Zaterdag was het na een half jaar eindelijk zover. Middelstum 4 mocht de wei weer in. Een half jaar na een spaarzame 7-1 overwinning tegen Sios 3, zaterdag a.s. onze tegenstander in Sauwerd, wachtte 12 september ZEC 3 op ons. Drie elftallen maar liefst dit seizoen voor de Zandeweerster Eppenhuizen Combinatie. En dat voor een dorpje bestaande uit zo’n negenhonderd inwoners. En in tegenstelling tot ons elftal behoort dit team zeker niet tot het afvoerputje binnen de club. Met als gevolg dat we reeds na tien minuten, nog voordat we goed en wel doorhadden dat we begonnen waren, met 0-3 achterstonden. Een gebrek aan wedstrijdritme, zullen we maar zeggen.
We kwamen zelfs terug tot 1-3 en werd de 2-3 helaas niet afgelast wegens vermeend buitenspel? Man, o man, je moet er niet aan denken dat die bal er in was gegaan. Misschien waren alle alarmbellen bij ZEC wel afgegaan en was alarmfase 1 aangebroken. Nu stond er bij het optrekken van alle kruitdampen 2-9 op het scorebord. Daar had mijn naamgenoot aanzienlijk meer problemen mee dan mijn persoontje. Gedesillusioneerd bleef hij nog een tijdje tegen de doelpaal zitten. Dat gemeen stiftje van die nieuwe spits uit Groningen, zat hem nog behoorlijk dwars. Net als die andere 8 goals waarschijnlijk.
Zelf was ik daarentegen heel blij met eindelijk weer collectief een biertje drinken na afloop van de wedstrijd op het buitenterras. Mijn 90 minuten in het veld waren er eigenlijk minimaal dertig te veel maar dat mocht de pet niet drukken. Soms breekt nood inderdaad wetten. De kop is er af en we mogen weer. Sinds ik bijna veertig jaar geleden op voetballen ging, ben ik niet een half jaar verstoken geweest van een competitiewedstrijd. En gelukkig vielen de gevolgen zondag nog aanzienlijk mee. Ik kon ongeschonden het bed verlaten zonder de trap af te strompelen….
Hoe anders verging het Arjen Robben. Man, o man, wat een teleurstelling. Vol verwachting zaten we zondagmiddag als sportminded Berkenlaan bij buurman Wim op de koffie rond de klok van drieën. We lieten ons de appelkruimeltaart, buurman is zijn 50e levensjaar in gegaan, goed smaken. Het beloofde immers een supersunday te worden met de F1, Tour de France en de entree van Robben. En dat nog wel tegen PSV. Wat werd het een deceptie. De warming up van Verstappen beloofde al weinig goeds en ons bange vermoeden werd bewaarheid toen we hem een paar honderd meter na de start in de grindbak zagen staan.
Gelukkig kon Jumbo Visma wel zijn spierballen laten zien. Helaas voor ons chauvinistische Nederlanders haakte Dumoulin vlak voor de eindstreep moegestreden af en ging de verkeerde Sloveen er met de etappewinst vandoor. Het terugkeren van Tom in de top 10 smaakte wel goed. Jammer van Bauke, wat maakte hij vrijdag toch een rare smakkerd. En zo ging een goede tourklassering onverwacht in rook op. En dus maar snel en hoopvol doorschakelen naar Fox kanaal 421. Gelukkig, na zeven minuten voetbal stond het nog 0-0 en dartelde Robben nog rond op en in het veld. Hoe anders was het momentum in minuut 28 toen hij na een sprintje het wisselgebaar maakte, ter aarde zeeg en gedesillusioneerd het veld en niet veel later het stadion verliet.
Sip bleven we voor de beeldbuis zitten. En passant gingen ‘de lampjes’, citaat van mijn buurman, er ook nog eens met een 1-3 overwinning vandoor. En zo eindigde dit sportweekend toch een beetje in mineur. Hopelijk weet Bernadine haar man weer een beetje op te beuren. Maar gelukkig was er volgens analist Kenneth Perez niemand overleden. Een opmerking die Professor Doctorandus Bruggink een klein glimlachje ontlokte. Wij lachten echter als een boer met kiespijn.
Ook ’s avonds kon er met het klaverjassen geen overwinning geboekt worden. Hopelijk bakte onze muitende golfer er wel het beste van tijdens zijn achttien holes in Assen. Het weer werkte in elk geval aan alle kanten mee. En zo kan ik deze zonnige maandag constateren dat de sportieve verwachtingen vrijdag hooggespannen waren maar dat er her en der wat teleurstellingen geslikt moesten worden. Misschien dat ik in de loop van de dag de fiets er nog even bij pak. Want ons Hogeland blijft onveranderd mooi. Al fietsend kan ik onderweg vast geen nederlaag oplopen…….