Voor de meesten van ons zit de vakantietijd er weer op. Het is de hoogste tijd om het (school)werk te hervatten. Hopelijk hebben jullie allemaal mogen genieten van een prachtige tijd waarin rust en ontspanning voorop konden staan. In deze coronatijd misschien wel belangrijker en spannender dan ooit. Want wat is er dit jaar nog vanzelfsprekend?
Zelf heb ik mijn laatste vakantiedag misschien wel drie keer beleefd. De laatste dag op Tenerife bijvoorbeeld. Of toch de laatste dag dat mijn vakantie er daadwerkelijk opzat? Of was het de laatste dag van de zoektocht naar het vakantiegevoel op het Hogeland? Op die manier bleef ik immers toch een beetje in de vakantiestemming.
Voor dit verhaal neem ik jullie mee naar maandag 20 juli. De dag dat we ons gereed maakten om vanuit Tenerife terug te vliegen naar Düsseldorf. Deze dag ging met mixed emotions gepaard, zoals dat vaak op een laatste vakantiedag gebeurt. Aan de ene kant was daar de opluchting. Code geel was in de tussentijd niet veranderd in oranje dus zouden we zonder al te veel problemen terug kunnen gaan. Aan de andere kant weet je dat je ook een periode van vrij zijn en onbezorgdheid af gaat sluiten. Hoewel je je door de moderne communicatietechnieken nooit helemaal van de boze buitenwereld af kunt sluiten.
Aan een vliegvakantie zit trouwens wel een klein nadeeltje wat mij betreft. De maatschappij waarmee je vliegt bepaalt immers de vertrektijd. Normaliter zou ik op zo’n LVD-dag het liefst in de loop van de ochtend vertrekken. Eerst nog even lekker uitslapen, dan ontbijten om vervolgens in te pakken en weg te wezen. Met een vertrektijd aan het eind van de middag zat dat laatste er in elk geval niet in.
En dus werden de laatste uurtjes in het appartement gebruikt om in te pakken, spullen weg te gooien en de grootste puinhopen schoon te maken. Dat stemt mij altijd licht melancholisch. Vaak kijk ik vlak voor vertrek nog een keer rond in de wetenschap dat de kans dat ik hier ooit weer kom vrijwel nihil is. Gelukkig waren daar de mooie herinneringen aan leuke uitstapjes op een prachtig eiland dat gezegend is met een lekker zonnig klimaat. Ik kon vervolgens aan het zwembad nog even mijmerend terugdenken aan al deze mooie momenten.
Maar om half twee was het moment toch echt daar dat we ook afscheid moesten nemen van het hotel/appartementencomplex waarin we zaten. De kans dat we daar ooit nog een keer terug zullen keren is iets groter want dat heb je zelf in de hand. Toch wuifde ik inwendig vaarwel, ook naar het strandplekje waar we een paar keer gezeten hebben. De golven vervolgden ongestoord hun weg richting het strandzand, misschien ook een vorm van laatste groet.
Daarna moesten we nog een dik uur rijden alvorens we de huurauto bij het vliegveld af konden leveren. Vaarwel Hyundai. Het inchecken ging voorspoedig en uiteindelijk was de bemanning klaar voor vertrek. Bij het opstijgen kijk je nog één keer door het raampje. Tenerife, wat ben je mooi en wat was je lief voor ons. Dank voor prachtige vakantieherinneringen. Ze zullen gekoesterd en opgeslagen worden op mijn eigen harde schijf! De bijna vier vlieguren vlogen letterlijk en figuurlijk voorbij dankzij de e-reader van mijn partner. Veertig pagina’s voor het boekeinde moest ik hem echter verplicht wegleggen voor de landing. Daarbij het spannende slotakkoord nog even uitstellend.
Het uitzicht boven Düsseldorf vergoedde echter alles. De zon die langzaam onderging, zorgde voor een waar natuurspektakel. Langzaam maar zeker, zetten we voet aan Duitse wal. Toen we onze vertrouwde Ford zagen, wisten we zeker dat het niet lang meer zou duren of Nederland en Middelstum zouden in de verte weer op gaan doemen. En zo geschiedde het ook. Dinsdagmorgen 21 juli om 02.30 uur zagen we vaag de contouren van onze oude maar o zo vertrouwde Hippolytuskerk.
De bewoners van de Berkenlaan die niet op vakantie waren, lagen al lang en breed op een oor. Gelukkig was daar Dusty nog die luid kwispelend achter de achterdeur klaarstond om ons te begroeten. Tijdens het loopje door de Appelhof wist ik het zeker. De bizarre buitenlandse vakantie in Tenerife was voltooid verleden tijd. Wat rest zijn de mooie, zoete herinneringen. Gevolgd door de constatering dat het nergens beter is dan thuis……