Het is lang geleden dat ik een last minute columnpje aan het papier toevertrouw. Wat dat betreft is het maar goed dat we het feit dat we als Nederland 75 jaar vrij zijn gisteren niet uitbundig hebben gevierd. Anders had ik dit verhaaltje vast niet zo fris en fruitig aan het papier toevertrouwd. Want wat stonden er een mooie activiteiten op het program. Helaas, ook dit zal vast doorgeschoven worden naar een geschikter moment. En dus kan ik nu zonder wollig hoofd beginnen aan de eerste van drie verhalen voor diverse doeleinden……
Ik heb overigens van Bevrijdingsdag 2020 een mooie werkdag gemaakt. Een dag waarop ik op bezoek ging bij een oud-collega waarmee ik drie jaar lang op het bedrijfsbureau van Vast Banket heb samengewerkt. Bijzonder om nog even terug te keren naar die roerige tijd waarbij bijvoorbeeld de eierkoekbestellingen ons om het hoofd vlogen. Bijzonder ook om te constateren dat we beiden een behoorlijke carrièreswitch door hebben gemaakt waarbij we ons veel beter op ons gemak voelen. Die bijzondere carrièreswitch komt vrijdag online.
De dodenherdenking een dag eerder was ook al zo bijzonder. Op de televisie een lege Dam maar een bevlogen koning die volop open doekjes in ontvangst mocht nemen voor zijn speech. Hij was net zo in vorm dus als onze wethouder die voor een leeg Concordiaplein voorging. En dat kon ik via de Disco-n-Action live-stream mooi volgen vanaf mijn mobiel. Sergeant(-majoor?) Van Dijken die de boel aan elkaar praatte, de kransen die gelegd werden door het comité en een citaat van Schollema: ‘Nooit eerder was ons Concordiaplein zo leeg en vol tegelijk. Misschien leeg zo zonder mensen maar voller dan ooit vanuit hoop.’ Mooi!
We schakelen nog weer een dagje verder terug. Want toen ik zondag rond 13.30 uur Facebook afstruinde zag ik een mooie foto vanaf de Drentse hei langskomen. Niet veel later zat ik al in de auto naar Zuidlaren. Een half uurtje later parkeerde ik de auto vlakbij het centrum en wandelde met goede moed een voor mijn gevoel heel nieuwe wereld in. Het vakantiegevoel brak direct door en ik genoot van mooie gebouwen en bijzondere tafereeltjes. Uiteraard pikte ik ook nog een stukje bos mee.
Na dik een uur besloot ik om nog even een dorpje verder te buurten. Annen ligt op vijf kilometers en daar woont bonusschoonzoon. In een mooie omgeving ook, niets mis mee. Op zoek naar een geschikte parkeerplek stuitte ik bij toeval op een klein bordje met daarop aangegeven Schipborg. Vijfhonderd meter verder stond ik voor een fietstunnel onder de provinciale weg door en kon ik niet verder. Ik parkeerde mijn auto en maakte een prachtige bonuswandeling door bos en mooie heidevelden.
Zo dicht bij huis en toch even helemaal er uit in mijn hoofd. Coronaproof of niet, ik liet de zonnestralen heerlijk binnen in mijn leven. De grootste verrassing kwam er nog met haar hond aanwandelen toen ik bijna weer bij mijn auto was. Een oud-gemeentegenoot die in Zuidlaren woont. Even gingen mijn gedachten terug naar 25 jaar geleden naar het mooie plaatsje Hoorn, de laatste keer dat we zo uitvoerig met elkaar aan het praten waren. Of was dat toch op 01-02-03? Toen ik instapte bedacht ik dat ik binnenkort nog twee verhalen moet schrijven over mijn militaire dienstplicht die 25 jaar geleden in augustus ’95 startte en mijn tien jubileumjaren met Miranda…..
En nu we toch per dag aan het terugkijken zijn, zaterdag 2 mei gingen op het voetbalveld voorzichtig weer de eerste jeugdtrainingen van start. Alsof de koeien voor het eerst weer de wei ingingen na een winter lang op stal te hebben gestaan, zo las ik ergens. Maar prachtig om te zien hoor dat de bal weer begint te rollen. Strak geregistreerd door onze jeugdcie. Een voorbode naar een versoepeling van de lockdown? We gaan het vanavond beleven wanneer onze minister-president weer een persconferentie geeft.
Ik heb voor de zekerheid reeds een afspraak ingepland bij de kapper maar merkte dat de wachtlijst zo lang was dat in nog even dik twee weken met mijn weelderige haardos door moet zetten. Maar dan zal de tondeuse nog lekkerder door mijn haar trillen dan dat ie normaal doet. Volgens mij ook een vorm van vrij zijn. Een verhaal in een half uurtje aan het papier toevertrouwd. Dan moet ie wel uit een fysiek en mentaal vrij hart geschreven zijn…..