Zondag begon het weer hartstochtelijk te kriebelen, ik wilde aan de wandel. Na een uitgebreide moederdaglunch moesten de kilootjes er eigenlijk ook wel weer af. Achteraf had ik beter een dagje eerder op pad kunnen gaan want er stond een gure wind. Maar die zaterdag verropte ik tot in de nachtelijke uurtjes een spannend boek waar ik ’s morgens aan begonnen was. Je zou ergens kunnen stellen dat een berustende Corona-stemming zich van mij meester had gemaakt. Dan maar de zomermaandenactiviteitenmodus aannemen……
Den Andel
En dus pakte ik de auto voor mijn eerste reisbestemming. Een kleine vijftien kilometer verder parkeerde ik hem aan het begin van het pittoresk dorpje Den Andel. Het dorpje dat mij vier jaar geleden tijdens mijn eerste vroege zomerse fietsdag zo aangenaam verrast had. Helemaal toen ik via de polder naar Westernieland fietste en op een boerstip in het landschap na, verder echt niemand tegenkwam. Maar in dit geval liep ik eerst richting Andledon.
En dan kom je direct al een soort van exotische dierenopvang tegen. Geen idee wat voor beesten er allemaal rond- en met mij meeliepen maar ik werd er direct vrolijk van. Het was sowieso wel een leuk wandeluurtje. Want na Andledon kwam ik op den duur achter het dorpshuis terecht met daarbij een mooie dorpstuin en volgens mij ook iets van een jongerenhonk. Onderweg naar de molen las ik nog even een informatiebord. Over het feit dat dit kleine 700 inwoners tellende dorpsgemeenschap vroeger veel boerenarbeiders kende maar dat er tegenwoordig veel kunstenaars wonen.
Wat zich volgens het bordje zou uiten in de nodige ‘rommelige tuinen’. Het zal je maar gezegd worden. Dat vond ik op zich best meevallen. Sterker nog, lopend in de richting van de kerk kom ik de nodige mooie huizen en tuinen tegen. Alvorens de auto weer op te zoeken, maakte ik nog even een bonusrondje rond de kerk. Een excentriek exemplaar eigenlijk, bestaande uit drie onderdelen. De kerk, een losstaande kerktoren en daarnaast de bewoonde pastoriewoning. Die constatering leek mij een waardig afscheid toe van dit met recht alleraardigst dorpje….
Saaxumhuizen
Lang hoefde ik niet in de auto te zitten want mijn volgende reisbestemming was het zeer nabijgelegen Saaxumhuizen. Daar zou ik zo uitgekeken kunnen zijn want volgens Wikipedia telt het dorpje nog geen twintig huisjes en vijftien inwoners. Je bent er inderdaad in een poep en een zucht doorheen. Een rondje om de kerk, een doodlopend steegje met daarin een bed en breakfast en in het centrum een yoga studio, dat is het wel.
De verrassing zit hem echter in enige opvallende tuinen. Want ik kwam een uitgesneden hoofd in een boom tegen, een guldenparkeermeter en ook het nodige houtsnijwerk. En zo kon ik toch een klein half uurtje rondstruinen langs de verschillende toegangswegen. Daarbij ook genietend van de heerlijke geur- en bloemenpracht die de gure wind meer dan compenseerde.
Rasquert
Nog niet geheel verzadigd, had ik nog één uitdaging op het program staan. Ik parkeerde de auto vlakbij de ijsbaan in Rasquert om nog één rondje te maken. Naast de mooie nieuwe kinderspeelweide met tal van attributen ontwaarde ik weer de weeïge geur van vroeger tijdens de wedstrijden tegen Marcia. Ongetwijfeld ingegeven door het veevoederopslagbedrijf dat zich nog steeds op het randje van Baflo bevindt. Mooie jeugdherinneringen inderdaad.
Volgens mij is het mooie witte landgoed in het midden van het dorp opgeknapt en wordt ie weer bewoond. Het huis ziet er prachtig uit, nu de tuin nog zou je denken. Ergens halverwege het lange gras staat een verloren grasmaaier demonstratief te wachten op een passend vervolg. Ik ben via het bruggetje en een openstaand hekje nog even het landgoed opgelopen en meende zelfs licht te zien branden.
Wat mij betreft een mooi eindpunt van deze wandelmiddag waarbij ik mij opnieuw een toerist in eigen provincie waande. Een prima dagje dus, helemaal toen ik thuis nog even Studio Sport terugkeek met daarin aandacht voor de uitzonderlijke ontknoping van het voetbalseizoen 2006/2007. Opnieuw werd ik die zinderende zondag ingezogen waarvan ik nog weet dat ik al die wedstrijden via Langs de Lijn heb gevolgd. Voor de laatste speeldag stonden AZ, Ajax en PSV qua punten gelijk en uiteindelijk trok nummer drie PSV aan het langste eind.
’s Avonds volgde nog de laatste uitzending van BZV waarbij twee boeren toch het geluk gevonden lijken te hebben. Annemiek nog niet, die zoekt nog steeds naar een workaholic. Ik pas toch maar, want waar zou ik zijn zonder mijn mooie loopjes op het Hogeland…..