‘Gezellig Beun hé?’ Ite, aandachtig turend in het brandend brandvat, knikte bevestigend. Zondag was het opruimen geblazen. De feest- en lichtweekeditie 2019 liep ten einde. Zeven jaar hadden we er op moeten wachten, menig uur voorpret en voorarbeid was er in gaan zitten. We gingen tijdens de lichtweek volledig op in onze rollen van televisiehelden van weleer en een week later was het al weer afgelopen.
Dank en complimenten voor de organisatie van dit prachtig verbindend evenement. Ergens weet ik niet eens wie er allemaal in de organisatie zaten maar gezien het feit dat we zolang hebben moeten wachten, geeft wel aan dat het lastiger dan ooit was om vrijwilligers te vinden. Maar wat was het programma gevarieerd. Van lasergamen in ons mooie Asingapark voor onze puberende jeugd tot een prachtig Abacustheater. Nog meer opgeleukt door de knutselende jeugd en de heerlijke deuntjes van het dweilorkest van de ‘Blauwbloezen’. Wat was er een volk op de been in Middelstum. Een week eerder beleefden we al een heerlijke kroegentocht langs prachtige locaties.
Middelstum, het pittoresk dorpje aan het Boterdiep. Het dorpje ook dat nog niet klaar is voor zoveel stand-up comedians op één dag, zo bleek tijdens de slotavond. Ik sprak na die tijd nog even kort met zo’n grappenmaker. Hij gaf aan het een heel leerzame avond te hebben gevonden. Tja, het is hard werken inderdaad wanneer de feedback uit de zaal ontbreekt. Maar je probeert wat als organisatie en deze avond paste helemaal in een ongekende variatie aan events dat zaterdag werd afgesloten met een schuurverkoop waaraan maar liefst 62 woningen deelnamen….
‘Bist blied met de dairde plek Roos?’ Martin schrikt op vanuit diepe overpeinzingen en nipt nog even instemmend aan een lekker Amsteltje. De vuurvonken vliegen hem om de oren want Hansie stookt de kachel nog maar even flink op. Ik ben inmiddels mijn hele Oudejaarsvoorraad aan hout versneld kwijt, inclusief nieuw houten bankje dat welgeteld drie maanden voor ons huisje gestaan heeft. Dat laatste was niet helemaal de bedoeling maar soms gaan dingen zoals ze gaan.
Net zoals een vol glas bier dat tijdens de afsluitende slotmaaltijd in Vita Nova ongenadig in mijn op dat moment verre van in brand staand kruis belandde. Dat was even jodelen geblazen en leidde tot kortstondig ongemak maar zelfs dat mocht de pret niet drukken. Lekker uit eten met elkaar voor weinig geld is altijd goed. Want we hadden immers een derde plaats te pakken en ook het potgeld gespaard voor deze editie maar een jaar eerder grotendeels uitgegeven in de Brouwers bleek nog niet helemaal verteerd te zijn….
Derde dus, aldus de ondoorgrondelijke jury. Die in al hun wijsheid besloten had om Westerwijtwerd de eerste prijs te gunnen. Het is als met de top 2000. Het hoe en waarom Hotel California, Bohemian Rhapsody en Starway to heaven al jarenlang de top 3 bepalen is mij een volstrekt raadsel. Maar de jury beslist altijd en is daarin leidend. Zij zagen daar wat het thema Gontern nu werkelijk inhield. Grootse dromen naar wellicht ongrijpbare idealen, uitgebeeld met ladders die elke keer een trede hoger gingen. Of zoiets.
Maar wat waren er een mooie straten bij zeg. De JL-straat pakte de 2e plek waardoor bijvoorbeeld het Kerkpad, de Burcht-, Kerk-, Heere- en Schoolstraat buiten de boot vielen. Stuk voor stuk straten waar het gezellig was en de inwoners veel zorg besteed hadden aan allerlei creaties. Gelukkig bleek de Muppetshow vlak achter ons aan de Bosrand wel rijp voor een individuele prijs. Vlak voor de prachtig verlichte Mentheda en de brug bij Boerdam.
Toen ik vanmorgen langs twee brandhaarden liep, smeulde het vat nog licht na. Als laatste, tastbare herinnering aan een bijzondere week. Nog even en we duiken de wintermaanden in. Verlangen naar was het vertaalde thema. Naast reizen naar tropische landen, bleek dat verlangen ook te gelden naar de Elfstedentocht en de Noorderrondritten. Deze wintereditie wordt door Moeder Natuur vast weer een poging gewaagd om de wateren te bevriezen. Maar waarschijnlijker is, dat het wakgehalte groter zal zijn.
Met zijn zessen tuurden we op den duur naar het aanwakkerend vuur. In stilte smolt de Berkenlaan samen als een gietijzeren hekwerk, gesmeed door Boelema. Precies dat wat de organisatie ooit voor ogen moet hebben gehad in een grijs verleden. Gontern naar verbinding, dat is volgens mij wel aardig gelukt….