De oudste bonusdochter maakte zich vorige week enige zorgen. Althans dat haalde ik uit de vraag waar ik nu mijn inspiratie vandaan haal om over te schrijven. Daar heeft ze inmiddels wel een punt. Want het wereldje wordt klein. Geen Sunsation, geen Koningsdag, geen Omloop van Bedum, geen Bedrijvenvoetbal, geen Dauwpop, geen Stadspark Live vermoed ik, geen Bevrijdingsdag, geen slotdag, voorlopig geen eredivisievoetbal, geen Formule 1, geen Tour de France (vermoed ik).
Man, man, man, wat een boudel. Ze heeft gelijk, waar moet ik vredesnaam nog over schrijven? En vorige week plofte ook nog het bericht op de deurmat dat het voetbalseizoen er op zit. Een bericht dat ook wel past in ons bizarre seizoen. Zal onze hoofdtrainer een flesje opengetrokken hebben?
In één keer zijn alle degradatiezorgen voorbij. Middelstum 1 speelt volgend seizoen ‘gewoon’ 4e klas. ‘Harregat, wij degraderen dus ook niet’, aldus wederom de oudste die momenteel voor de nodige inspiratie zorgt. VR1 maakte na het zinderende kampioenschap van vorig jaar een hopeloos seizoen door vol met grote nederlagen. Met 0 uit 10 hebben ze de rode lantaarn stevig in handen. Hopelijk lukt het onze wedstrijdsecretaris nu wel om hen een klasse lager te krijgen…..
Maar voor Middelstum 4 zit het seizoen er dus ook op. Ik pak de eindstand er maar even bij. Of eigenlijk is er geen eindstand natuurlijk want alle wedstrijden zijn geschrapt. Maar dit terzijde. We zijn als 10e geëindigd met 9 punten uit 11 wedstrijden. 26 goaltjes voor maar ook 35 doelpunten tegen. Naast zes nederlagen en drie gelijke spelen slechts twee overwinningen die o zo zoet smaakten. Toch wel lekker dat we onze laatst gespeelde wedstrijd dik met 7-1 wonnen van virtueel hekkensluiter SIOS.
De winst op Zuidhorn vlak voor de winterstop was ook heel bijzonder. Onze eerste wedstrijd na een dramatische periode. Je zou het in Coronatijd bijna vergeten maar dat is onmogelijk. Twee aangrijpende overlijdensberichten begin december in onze groepsapp binnen twee dagen. Mokerslagen om nooit te vergeten. Voetbal werd bijzaak maar toch voelde de 2-4 in Zuidhorn als een warm bad. Als een kleine troost in verdrietige dagen. In februari volgde nog een bijzonder trainingskamp op Schier. Dat kon nog net voordat bijna alles op slot ging….
Ongelooflijk eigenlijk als je er goed over nadenkt. Dacht je eerst nog in tijden van weken, nu hebben we het al over maanden. Geen mooie streekderby’s tegen SV Bedum 8 of KRC 2. Of mooie uitwedstrijden naar Baflo, Zandeweer en Ulrum. Het seizoen 2019 / 2020 gaat als een nachtkaars uit. Maar als ik het goed begrepen heb gaan we volgend seizoen met dezelfde klasse-indeling verder. Dat zou mooi zijn want wat in het vat zit verzuurt dan wat minder……
Dus laten we alsjeblieft niet te veel somberen. Het is immers prachtig weer de afgelopen weken. Tijd dus voor mooie wandeltochten in de omgeving van Niehove en de Wetsinge’s. Waar ik tijdens het parkeren van mijn auto in Sauwerd de snelle rechtsvoor van SIOS op zijn knieën zag ploeteren om een bestrating aan te leggen. Die was vast ook liever op dat tijdstip de wei in geweest.
En uiteraard bel ik regelmatig even met mijn vader in verzorgingstehuis Wiemersheerd waar hij het nog steeds goed naar de zin heeft. Het is inmiddels al weer bijna een jaar geleden dat hij de noodgedwongen overstap gemaakt heeft vanuit het Hippolytushoes. Maar wat heeft hij zich er snel aangepast. De laatste keer dat ik hem in real life gezien heb was op mijn verjaardag toen ik hem vanuit Termunten terugbracht naar huis. Het eten had hem heerlijk gesmaakt en sinds die tijd zit hij dus in een lockdown. Gelukkig gezond en wel en onlangs was daar zelfs Henk de Haan nog om hem een welverdiende serenade toe te toeteren.
Maar die inspiratie voor verhalen, dat wordt misschien toch nog wel een dingetje. Maar misschien is saaiheid in deze tijden wel de grootste zegen. Dat houdt in dat alles relatief gezien nog op rolletjes loopt en er geen dierbaren in het ziekenhuis liggen. Een groot goed in deze barre tijden. Ik broed rustig verder op nieuwe verhalen. Misschien bieden de Paasdagen inclusief The Passion nog inspiratie. Hoe zat het ook al weer zes jaar geleden op de Vismarkt? ‘Kijk omhoog naar de zon, zoek niet naar een antwoord….’