Het begint enigszins een vast ritueel te worden. De laatste jaren, omtrent de jaarwisseling, benadert Bert mij met de vraag om een gastcolumn te schrijven. Om tot ideeën te komen lees ik mijn laatste column door, waarin ik vooral refereer aan nationale en internationale problematiek. Tijdens het lezen besef ik dat er in een jaar erg veel is veranderd en dat het ontzettend snel is gegaan. Zo schreef ik over zaken als de Brexit, Trump en de rol van sociale media in onze maatschappij.
Ik vind het schrijven van een column leuk om te doen, al twijfel ik altijd wel enigszins of mensen op mijn mening zit te wachten. Toegegeven, ik ben wel iemand met een mening, maar ik deel dat vrijwel nooit op online platformen. Ik ben dan ook niet actief op Facebook, Instagram, Snapchat of andere social media. Ik besef daarentegen absoluut wat het nut is en vind het ook een goede zaak dat het er is. Je kan op een makkelijke manier een grote groep mensen bereiken en het is in mijn ogen daarom ook heel belangrijk voor bijvoorbeeld commerciële doeleinden, het vertellen van verhalen of het delen van gebeurtenissen, zowel lief als leed.
Ik schrijf bovenstaande omdat vandaag de dag je mening sterk wordt gevormd door de (sociale)media. In onze maatschappij hoor ik vaak opmerkingen als: ‘in wat voor wereld leven wij vandaag de dag’ en ‘de wereld is gek geworden’. Ik moet toegeven dat ik deze mening af en toe deel en dat er in mijn ogen ook wel een kern van waarheid in zit. Maar wanneer ik daar langer over nadenk het toch wel opmerkingen uit emotie zijn, maar wel begrijpelijk wanneer je weer iets leest wat er in de wereld is gebeurd.
De media heeft dus een belangrijke functie voor wat betreft het vormen van een mening. Wanneer je leed vanuit de wereld meekrijgt en je onderbuikgevoel laat spreken, zijn dergelijke opmerkingen helemaal niet zo gek, het is maar net wat de feiten zijn, wat de waarheid is en hoe je er tegenaan kijkt.
Omdat ik al een tijdje aan het nadenken ben over welke zaken ik wil laten terugkomen in mijn column, luister en lees ik veel nieuws. Radiozenders als Radio 1, BNR, maar ook apps als NU.nl en het AD. Het valt mij dan ook op dat 8 op de 10 zaken die voorbij komen te maken hebben met problematiek. Op een gegeven moment, zie ik een YouTube filmpje voorbijkomen van Charles Groenhuijsen. Charles is een alom bekend journalist met een flinke staat van dienst als onder andere Amerika-correspondent en journaal presentator.
De titel van het filmpje is ‘what most news media ignore’ en het trok direct mijn interesse, omdat ik dacht dat het wellicht kon gaan over iets anders dan de dagelijkse problematiek en dus wellicht leuk zou zijn om ideeën op te doen voor de column. In de eerste zin is het direct raak, want Charles begint namelijk met de opmerking dat de meeste journalisten ons mee willen geven dat goed nieuws geen nieuws is, wat in zijn ogen een enorme fout is.
Charles geeft aan dat de media moet worden gezien als een spiegel en dat lezers en luisteraars in de spiegel moeten kijken en daarmee zouden moeten zien hoe de wereld in elkaar steekt. Dit bevestigt nogmaals hoe belangrijk het is wat wij voorgeschoteld krijgen. Charles geeft in het filmpje aan dat hij zich als journalist wil focussen op de lange termijnvisie en feiten, vanuit de ogen van een optimist. Ik vind dat fascinerend. Feiten vanuit de ogen van een optimist, dat is toch hoe de media te werk zouden moeten gaan? Tevens besef ik wel dat een kritische blik nodig is om elkaar scherp te houden om zodoende te streven naar verbetering en ontwikkeling.
In het filmpje komen een aantal feiten voorbij die ik nooit heb beseft, puur en alleen omdat ik het vrijwel nooit voorbij hoor of zie komen. Zo zijn er de laatste 25 jaar per dag 100.000 mensen uit extreme armoede geklommen, is sinds 1990 de kindersterfte gehalveerd en was in 1960 de gemiddelde levensverwachting van de mens 52,6 jaar waar het vandaag de dag 72 jaar is. Dit betekent dat de algemene gezondheid van de mens enorm is gestegen.
In het filmpje wordt de media vergeleken met het opvoeden van een kind die dagelijks te horen krijgt wat hij of zij fout doet. Charles geeft aan dat dit zal leiden tot negatieve en vaak boze volwassen mensen. Iets wat voor ons ook geldt bij het continue horen van negatieve berichten. Het is dan ook helemaal niet gek dat opmerkingen als ‘de wereld is gek geworden’ gezegd worden wanneer er weer een lading aan negatieve berichten voorbijkomt. De kern van het filmpje is dan ook dat optimisme evengoed een keuze is als pessimisme en dat vind ik een pakkende opmerking.
Bovenstaande is dan ook erg belangrijk voor hoe je als persoon in het leven wilt staan. Neem bijvoorbeeld mensen tussen de 15 en de 25 jaar. Het wordt je vandaag de dag niet makkelijk gemaakt om bijvoorbeeld een huis of een auto te kopen. Maar op de sociale media word je overspoeld met grote huizen, dikke wagens en een lux leven. Dit wordt dus ook steeds meer nagestreefd, terwijl de keerzijde wordt vergeten.
Het komt je namelijk niet zomaar aanwaaien. De realiteit ten opzichte van het beeld dat voorgeschoteld wordt verschilt nogal en wanneer je daarnaast veel negatieve berichten leest en hoort, is het niet zo gek dat depressies en mentale problemen aan de orde van de dag zijn en deze problematiek groter is dan ooit tevoren.
Het gros van de mensen in deze leeftijdsgroep wil dan ook zo snel mogelijk rijk worden, maar vergeet wat er zich in de fundatie van onze maatschappij bevindt. Beroepen in de bouw, techniek, transport, agrarische sector, zorg en onderwijs worden steeds minder populair en kampen met een groot tekort aan personeel.
Dit terwijl beroepen als deze enorm gewaardeerd worden binnen onze maatschappij. Maar je staat er niet direct mee in de spotlights, waar onze jonge generatie tegenwoordig alleen maar bezig is om in de spotlights te staan. We moeten ons dus gaan beseffen welke gevolgen het heeft wat wij als volwassenen en vooral de media voorschotelen voor de keuzes van een mensenleven.
Ik zou dan ook graag willen meegeven aan eenieder die dit leest, wees realistisch en vooral optimistisch. Wanneer je iets wil bereiken zul je er eerst hard voor moeten knokken. Daarnaast is persoonlijk contact met je omgeving van groot belang. Dit zijn namelijk de spotlights die er echt toe doen.
Zoek elkaar wat vaker op om in gesprek te gaan, omdat dit de ware essentie is van je sociale leven en probeer de online platformen hier niet leidend in te laten zijn. Als het een keer tegen zit, gaan deze platformen namelijk niet helpen om erbovenop te komen of om verder te gaan. Blijf positief, praat met mensen om te laten weten welke leuke en minder leuke dingen er spelen, zodat we elkaar vooruit kunnen helpen.