We hebben redelijk enerverende dagen achter de rug. Gelukkig ben ik mijn VB-dromen nog niet kwijt en ik was de afgelopen twee nachten weer lekker aan het werk. Dit keer niet druk met allerlei zaken die mis gingen maar gewoon ouderwets kokoskransen en eierkoeken bakken. Mooi om collega’s van het eerste uur Pieterman en Venema naast mij in actie te zien waarbij laatstgenoemde nu nog steeds door de bakkerij speert. En dat terwijl hij toch al op weg is naar de zestig. Petje af dus….
De afgelopen dagen stonden overigens in het teken van drie familieverjaardagen, samengepakt in twee feestjes in twee dagen tijd. De komende drie zaterdagen zijn lekker gevuld met straatverjaardagen en de vrijdagen kunnen ingevuld worden met toneel en klaverjassen. In maart ben ik trouwens zelf weer aan de beurt om er een jaartje bij te krijgen. De vijftig komt angstig dicht in de buurt. We moeten het maar laten gebeuren…..
Zelf werk ik qua werk toe naar mooie mijlpalen, al zeg ik het zelf. Allereerst staat februari in het teken van de Sunsationkrant die uiteraard weer gevuld moet worden. Inmiddels zijn de nodige A4-tjes vol getikt. Daarna lekker doorschakelen naar de Omloop van Bedum-krant gevolgd door het Bedrijf en Voetbalmagazine. En wanneer al die verhalen aan het papier zijn toevertrouwd dan hobbelen we inmiddels de meimaand weer in. Dan zijn de weersomstandigheden hopelijk wat verbeterd ten opzichte van wat we nu dagelijks voorgeschoteld krijgen. Daar wordt toch helemaal niemand vrolijk van…..
En langzaam maar zeker groeit ook het adverteerdersbestand lekker door. Inmiddels staan alle seinen op groen om medio maart de 50e adverteerder op de adverteerderspagina te zetten. Een prachtige mijlpaal wat mij betreft, zeker met in het achterhoofd hoe schuchter en onzeker ik begin 2013 met het acquisitiepad ben begonnen. Zeven jaar geleden al weer dat ik mij inschreef bij de Kamer van Koophandel. Ergens had ik geen flauw idee waar ik mee bezig was en waar het allemaal heen zou gaan. Inmiddels zijn de dagen lekker gevuld met mooie schrijfavonturen.
U merkt het wellicht, ik ben goed gemutst. Zeker wat betreft een maandagmorgen. Misschien heeft dat ook te maken met de eerste overwinning van Middelstum 1 sinds lange tijd. Bijna een half jaar moest gewacht worden op de tweede driepunter van dit seizoen. En dat terwijl het vlaggenschip nog zo mooi begonnen was met een overtuigende bekerwinst in de poule en een verrassende driepunter tegen titelkandidaat Lycurgus. Daarna pakten donkere wolken zich samen boven het sportpark aan de Coendersweg.
En daar boorde jl. zaterdag zich een straaltje hoop door de wolkenvolle hemel. Een soort van laatste strohalm werd gegrepen. In plaats van dat De Heracliden uitliep naar een schier onoverbrugbare achterstand van twaalf punten werd het gat naar de veilige elfde plek gedicht tot zes. Nog een gapend gat wanneer je bedenkt dat de blauwhemden nog maar negen punten gepakt hebben dit seizoen maar er zijn raardere dingen gebeurd in voetballand.
Mooi was het om de blijdschap te zien op de hoofden van de mannen in het veld en de staf rond de kalklijnen. Wekelijks hebben ze vele teleurstellingen moeten verwerken maar het moede hoofd werd nooit definitief in de schoot geworpen. Mooi ook dat een youngster die het moeilijk heeft in de hoofdmacht beide slottreffers voor zijn rekening nam. Dit werd door het hele team collectief gevierd.
Iets wat mij op de een of andere manier ook wat deed. Want er is voorwaar wel het een en ander gebeurd op het sportpark in de afgelopen maanden. Iets wat hoe dan ook weer boven komt borrelen na het laatste fluitsignaal. Blijde en opgeluchte gezichten in de kantine. Het rad van avontuur draaide net wat sneller en lekkerder dan normaal en ook de tegenstander leek vrede te hebben met de nederlaag. Wat mij betreft gaan we op weg naar een spannend slotakkoord inclusief wederom een ongekende Houdini-act.
En zelf? Zelf heb ik niet gevoetbald waardoor ik in elk geval trots kan mededelen dat Middelstum 4 dit jaar nog ongeslagen is. En ik schrijf naar het einde van dit verhaaltje toe. Want Harkstede lonkt waar weer een nieuw pensionadointerview opgetekend mag worden. En zo vliegen de winterweken voorbij. Op naar het voorjaar, op naar mooie mijlpalen!