecht nog niet….