‘Uit goed voor u!’ Een uitspraak waar ik mij helemaal in kan vinden. Ik hoef geen verre, lange reizen te maken. Een skivakantie is aan mij niet besteed. Maar af en toe een weekendje weg is toch iets waar ik naar uitkijk en van kan genieten. Ik stelde derhalve een tijdje geleden een weekendje Maastricht voor, vrouw vond een prachtige aanbieding voor een lang weekend Valkenburg in een hotel inclusief ontbijt. Ook niets mis mee natuurlijk, ik was direct om…..
‘Ik kan intens genieten van het Hogeland maar is Zuid-Limburg eigenlijk niet veel mooier?’. Zo maar een opmerking van mij richting Miranda die dit niet ontkende en de afwisselende landschappen roemde. Het was tijdens een wandeling in een glooiend landschap toen dit bilateraaltje ontstond. Onderweg naar Maastricht waar we even uitstapten om het Amerikaanse Kerkhof in Margraten aan te doen waar een indrukwekkend eerbetoon is gemaakt voor onze vooral Amerikaanse bevrijders die in een ver en vreemd land hun leven lieten voor onze vrijheid. Dat was direct al een bezinningsmomentje op onze eerste hele vakantiedag.
We vielen trouwens vrijdag na een rit van een kleine 3,5 uur al met de neus in de boter. Valkenburg was prachtig verlicht en de eerste voorbereidingen voor tal van kerstmarkten werden reeds getroffen. Dat weerhield ons niet om eerst maar even in het centrum een pizza te verorberen in een van de vele eetetablissementen. Dat was direct een gezellig weerzien met dit plaatsje dat ik in het verleden al een keer of vijf met wisselende gezelschappen bezocht heb, zo las ik in een eerdere column. Om heel eerder te zijn, kan ik er slechts vier herinneringen. De laatste keer was een korte vakantie in het jaar 2000 toen mijn nieuwe huis aan de Berkenlaan net klaar was.
Heerlijke herinneringen die tijdens een afsluitend Brandbiertje boven komen drijven. Scala Jumbo is nog steeds nergens te vinden maar vlak bij de plek waar die stond, sloten wij niet veel later moe maar voldaan onze ogen voor een lange nachtrust. Die ons de volgende morgen langs rijk gevulde ontbijttafels voerde. De pizza was inmiddels weer verteerd en dus lag er nog wel een opscheprondje in het verschiet.
Daarna in de auto via Skibbe en Margraten naar het slechts tien kilometer verderop gelegen Maastricht. Een prachtige stad, zo stond er in mijn herinneringen geschreven. En die bleken waar te zijn. We laafden ons neer aan het Vrijthof voor een koffie met een abrikozenvlaai. Mierzoet maar goudomrand qua beleving met uitzicht om de immense kerk met rode toren. Daarna was het winkelen geblazen, op mijn voorstel nog wel. Er moesten truien gescoord worden, weg met al die ouwe meuk was het motto. Ter compensatie geen restaurant maar een heerlijk patatje oorlog bij de plaatselijke snack. Daarna rond zessen terug naar Valkenburg waar we op onze industrieel ingerichte hotelkamer nog een filmpje meepikten.
Dag twee was derhalve weer voorbijgevlogen en de zondag stond in het teken van diverse wandelingen. Eerst werd vanuit ons hotel de Cauberg beklommen. Dat hadden we zelf niet eens door maar toen we het wandelpad dat achter ons hotel lag, hadden voltooid stonden we maar zo bovenop deze berg waar wat bijzonders mee is toch? Iets met de steilste klimpercentage van Nederland of zoiets? Doet niets, het rechtvaardigde in elk geval het gevoel om bij de koffie een bittergarnituur te verorberen.
Daarna pakten we de auto voor een bezoek aan het nabijgelegen Gulpen. Toch ook een bekend vakantieoord maar qua dorpsschoonheid viel het toch iets tegen. Gelukkig scheen de zon en konden we genieten van een mooie vijvervoorstelling in een groot park. Ajax leverde een galavoorstelling af tegen Utrecht en PSV ging de bietenbrug op in Tilburg, zo wist Teletekst mij te vertellen. Leuke info om over een jaartje nog even terug te lezen.
Afijn, we maakten ons vervolgens op voor onze laatste avondje Valkenburg. Dit keer werd het een burger- en schnitzelavond, afgesloten met lekkere ijs als nagerecht. De pens bolde al weer aardig op toen we onze hotelkamer bereikten. Studio Sport en –Voetbal werden nog even live en in de herhaling meegepikt en moe maar voldaan kwam dromenland steeds dichter bij. Heerlijke bedden trouwens daar, niets mis mee.
Maandagmorgen zat het er dus al weer op. Het ontbijt smaakte hierdoor net ietsjes minder dan op eerdere dagen. Toch iets van een Blue Monday gevoel. Maar wel weer mooie herinneringen opgebouwd in een prachtig stukje Nederland. ’t Is een kwestie van geduld maar Valkenburg, we meet again! Wat mij betreft hoeft dit niet twintig jaar te duren….