Petra, kun je jezelf in het kort even voorstellen?
Eh, wat wil ik over mijzelf kwijt? Eigenlijk ben ik een open boek maar het moet kort toch? Ik ben Petra Fledderman – Kooi, veertig jaar, geboren in Kantens en opgegroeid in Middelstum waar ik tot mijn 23e gewoond heb. Sinds drie jaar woon ik in Siddeburen waar ik samen met mijn man Luit Fledderman Petra’s Warenhuis onder mijn hoede heb.
Luit en ik hebben een samengesteld gezin met vijf kinderen, in leeftijd variërend van 10 tot 24 jaar. Ik heb een juridische opleiding gevolgd en ben acht jaar intercedent bij AB Groningen geweest, nu beter bekend als Abiant. De rest komt ongetwijfeld in de overige vragen aan de orde.
Vertel eens wat over je boerinnenjaren in Overschild?
In 2013 hebben Luit en ik de boerderij van mijn schoonouders overgenomen. Eerder verzorgde ik al de paarden op de boerderij maar na de verhuizing werd ik fulltime boerin. Naast de zorg voor het gezin hield ik mij ook bezig met de boekhouding, de bestellingen van bijvoorbeeld gewasbeschermingsmiddelen en uiteraard had ik de zorg voor de paarden, koeien en de overige dieren.
En tussendoor was ik bijvoorbeeld maar zo drie uur zoet op de grasmaaier. Een zeer gevarieerde baan dus en ik vond het werk hartstikke leuk ondanks het feit dat ik eerder gewend was om met mensen te werken. Ergens had ik ook al mooie visioenen ontwikkeld over een Airbnb op de boerderij maar het liep allemaal anders.…..
Maar toen kwamen de schades en het NAM-traject?
Dat traject was eerder al in gang gezet maar omdat de schade aan de boerderij veel groter was en onomkeerbaar gingen we van een herstel- naar een sloop-nieuwbouw project. Een jarenlang traject van onderhandelingen, ultimatums stellen, dooronderhandelen en tegengewerkt worden door allerlei instanties. Een proces van bloed, zweet en tranen waar we allebei slapeloze nachten van kregen maar waarvan we nu kunnen stellen dat we achteraf redelijk tevreden mogen zijn over het behaalde eindresultaat.
De boerderij heeft een nieuw leven en bestemming gekregen?
We woonden op een van oorsprong Oldambster boerderij, stammend uit 1911. Daarvoor in de plaats is een moderne boerderij teruggekomen met een grote opslagcapaciteit in een opslagloods met een verzwaarde vloer. Hier maakt onder andere het busmuseum gebruik van maar er worden bijvoorbeeld ook campers, boten, caravans en agrarische machines gestald.
Daarbij verhuren we inboedelboxen aan mensen die in een verhuizing of scheidingsproces zitten. Luit zijn oudste zoon huurt het woonhuis. Al met al is het een mooi geheel geworden, ongeveer in dezelfde staat opgebouwd als wij van te voren voor ogen hadden.
En door deze ontwikkelingen werd je winkelier in Siddeburen?
Dat is op zich een heel mooi en bijzonder verhaal. Want door de stagnatie en tegenwerking bij het sloop-nieuwbouw traject namen we het rigoureuze besluit dat we wilden verhuizen. Ik heb de makelaar gebeld die ons ook begeleid had met de verkoop van onze woning in Loppersum en die gaf direct al aan dat hij wel een geschikt pand voor ons voor ogen had. Want het warenhuis in Siddeburen stond al een klein jaar te koop en hij dacht dat dit net wat voor ons zou zijn.
Luit reageerde direct enthousiast en daardoor verdwenen bij mij de aanvankelijke apen en beren op de weg die ik overal zag opdoemen. Maar zo maar de detailhandel in dat was toch wel een hele sprong want ik had helemaal geen verkoopervaring. Maar hoe luidt de bekende uitspraak van Pipi Langkous ook al weer? ‘Ik heb het nooit gedaan, dus ik denk dat ik het wel kan!’ Vervolgens waren we er heel snel uit en in maart 2017 hebben we het pand gekocht dat nu als Petra’s Warenhuis door het leven gaat. Het is een winkel met daaraan gekoppeld een woonbestemming dus wonen en werken aan de Hoofdweg 136 vloeit bij ons in elkaar over.
De warenhuis heeft een langdurige, regionale betekenis?
Dat klopt want dit pand is eind negentiende eeuw gebouwd en staat er dus al bijna 140 jaar. Aanvankelijk was het een kruidenierswinkel, later werd het een warenhuis. En dat de inwoners van Siddeburen heel blij waren dat we de winkel hadden overgenomen bleek wel bij de opening. We werden overladen met bloemen, gebak en kaarten en daar kregen we een enorme boost van. Ook nu nog ontvangen we de nodige complimenten en dat geeft heel veel positieve energie.
Hoe is de switch van boerin naar winkelier je bevallen?
Ik vond het in het begin heel spannend. Je komt in een rijdende trein terecht en er komt in het begin heel veel op je af. Daarbij is het maar de vraag hoe de mensen in de dorp op je reageren en of ze blijven komen. Maar door heel hard te werken, vriendelijk te zijn en te blijven en een hoge servicegraad te bieden, lukte het om het vertrouwen van onze klanten te winnen.
Maar het was in het begin flink aanpoten hoor. Werkdagen van vijftien uur per dag en dat zeven dagen per week waren de eerste drie maanden heel gewoon. Want we verkopen hier in het warenhuis 1001 artikelen maar er was en is geen geautomatiseerd systeem dus het kostte mij aanvankelijk heel veel uitzoektijd welke leveranciers ik in moest schakelen en om de productnamen te leren kennen. Want je moet Petra’s Warenhuis zien als een nieuwerwetse winkel waar de nieuwste slowcooker en airfryer worden verkocht maar waar de mensen ook nog terecht kunnen voor de ouderwetse ‘schurreldoak’.
Maar ook voor witgoed en de verkoop van kleine bouwmaterialen draaien we onze hand niet om. Daarbij werken we graag met regionale leveranciers en producten maar we hebben ook zo onze adresjes waardoor we allerlei ‘Winkel van Sinkel’ producten op de kop weten te tikken. En wat te denken van ons snoepassortiment bestaande uit zo’n veertig soorten schepsnoep, waaronder zoethout, butterbon’n en laurierdrop, die nog in ouderwetse snoeppotten aan de balie worden uitgestald. Dit geeft dit gedeelte van het pand een authentieke uitstraling waardoor oudere klanten mooie herinneringen krijgen over hun jonge jaren.
Door al die ontwikkelingen hebben we er onze eigen unieke winkel van kunnen maken qua uitstraling, interieur en assortiment. Sinds een jaar werkt Luit fulltime in de winkel, hij richt zich voornamelijk op de inkoop. En we hebben twee enthousiaste verkoopsters in dienst, qua werkuren samen goed voor 1 fte.
Wat zijn de hoogte- en dieptepunten uit je winkeliercarrière tot dusver?
In het begin was het dus spannend en vergde de winkel heel veel energie maar dat beschouw ik absoluut niet als een dieptepunt. Sterker nog, ik denk dat we die tot dusver ook nog niet gehad hebben. Hoogtepunten des te meer met als mooiste aspect dat de winkel gedragen wordt door de mensen in de omgeving, inclusief een hoge gunfactor. En dan hebben we het niet alleen maar over de inwoners uit Siddeburen want onze klanten komen bijvoorbeeld ook uit Hoogezand, Appingedam en Wagenborgen. Door ons uniek assortiment komen ze van heinde en ver.
Ondanks de concurrentie van webshops, hebben we hier de stijgende lijn te pakken. Dit lukt door een hoge servicegraad te bieden, nee verkopen is er eigenlijk niet bij. En de mensen kunnen hier lekker ‘rondstreun’n’ natuurlijk en de producten ter plekke bekijken en beoordelen. Daarbij staan we altijd klaar voor deskundig advies.
Heb je nog leuke (verkoop)anekdotes?
We verkopen artikelen die je niet overal kunt krijgen, bijvoorbeeld muizenvallen en lonten voor een petroleumtoestel. En je moet soms even nadenken over wat de mensen nu precies willen hebben. Want weet jij bijvoorbeeld wat een vaal of vale is of een luiwagen? Maar na wat doorvragen weet ik nu dat het om een dweil en borstel gaat. Kopstubber is ook zo’n mooi Gronings woord voor een ragebol. Deze hebben we zowel in de kunststof uitvoering als in hout inclusief kokoshaar.
En te denken van de verkoop van huidverzorgingsproducten van Koozaa en tassen van Joke van Dijken onder de noemer ‘it’s a Joke’. Beide afkomstig uit Middelstum waardoor ik mijn afkomst niet verloochen, haha…..
Siddeburen is voor jou ‘the place to be’ geworden?
Ik voel me hier helemaal thuis, dat had ik van te voren niet verwacht. Maar het contrast met het boerenleven is wel groot. Op de boerderij was ik meer een solowerker, hier ben ik constant onder de mensen. Daarbij kent iedereen je. Even snel boodschappen halen bij de AH is er niet meer bij want iedereen spreekt je aan. Maar dat vind ik alleen maar mooi hoor!
Nog tijd voor hobby’s?
Ik mag graag wandelen waarbij het rondje Schildmeer met de hond misschien wel mijn favoriet is. Ik zeg wel rondje maar het is al met al wel dertien kilometer, haha. Daarbij mag ik graag haken. En ik zit sinds kort in het bestuur van de ondernemersvereniging Siddeburen/Schildmeergebied waar ik het secretariaat beheer.
Waar mogen ze je ’s nachts voor wakker maken?
Nergens voor! Als avondmens heb ik weinig slaap nodig maar als ik er eenmaal lig dan wil ik graag met rust gelaten worden.
Waar staat Petra’s Warenhuis over 10 jaar?
Dat vind ik een lastige vraag want je hebt ook te maken met ontwikkelingen van buitenaf. Maar ik denk dat de interesse van mensen in winkels als deze altijd wel zal blijven. Misschien komt er zelfs wel een kentering waarbij het zelf fysiek willen winkelen, mede door de contacten met andere mensen, weer helemaal terugkomt. Wat dat betreft ben ik heel positief over de toekomst.
Wil je verder nog iets kwijt?
Mocht je hier nog nooit geweest zijn, kom dan gerust eens ‘rondsnuusteren’. Je kunt hier gratis voor de deur parkeren. Dat geldt ook voor de mensen op het Hogeland hoor. Nog niet zo lang geleden kwam wethouder Bé Schollema langs wippen, ik heb jarenlang bij hem in de klas gezeten. Dat was een leuk weerzien en dat geldt ook voor jou als mijn oude straatgenoot. En volg gerust onze Facebookpagina (Facebook Petra’s Warenhuis) waarop we regelmatig nieuwtjes en nieuwe artikelen plaatsen. Graag tot ziens!