In 2018 hebben we een huis gekocht, uit 1936, met Amsterdamse School-elementen en weids uitzicht. Hij moest helemaal gestript worden, precies wat we zoeken. Er ligt nog wel een dossier van de achterste schoorsteen die binnenkort verwijderd moet worden en de voorste die buiten vervangen moet worden. Het is dan maart.
In oktober is het eindelijk zover, de aannemer en CVW zijn het eens over de prijs die betaald moet worden voor deze klus. Het gesteggel heeft zolang geduurd dat zij voorbij gaan aan de prijs die wij daarvoor betalen: onze verbouwing stagneert want alles loopt vast op die schoorstenen. Dat is financieel een prijs maar emotioneel ook. Het is ons huis en anderen beslissen hoe en wanneer en het enige wat ik kan doen en doe is bij beide partijen aan de lijn blijven. Kilo’s energie vreten ze bij mij. Ik kan wel janken, maar het gaat niet.….
En dan na een paar weken hebben we lekkage. De aannemer zegt het ligt niet aan ons en de CVW zegt het ligt niet aan ons en beiden zeggen het ligt aan buiten. Maar toen de schoorsteen er nog was hadden we geen lekkage en nu is hij weg en nu hebben we wel lekkage. Zij hebben bínnen iets zo weg gehaald dat we nu wel lekkage hebben, dan zorg je toch dat de lekkage verholpen wordt. Maar nee, ieder heeft zijn geld en het is klaar voor hen. Ik kan wel janken, maar het gaat niet.
Ondertussen is het december en CTMG is geweest om de schade van de rest van het huis op te nemen. Maart 2018: ‘Óh mevrouw, u bent aan het verbouwen dan heeft u voorrang op de schadeopname.’ April 2018: ‘Maar als u aan het verbouwen bent heeft u voorrang op het laten opnemen van uw schade!’ Mei 2018: ‘Weet u zeker dat u aan het verbouwen bent? Want dan heeft u voorrang bij…’
Met 4 weken hebben we ons ‘complexe woning’- dossier binnen. De herstelkosten worden door de deskundige van CTMG geraamd op €2.257,-. Een aantal scheuren hebben we al laten maken zodat we in ieder geval verder konden met onze verbouwing, kosten herstel €1,926,-. Zelfs iemand zo blond als ik begrijpt dat het bedrag wat de CTMG ons toe wil schuiven niet klopt met de werkelijkheid.
Als we het dossier lezen, komen we in onze kelder uit. Daar zit een scheur die volgens de deskundige gekomen is omdat wij nieuwe kozijnen hebben laten plaatsen. Dat is dan heel knap, want ik heb foto’s van juli dat de scheur zichtbaar is en de kozijnen zijn vervangen in oktober. We hebben een deskundige naar ons dossier laten kijken en hij ziet en leest veel meer tegenstrijdigheden, dus de volgende stap is een zienswijze indienen, wat we doen in januari.
En dan duurt het maar en duurt het maar, tot we een bericht krijgen dat we in aanmerking komen voor de stuwmeer-regeling. We gaan akkoord met de €10.000,- regeling, maar nee daar komen wij niet voor in aanmerking, voor ons is er de €5.000,- regeling. Maar daarmee zijn onze kosten niet betaald en de schade buitenom niet hersteld dus wij weigeren.
En langzaam komt de NAM tussen óns in te staan. De meningen zijn verdeeld, de twijfel over eerlijkheid en rechtvaardigheid wordt alleen maar groter. De knoop toch maar doorgehakt en akkoord gegaan met €5.000,-. Het voelt zo niet-eerlijk, maar nu hebben we in ieder geval iets, kunnen we weer verder. En de schade buitenom, die betalen we zelf wel als ons “oude/andere” huis verkocht is. Maar ondertussen kan ik wel janken, maar het gaat niet.
En nu we het toch over ons andere huis hebben, het is verkocht. Na 2,5 jaar!! De vlag kan uit, maar voluit of halfstok? Ik weet het niet meer. Voor de aardbevingen is het getaxeerd en nu verkocht voor ruim €40.000,- minder. We hebben er de afgelopen 19 jaar zoveel tijd en geld in gestopt en iedereen zegt altijd dat een huis kopen een goede investering is.
Maar in dit geval niet. We betalen nu nog voor dat huis, of moet ik zeggen we betalen de prijs omdat we onze droom hebben laten uitkomen. Of betalen we de prijs voor het gas wat onder onze voeten weggehaald is? Ik kan wel janken, maar het gaat niet.
En dan heeft ons nieuwe huis uit 1936 een verhoogd risico. In maart 2019 werd ons dat verteld en dat er binnenkort een rapport zou worden opgesteld. We zijn een jaar verder maar nog nooit iemand gezien die kwam meten en bekijken. Bij navraag wordt ons verteld om maar niet te veel meer te investeren in ons huis want het zou wel eens helemaal op de schop kunnen gaan. Niet te veel meer investeren?? Dat hebben we de afgelopen twee jaar alleen maar gedaan, lichamelijk, geestelijk en financieel!! Ik kan wel janken, maar het gaat niet.
Heeft u de uitzending van Zondag met Lubach van 29 januari 2017 ook gezien? Ik wel: ik kon wel lachen en ik kon wel huilen, maar beiden ging niet.