Traditioneel geef ik u jaarlijks een update van mijn leven en uiteraard mijn Kerstgedachte. Het was een bewogen jaar. Zo kan ik mijn terugblik op het afgelopen jaar wel weer noemen. Hoogtepunt is ongetwijfeld de geboorte van mijn eerste kleindochter Nora Regina. Klein, prachtig en uit liefde geboren. De geboorte van een kind is steeds opnieuw een wonder, een bijzondere gebeurtenis met alles erop en eraan.
Nora is voor mij bijzonder, haar naam vind ik prachtig maar vooral haar tweede naam Regina. Dit was de tweede naam van mijn maatje Margreet en dit is een eerbetoon aan Agnesz haar moeder. Zo leeft haar naam en gedachtenis verder in dit nieuwe leven. Ik ben ontroerd bij het zien van dit nieuwe leven, dit is puur geluk en ik voel mij een rijk mens.
Geluk is niet altijd vanzelfsprekend maar hier mogen wij dankbaar voor zijn! Rijk zijn gaat niet over wat je op je bankrekening hebt staan. Het gaat over wat je in je hart voelt.
Afscheid
Mijn laatste dag als bakker wow…. ook een dag om niet te vergeten. Mijn bedrijf had ik al verkocht en daarbij hadden wij mijn terugblik op ludieke en soms hilarische acties al gevierd. Van mijn laatste dag als medewerker had ik mij niet zoveel voorgesteld, het liep echter allemaal anders!
‘s Morgens om zes uur kreeg ik een muzikale aubade voor de bakkerij door CMV Wilhelmina Bedum. Wat geweldig leuk en super dat zij voor mij allemaal vroeg hun bed zijn uitgekomen! Ik was verrast en zelfs iets emotioneel. Rond de klok van zeven was er een live uitzending van RTV Noord.
Tegen achten sloeg ik helemaal achterover van verbazing. Daar was mijn team van de Bedumer Winterloop, de wethouder van onze gemeente Het Hogeland Kristel Rutgers, een afvaardiging van bedrijvenvereniging en Koopcentrum de Scheve Toren en vele belangstellenden allemaal met goede woorden en bloemen!
‘s Avonds zou ik met een vriend een hapje gaan eten in Hotel ’t Gemeentehuis. Hij appte mij dat hij was verlaat en dat het wel half 8 kon worden. Geen probleem natuurlijk want ik had vanaf deze dag de tijd aan mijzelf. Het eten schoot erbij in want er was een bijzondere afsluiting. Ruim zestig collega’s, oud-medewerkers en familie hadden de moeite genomen om een surpriseparty voor mij te organiseren. Ik voel mij een bevoorrecht mens met zoveel liefde om mij heen! Het werd weer laat en erg gezellig!
Rust roest!
Gelukkig heb ik het erg druk, ik moet er niet aan denken dat je ‘s morgens wakker wordt en denkt: wat moet ik nu weer gaan doen? Ik heb iedere week vele vergaderingen bij mij thuis en ben op vele fronten actief voor ons mooie dorp en dat geeft een goed gevoel.
Uiteraard is het team alweer druk met de voorbereidingen voor de tiende Bedumer Winterloop. Het is zo langzamerhand een enorm evenement geworden welke niet meer weg te denken is uit Bedum. Helaas is het nog steeds broodnodig, onderzoek naar kanker! Nog steeds horen wij vele mensen om ons heen die door de ziekte getroffen worden en mede voor hun proberen wij van de loop een succes te maken.
In het Winterloop magazine welke in januari in uw bus valt kunt u vele verhalen hierover lezen. Ondanks de trieste aanleiding gaan wij er een bijzonder en sprankelend feestje van maken! De Winterloop koorts steekt nu al de kop op!
Eenzaamheid
Ongelukkigheid hoort ook bij het leven. Het durven delen van verdriet en je kwetsbaar opstellen nodigt uit tot vriendschap, verbinding en liefde. Ik ben zonder twijfel een geluksvogel. Geboren in een land zonder oorlog, zonder hongersnood, geen armoede en kindersterfte op grote schaal. Toch heb ik soms lastige momenten wanneer ik nadenk over gezondheid, ouder worden en eenzaamheid.
De kunst is om dit uit te spreken en te delen met een vertrouwde kring om je heen. De vraag dient zich aan of wij content zijn met wie wij zijn? Het leven is een mooie reis, en zijn wij blij met onze reisgenoten met wie wij onze levensweg afleggen?
Mijn vader vertelde mij vroeger redelijk vaak dat hij eenzaam was. Ik begreep dat eigenlijk niet want ’s morgens dronk hij koffie met de bakkers, ‘s middags thee met de meiden en ‘s avonds telde hij altijd de kas. Zondagmorgen, wanneer de bakkerij dicht was, ging ik altijd bij hem op visite en ook mijn broer en zussen gingen zo vaak als mogelijk bij hem op bezoek.
Ondanks deze contacten voelde hij zich eenzaam. Nu – na vele jaren – begrijp ik pas wat hij bedoelde. Alleen zijn is vaak geen probleem, het gaat om de momenten dat je eenzaam bent. Het gaat dan om een gevoel van leegte, verlatenheid en isolement dat van binnenuit komt.
Eenzaamheid is het beleven van een gemis. Het is onze eigen beleving waar wij tegenaan lopen. Ondanks mijn drukke leven en vele sociale contacten overkomt mij dit ook met enige regelmaat. Ik heb geen enkele reden tot klagen, maar denk wel eens hoe het moet zijn voor de senioren in Alegunda, jongeren die vaak gepest worden, of welke groep je ook wilt benoemen.
Het is in Nederland denk ik een groot onderschat probleem waar wij te weinig bij stil staan. De zin van het leven zit in de bevordering van het geluk van een ander. Hoe kan ik mijn medemens gelukkig maken? Wanneer je daadwerkelijk hier iets aan doet, komt je eigen geluk de hoek om zeilen, omdat het voldoening geeft. Simpele vragen als: Hoe gaat het nu werkelijk met je en wat heb je meegemaakt… worden te weinig gesteld.
Elkaar aanraken, de hand even op iemands arm leggen, of een knuffel geven, zal vele mensen goed doen in vriendschap en liefde. Dat lijkt mij een mooie kerstgedachte om u mee te geven. Ik wens u fijne feestdagen met al uw dierbaren en waar mogelijk: blijf liefdevol naar elkaar omzien! Van mij krijgt u alvast een dikke Kerstknuffel voor het nieuwe jaar!
Klaes, december 2019