Het is de dinsdag na Pinksteren wanneer ik dit stukje wegtik. Zelf kijk ik terug op weinig verheffende Pinksterdagen. Geen speciale plannen, geen spectaculaire uitstapjes. Lekker rustig aan en genieten van het mooie weer in de nabije omgeving. Hoe anders was dat bij allerlei (horeca)ondernemers in de buurt die wekenlang naar 1 juni toegeleefd hebben. Eindelijk kon de zaak en/of terras weer open. Eindelijk mogen er weer gasten in het etablissement ontvangen worden. Eindelijk weer een vleugje gezelligheid binnen de muren. Ongetwijfeld vol passie en creativiteit is er in de weken ervoor nagedacht over hoe nu verder….
En dan opent vanmorgen op de radio het acht uur journaal met de demonstratie op de Dam. Waar vijfduizend mensen bij elkaar kwamen om te demonstreren. Oei, denk ik dan. Als dat maar goed gaat. In het zonnige zuiden werd op Tweede Pinksterdag vlak voor twaalven ergens in een café een polonaise ingezet. Oei, denk ik dan. Kunnen wij wel met de nieuw verworven vrijheid omgaan? Toch heerst er over het algemeen tevredenheid in horecaland over hoe de eerste ‘open’ dagen verlopen zijn. Zeker hier in het Noorden verliep alles ordentelijk en gemoedelijk.
Zelf hebben we dit weekend het openstaande bedrag van onze vliegvakantie naar Spanje overgemaakt. Met gemengde gevoelens eigenlijk. Want over dik vijf weken is het al zo ver. Ik moet nog even wennen aan dat idee. Zou het daadwerkelijk? Van voorpret is eigenlijk geen sprake. Ik zie het voorlopig eerst als moetje. Als het al door gaat natuurlijk. Maar het Zonnige Zuiden zet wel vol in om de toeristenstroom weer op gang te krijgen. We zullen zien hoe een en ander uitpakt. Wellicht komt er deze week meer info naar buiten over het reizen naar het buitenland. Eerst dit weekend Lochem maar even aandoen.
Verder stond afgelopen weekend een beetje in het teken van hond Dusty. Maandag vierden we zijn inderhaast belegde 4e verjaardag. Waarbij ik nog een appeltje met hem te schillen had. Want zaterdag vloog hij mij er maar zo vandoor. Ik had het idee dat hij wat rustiger werd en dus gunde ik hem wat meer privileges. En zo snuffelde hij zonder riem door de achtertuin.
En dan kan het maar zo gebeuren dat de kolder in zijn kop komt. Dan zie je hem naar de vrijheid kijken en spant hij zijn spieren om vervolgens als een katapult weg te schieten. Buurman Wim vond hem uiteindelijk weer terug ergens tussen Hippyhoes en Ewsum waar hij doodgemoedereerd allerlei hondenpoep zat weg te werken. Niet veel later kreeg ik een inboxje van een Hippyhoesterrasganger die enig rumoer had opgemerkt. Het bleek dat Dusty maar zo een jeu de boules spel verstoord had door er met de bal vandoor te gaan. Ik kon er niets aan doen maar toch moest ik even lachen omdat ik het tafereeltje al visualiserend voor mij zag. Maar voorlopig kan mijn trouwe viervoeter wel weer fluiten naar zijn vrijheid…
Maar dan heb je wel wat om over te praten bij de buurtbarbecue. Want die ging wel door met die vier gezinnen die zich een aantal jaren geleden cumulatief en gezamenlijk een Weber aangeschaft hebben om het goede leven te vieren. En ik moet zeggen dat de door schoonzoon meegenomen vleespakketten er goed in gingen. Toen even later de Vlielandgangers terugkwamen, was het oude straatbeeld weer compleet. De jongste had de eerste gemuilkorfde busrit richting Groningen zo te zien ook goed verteerd….
En zo gebeurde er toch nog wel het een en ander. Werd ik bijgepraat door Jan Tammenga over allerlei ontwikkelingen bij tafeltennisvereniging Klimaatgroep Stars die zich verrassend met een drietal buitenlanders versterkt heeft, die zich in toerbeurt in Nederland gaan melden. Dat belooft wat voor het volgend eredivisieseizoen. En ik beleefde via LinkedIn de nodige schik met enige dienstmakkers van weleer waarbij we gretig 25 jaar oude koeien in de vorm van sterke dienstverhalen uit de sloot wisten te halen. Wie weet leidt een en ander nog wel eens tot een reünie.
En ik moet straks nog even reageren op een voicemailbericht vanuit China waarbij een pensionadoverhaal vanuit Asinga centraal stond. Dankzij internet worden de verhalen All over the World gelezen. Ik moet dan ook afronden want straks staat een belletje met een oud-Middelstumer op het programma die in Nunspeet terecht gekomen is. Never a dull moment, zal ik maar zeggen. Uitdagingen genoeg de komende tijd….