Kunt u zich heel kort even voorstellen?
Mijn volledige naam luidt Albert ten Have, roepnaam Ap met een p op het eind. Ik ben geboren op 3 oktober 1953 in de stad Groningen. In huize Tavenier om precies te zijn. Ik had twee zussen, één daarvan is overleden. De andere woont nog niet zo lang op Bonaire.
Mijn beide ouders leven nog wel en zijn 93 en 94 jaar. Pa was beroepsmilitair en sleet als sergeant 1 zijn laatste jaren aan de Hereweg in Groningen waar hij de psychologische test af moest nemen. Met als gevolg dat ik niet door hem gekeurd mocht worden en daarom naar Deventer moest. Eén van zijn hobby’s was het opknappen en verbouwen van huizen en studentenkamers. Samen met mijn moeder hadden ze ook nog een kamerverhuurbedrijf.
Zelf heb ik tot mijn 24e in Groningen gewoond. Daarna verhuisde ik naar Loppersum, achter de Wijmers. Mijn vader hielp mij destijds om dit financieel rond te breien want ik zat toen nog op school. Later ging ik in Groningen aan het werk en ik mocht graag al fietsend die kant op gaan. Dit was mij vanuit Loppersum eigenlijk net even te ver. Vandaar dat we verhuisden naar Bedum waar we aam de Wolddijk gingen wonen. Na de scheiding van mijn eerste vrouw heb ik drie jaar een sportzaak aan de Grotestraat in Bedum gehad en ik woonde daar ook.
Na enige jaren aan het Krijthehof te hebben gewoond, volgde in 2001 mijn laatste verhuizing naar Velduil. Daar hebben we casco een Fins nieuwbouwwoning laten bouwen. Al met al woon ik al dik dertig jaar in Bedum. Ik ben verknocht geraakt aan deze mooie plaats.
Wat is uw burgerlijke staat?
Ik ben zeventien jaar getrouwd geweest met Rita Koopman. Na de scheiding was ik drie jaar single maar inmiddels ben ik al weer 27 jaar getrouwd met Linda van der Laan. Ik heb haar leren kennen bij de plaatselijke volleybalvereniging.
Aan mijn eerste huwelijk heb ik twee kinderen overgehouden. Mijn oudste dochter woont aan de Wolddijk hier in Bedum en heeft zelf ook weer drie dochters. Mijn zoon woont sinds twee jaar in Oostenrijk en heeft twee zoons. Linda en ik hebben samen ook een dochter gekregen, Rosanne genaamd. Al met al ben ik trotse opa van vijf kleinkinderen, in leeftijd variërend van 11 tot 27 jaar.
Wat is uw voormalig beroep?
Na de lagere school in Groningen, vervolgde ik mijn pad op de HBS. Later werd deze school omgedoopt tot het Wessel Gansfort College. Ik bakte er weinig van en bleef zitten in de eerste klas. Op school had men op den duur zoiets van, hij moet er maar af. Maar daar heeft mijn moeder een stokje voor gestoken omdat ik thuis aangegeven had dat ik wel gymleraar wilde worden. En daarvoor had ik dus mijn HAVO-diploma nodig. Mijn mentor in het tweede jaar was gymleraar en door mij allerlei dingen te laten organiseren, stimuleerde hij mij nog meer om mijn best te doen.
Na de HAVO afgerond te hebben, werd mijn toenmalige partner zwanger en ik moest eerst in dienst. Ik had zoiets van, als de diensttijd mij bevalt dan word ik ook beroepsmilitair net als mijn vader. Maar die moest daar niets van weten. Ik had immers aangegeven dat ik gymleraar wilden worden en mijn ouders wilden ons wel helpen om onze eerste woning te kopen. Ik kon daardoor na mijn diensttijd naar de ALO, nu is dit een onderdeel van de Hanzehogeschool. Deze opleiding wist ik wel in vier jaar af te ronden, het ging mij er goed naar de zin.
Op mijn 25e was ik klaar om als gymleraar aan de slag te kunnen. Ik wist dat ze aan de Kaptein-MAVO in Groningen een probleem hadden want de gymleraar aldaar haalde zijn benodigde bevoegdheden maar niet. De open sollicitatiebrief die ik stuurde, viel in goede aarde en na een geslaagde proefles te hebben gegeven, werd ik aangenomen.
Al met al heb ik 41 jaar als gymleraar voor deze school gewerkt. Na enige fusies kreeg het de naam Gomarus-College, dat zegt je vast wel iets. Ik heb altijd les gegeven aan de VMBO-leerlingen. Voor mij een mooie doelgroep. Daarbij zat er in deze klassen vaak ook wel de nodige pit en donder en daar houd ik wel van. Aanvankelijk gaf ik 35 uur les in de week, later is dit verlaagd naar 26. Mijn laatste acht jaren op school, werkte ik al een dag minder. Dat beviel prima want in het weekend was ik vaak bij de volleybalvereniging te vinden waardoor ik op maandag nog wat kon klussen.
Op een sportieve manier met de jongelui omgaan, vond ik het mooiste aspect van het vak. En daarbij houdt het je jong. Er is mij wel aangeboden om les te geven in een ander vak maar gymleraar zijn beviel mij prima. Ik organiseerde ook van alles, dat we bijvoorbeeld mee konden doen aan de Olympic Moves in Amsterdam. Dit waren altijd gezellige evenementen.
Tussendoor heb ik nog een eigen sportzaak gehad. Ap ten Have Sport heette de zaak en deze zat aan de Grotestraat. Ik haalde hiervoor de benodigde diploma’s maar moest na drie jaar helaas constateren dat een sportzaak in Bedum geen haalbare kaart was. Daarvoor ligt Bedum net even te dicht bij Groningen denk ik. Maar geen nood want ik had mijn baan op het Gomarus College aangehouden. ’s Morgens stond mijn dochter namelijk in de zaak en kon ik les geven. Na die drie jaar vroeg ik aan mijn werkgever of ik mijn oude uren weer terug kon krijgen. Daar één van de gymleraren net een switch maakte, paste dit prima. En zo heb ik dik veertig jaar met veel plezier les gegeven.
Hoe bevalt het gepensioneerd zijn?
Eigenlijk had ik al aan het begin van dit jaar met werken kunnen stoppen maar om dit halverwege een schooljaar te doen, vond ik eigenlijk maar niets. Daardoor is mijn contract nog één keer verlengd tot 31 juli. Ik ben dus nog maar net gestopt met werken. Al waren de laatste maanden natuurlijk wel heel bijzonder, van les geven kwam weinig. Die tijd heb ik gebruikt om onze tuin op te knappen. Hoe de pensionering mij precies gaat bevallen weet ik dus nog niet maar van verveling zal geen sprake zijn.
Ik heb mijn hele leven veel aan sport gedaan. Als jonge jongen zat ik eerst op gym om later de overstap naar het voetballen te maken. Bij Oranje Nassau Groningen heb ik nog drie jaar als keeper in het eerste gespeeld. ON voetbalde toen op het hoogste niveau van het amateurvoetbal. Na mijn verhuizing naar Loppersum nam de voorzitter van VV Stedum contact met mij op of ik daar wilde gaan keepen maar ik besloot om eerst nog bij ON te blijven.
De reistijd ging mij echter steeds meer tegenstaan en in Loppersum werd net de volleybalclub ADO opgericht. Ik heb toen de switch gemaakt naar het volleyballen en combineerde het zelf spelen met het geven van trainingen. Toen we naar Bedum verhuisden, besloot ik om van club te switchen en zo kwam ik bij Dio terecht. Daar heb ik diverse teams getraind, waaronder het eerste dames- én herenteam. Met het damesteam haalden we destijds met een zeer jong team verrassend de finale van de districtsbeker. Dat was toch wel een hoogtepunt. Vorig jaar ben ik na veertig jaar trainer te zijn geweest, gestopt met het trainings- en coachwerk. Ik heb ook veel wedstrijden gefloten en ben nu nog speaker bij de wedstrijden van Dio 1. Ook ben ik vrijwilliger bij het beachvolleybal.
Naast sport is ook muziek maken een passie van mij. In mijn jonge jeugdjaren lag mijn muziekliefde bij het drummen, later verlegde dit zich naar het gitaar spelen. Met de gospelband Intergations mochten we zelfs nog radio-opnames in Hilversum maken. We waren best wel bekend. Eerder had ik al met enige straatgenoten een bandje opgericht. Ook daar speelde ik op de drums.
In 1988 ontstond de gelegenheidsband KOOTSJ, bestaande uit allemaal volleybaltrainers. Toen we tien jaar bestonden, gaven we een prachtig jubileumconcert op de boot. Hier kwamen zo’n duizend mensen op af. Eerder hadden we al een CD gemaakt waarvan de eerste is overhandigd aan Arjen Robben. Na twintig jaar kwam er een einde aan deze band, het afscheidsconcert vond plaats bij Gerrit Koning. Van dit concert is een DVD gemaakt. Het bloed kroop echter waar het niet gaan kon en ik speel nu nog met twee voormalige bandleden uit die tijd in Lapwerk. We hebben al mooie optredens achter de rug, onder andere bij de Bedumer Winterloop en Winterwelvaart in Zoutkamp.
Daarbij valt in en om het huis altijd wel wat te klussen. En anders wel bij de kinderen. Zo ga ik volgende week naar Oostenrijk om mijn zoon mee te helpen.
Wat zijn de hoogtepunten uit uw leven?
De geboorte van de kinderen en de kleinkinderen. En ik kijk ook met plezier op mijn beide trouwdagen terug. Sowieso ben ik wel iemand die zoveel mogelijk bijzondere gebeurtenissen wil vieren. Sportief gezien steken diverse kampioenschappen bij ADO en het kampioenschap met ON in de hoofdklasse met de A-junioren er bovenuit. Als gewezen volleybalcoach kan ik nog steeds genieten van de finaleplek om de districtsbeker en ik kijk ook met plezier terug op mooie optredens met de bands waarin ik gespeeld heb.
En de dieptepunten?
Allereerst noem ik bij deze vraag mijn scheiding, dit was een ingrijpende gebeurtenis. Daarbij beleefden we twee jaar geleden op Kreta een heftige vakantie. Daar kregen we binnen een week te horen dat onze dochter borstkanker had, dat er bij mijn zuster longkanker was geconstateerd en mijn vader kreeg na een ziekenhuisbezoek als diagnose prostaatkanker mee. Gelukkig gaat het met mijn dochter en mijn vader goed maar mijn zuster is wel aan kanker overleden.
Heeft u nog anekdotes en mooie verhalen?
Zoals eerder vermeld, genoten we met onze gospelband wel enige bekendheid. Dit leidde dus tot radio-opnames in Hilversum. Maar het werd nog mooier want we mochten ook een dagje naar Amsterdam voor een televisieregistratie. Hoewel er uit die tijd veel bewaard gebleven is, zijn deze opnames echter niet meer terug te vinden. Dat vind ik toch wel jammer, je komt immers niet alle dagen op televisie.
Wat zou u ooit nog willen doen in uw leven?
Ik heb vorig jaar al een bijzondere uitdaging gedaan. Ik ben namelijk skileraar geweest en was tevens reisleider voor een wintersportorganisatie. Het leek mij altijd wel wat om in plaats van naar beneden te skiën met speciale ski’s naar boven te klauteren. Dit heet toerskiën. Vorig jaar heb ik deze uitdaging met onder andere mijn zoon weten te realiseren. Na een zware tocht van drie uur ‘lopen’, kwamen we uiteindelijk moe maar voldaan boven.
Waar heeft u spijt van gehad in uw leven?
Spijt moet je niet te veel hebben, dingen lopen nu eenmaal zoals ze lopen.
Wat zou u uw leven voor een cijfer willen geven?
Ik heb tot dusver een heel mooi leven gehad. Ik heb veel leuke dingen mogen doen, dat stemt dankbaar. Ik ga dan ook voor een dikke negen!
Wilt u verder nog iets kwijt?
Ik hoop nog lang gezond te mogen blijven en nog veel dingen te mogen ondernemen met mijn familie. En ik hoop dat we het coronatijdperk snel achter de rug hebben!