Het zijn bizarre dagen en weken. Wat maakt dat 2020 nu al een jaar is om nooit meer te vergeten. De wereld is in de ban van het coronavirus. Het is uur u en alle hens aan dek. Wij Nederlanders kunnen hier maar moeilijk aan wennen. Een volk dat vrijheid en vertier gewend is, moet zich nu maar zo opsluiten in het eigen huis. En dat valt warempel niet mee.
Het was me vorige week ook op werkgebied het weekje wel. Weken toegewerkt naar een mooie opbouw richting adverteerder nummer vijftig, vraag je jezelf na publicatie af of dit adverteerderbestand op korte termijn wel in stand te houden is. Veel overleg met vooral de (hoofd)adverteerders in de horecabranche over op-, bij- of afschalen. Soms verre van leuke gesprekken met ondernemers die in één keer hun mooie en trouwe gastenkring moeten teleurstellen. Gelukkig boren sommige horecaondernemers nieuwe inkomstenwegen aan maar niet iedereen kan of wil die stap maken. En zo breken onzekere tijden aan.
Ook voor mij is het omschakelen. Ging ik doorgaans vaak volle goed moed naar de mensen toe op ze te interviewen, nu is de mobiel gewillig. Vorige week voor het eerst een videoapp-chat gehouden met een babbelgast. Dat ging op zich heel goed maar is toch minder persoonlijk dan face-to-face contact onder het genot van een kopje thee of koffie. Maar nood breekt wetten natuurlijk. Van verveling op werkgebied was dus geen sprake, wel vergde het een andere manier van werken. Waarschijnlijk wordt het de komende weken minder hectisch want ik vermoed dat de nodige evenementen niet doorgaan of worden uitgesteld. En dat scheelt toch de nodige kranteninterviews (en ja, ook inkomsten).
Maar misschien biedt dit zelfs wel mogelijkheden voor nieuwe rubrieken. Want mensen beginnen uit tijdverblijf natuurlijk massaal op internet te surfen en zo kwam een acquisiteur op mijn website terecht. Anne Vlieg was geen onbekende voor hem en hij vroeg zich af of Voedselbank het Hogeland Winsum zich ook op een of andere manier kan presenteren op de website in deze onzekere tijden. En dat zou natuurlijk een mooie oplossing zijn voor de leegte van het Anne-lyseren. Eens kijken of we dit binnenkort handen en voeten kunnen geven.
Verder is er ook op privébezit van verveling absoluut geen sprake. Zo bracht ik het eerste sportvrije weekend in de tuin door waar het hoge gras inmiddels omgezeisd is. Verder was er toen nog een beurtborrel en een Abrahamverjaardag te vieren. Een week later zijn dergelijke bijeenkomsten niet meer wenselijk. En dus toog ik naar Garnwerd om daar een wandelroute richting Oostum en Feerwerd te maken. De prachtige omgeving bood volop inspiratie voor nieuwe zomerblogonderdelen. ’s Avonds werd in Onderdendam een heerlijke afhaalmaaltijd ‘gescoord’ waardoor ook deze dag omvloog.
Ook de avonden vlogen voorbij. Na de hectische werkdagen zat ik ’s avonds aan de buis gekluisterd om alle indrukken en het omdenken op te zuigen. Want niets is meer hetzelfde en ergens is dat naast zorgwekkend ook heel boeiend. Nieuwe initiatieven ontstaan en Nederland lijkt weer wat meer aandacht voor zijn of haar naaste te krijgen. Hoewel het hamstergedrag toch nog steeds een dingetje is. Minister-president Rutte sprak zijn onderdanen indringend toe en aan het eind van vorige week richtte ook de Koning enige Koninklijke woorden tot ons. Heel bijzonder, want volgens mij was dit nog maar de vierde keer vanaf 1953 dat een vorst(in) op zo’n manier bemoedigende woorden uitsprak.
En warempel, we werden weer Europees Kampioen voetbal. Een hele nieuwe generatie werd ‘begeistert’ door de Oranje leeuwen uit 1988 en stond met vlaggetjes en in oranje tenue voor de buis de herhalingen te bekijken. Prachtig om die zinderende wedstrijd tegen Duitsland en die buitenaardse goal van Van Basten nog eens terug te zien. Eerder dit weekend zag ik al flarden van de legendarische wedstrijd Nederland-Spanje op het WK van 2014, einduitslag 5-1. Prachtig om die machtige sprint van Robben na een splijtende pass van Snijder nog een keer weer te zien.
Hoelang zal dit nog op deze manier zo doorgaan? Dat we aan huis en haard vast gekluisterd zijn. Dat Miranda al skypend haar ervaringsdeskundigheidslessen volgt. En wie weet wat er nog gaat komen. Er breken sowieso nog enige spannende weken aan. Waar de ene helft van Nederland thuis moet blijven is de andere helft volop in de weer om alles voor elkaar te boksen. Geef elkaar de ruimte en denk een beetje om elkaar. Vaak gehoorde woorden de laatste tijd inderdaad. Wij Groningers sluiten graag af met de alom bekende geuzenkreet: ‘Kop derveur!’