Het is een bijzondere dag vandaag. Op het moment van schrijven is het veertien februari. Precies de dag van de deadline die ik van Bert had gekregen. Eigenlijk zou ik nu een romantisch gedicht uit de hoge hoed moeten toveren. Maar het cadeau dat ik bestelde komt toch pas op zaterdag de vijftiende aan, dus voor dat gedicht heb ik nog even. Het is Valentijnsdag 2020. Ja, en Youtube bestaat vandaag precies vijftien jaar, maar dat terzijde.
Wie denkt dat Valentijnsdag zijn oorsprong aan het eind van de jaren tachtig en het begin van de jaren negentig had, heeft het mis. Al in 496 (nee, ik ben de 1 niet vergeten), was het Paus Gelasius die 14 februari uitriep tot de dag van de heilige Valentijn. Pas 1000 jaar later, in de 14e eeuw, werd het een feestdag waarop liefde en romantiek werden gevierd!
Mijn eerste kennismaking met Valentijn was, zo schat ik in, eind jaren 80. Onderweg naar Tafeltennisvereniging Midstars kwam ik Marten de Vries tegen in zijn functie als postbode. Hij haalde de brievenbus leeg op de hoek Coendersweg/ Boerdamsterweg in Middelstum. Bevlogen als altijd vertelde Marten dat er veel post was, want de volgende dag was het Valentijnsdag.
Als acht, negenjarig jochie, met mijn tafeltennisbatje onder de snelbinders, had ik geen idee wat Valentijnsdag zou inhouden. Dus vroeg ik aan Marten wat Valentijnsdag eigenlijk voor iets was. Marten was duidelijk in zijn uitleg: ‘Als je iemand leuk vindt, en je durft dat niet rechtstreeks te zeggen, dan stop je op dertien februari een kaartje in de brievenbus, en dan schrijf je daar een gedichtje op, of iets anders leuks. Maar het is dan niet de bedoeling dat je je naam erbij zet’.
De postbode zou er dan voor zorgen dat de kaart precies op veertien februari bezorgd zou worden. Als voorbeeld, om op de kaart te zetten, schudde Marten even snel een gedichtje uit zijn mouw: ‘1, 2, 3, raad maar van wie’. Marten moest er weer vandoor, er waren immers nog veel meer brievenbussen vol met kaartjes die de volgende dag bezorgd moesten worden.
Hoe de tafeltennistraining daarna is verlopen weet ik niet meer. En of ik die nacht heb kunnen slapen weet ik ook niet meer. Maar ik weet nog goed dat ik enorm teleurgesteld was de volgende dag. Ik kwam tussen de middag thuis van school en had visioenen over bergen met Valentijnskaartjes. Maar helaas. Helemaal niks!
Ik koesterde nog even de hoop dat Marten het zo druk had dat hij niet alle kaartjes op tijd had kunnen bezorgen, maar ook de volgende dag lag er niks. De jaren erna bleef het aan me knagen, maar ook toen geen Valentijnskaarten. Ach, ik verstuurde zelf ook niks. Dus mag je dan wat terugverwachten? Omdat ik toch niks kreeg, vond ik het maar een commerciële boel. Overgewaaid uit Amerika zeker…
Inmiddels vervlogen de jaren, had de Social Media zijn intrede gedaan en was Marten met pensioen. Valentijnsdag werd steeds minder belangrijk. De liefdes bloeiden gewoon in real life op en verdorden, zonder gedoe met kaartjes en lastige rijmpjes.
Maar ik vind het nog steeds mooi. Een dag om de liefde extra te vieren. Stilstaan bij wat allemaal zo gewoon lijkt, maar toch heel bijzonder is. Met stijgende verbazing zit ik dan ook wel eens mee te kijken naar Married At The First Site. Waarbij liefde niet meer iets moois is wat opbloeit tussen twee mensen. Maar waarbij liefde verworden is tot een wetenschap. Een rekenmodel. Bij elkaar gebracht door John de Mol en consorten.
Op basis van pure wetenschap word je dan de huwelijksboot ingedrukt. In een zaaltje van een ongetwijfeld idyllische locatie vertelt de ambtenaar van de burgerlijke stand wat het stel van elkaar verwacht, wat ze kunnen en wat voor werk ze doen. De trouwbeloftes worden vooraf geschreven door zowel de bruid als bruidegom, zonder elkaar te kennen.
Het wordt een uitdaging genoemd. Er worden lieve woorden uitgesproken, bedacht op een zolderkamertje, zonder iemand te kennen. De families kijken veelal verwonderd in het rond. En tonen zichtbaar vraagtekens. Vermakelijk is het ook wel. Henkie en Wenki laten een diepe indruk achter. Henkie probeert van alles en tegen beter weten in probeert hij alles maar van de zonnige kant te zien.
En dat is knap want die Wenki (Chantal) van hem, vind ik me toch een onuitstaanbaar mens. Stel, je komt haar tijdens een avond stappen tegen in de kroeg. Na achttien glazen bier in de mik, leg je haar toch de volgende dag even haarfijn uit dat het wat jou betreft hier gestrand is. En dat de echte wereld er op zondagmorgen een stuk anders uitziet dan de benevelde zaterdagnacht in de kroeg?
Cupido laat zich niet zomaar sturen maar als hij je prikt, heeft Amor je te pakken. De liefde is iets moois en daar staan we op Valentijnsdag even bij stil. De liefde laat zich niet sturen, net als het bestelde cadeautje dat een dag te laat aankomt. Dat geeft niet. Staan we er morgen gewoon weer even bij stil.
De postbode is inmiddels geweest, ik loop naar beneden. De opbrengst van vandaag: drie knuffelbeestjes, wat kaartjes en een blauwe enveloppe. De laatste jaren is de opbrengst vrij constant. Maar mijn allerliefste Valentijn is allang geen onbekende meer voor mij en maakt het dat elke dag opnieuw, ieder appje, ieder woord, iedere zoen, het weer een beetje Valentijnsdag maakt!