De nacht van zondag op maandag ben ik twee keer wakker geworden. Dat had ik op voorhand niet verwacht. De biertjes lieten zich die zondagmiddag namelijk goed smaken. Het was gezelligheid troef. Toch was ik in de nacht weer aan speren. Eerst druk bezig op de Pompsterweg met de productie van aardbeiflappen voor Rusland. Enige flappen dreigden omgekeerd de oven in te gaan en toen stokte ook nog eens de struiftoevoer. Badend in het zweet werd ik wakker. Een half uur later schrok ik weer uit mijn slaap wakker. Ik dacht dat een van de kinderen ging toiletteren maar ik vermoed dat de oudste, die net haar eerste werkweek bij Jump XL in Groningen beleefd heeft, nog zat na te stuiteren op de trampoline in haar dromen…..
Maar dit terzijde. Vaste lezers weten dat ik verknocht ben aan het Hogeland. En misschien nog wel het meest aan Middelstum. Zondag werd dat tijdens een kroegentocht nog eens helemaal bevestigd. Het hemelse vanuit de titel slaat eigenlijk op mijn bezoek aan de hoogmis ’s morgens in de prachtige Hippolytuskerk. Geen onderdeel van de kroegentocht van die middag maar de beroemde Van Boeckelen-orgel galmde als nooit tevoren in deze 15e eeuwse wonderkerk die zoveel toeristen naar Middelstum lokt…
Die middag toog ik rond half drie met nog vier, later vijf, strijdmakkers uit de Berkenlaan op de fiets richting Westerwijtwerd. Naar het huiskamercafé waar vroeger Tinus en Eeke hun legendarische kroeg bestierden. Een duo speelde er lustig op los. Echt lang konden we er niet van genieten. De huiskamer was stijf vol en voor ons was er derhalve geen plaats meer in de herberg. We besloten verder te gaan. Later bleek dat we achtervolgd zouden worden door het publiek wat hier zeer ingespannen zat te luisteren. Zelf kon ik het niet laten om nog even achter het winkeltje te kijken waar ik geboren ben. Nu verrijst hier een nieuwe woning. De oude schuur echter deed toch nog herinneringen aan vroeger boven drijven.
Op Fraamklap was het even zoeken geblazen. Café Tuitman heeft zijn deuren definitief gesloten. Maar ergens hoorden we de zuivere klanken van Magwel van vader en dochter Aikema al klinken. Twee boerderijen verderop moesten we zijn. Een boerderij van volgens mij de familie Van den Bosch waar we ons tegoed deden aan eigen gebrouwd bier. Vooral Ite liet deze zich goed smaken en hij vulde spontaan de fietstassen van buurvrouw Marike met dit wonderwater. Zelf verzuimde ik luidkeels mee te brullen met het nummer Klazien, Klazien, Klazieeeeen (denk hierbij aan Jolien van Dolly Parton) omdat ik mij tegoed deed aan heerlijke doppinda’s en het even bijpraten met Truida.
Geen nood, Ewsum lonkte als nooit tevoren. Daar was een trio muzikanten aan het spelen onder leiding van onze eigen kunstenaar/musicus Paul Rinket. Onder het genot van een Lindeboompje neurieden we mee met Claptons klassieker ‘Wonderful tonight’. We verbaasden ons over het verval van Feyenoord en begroetten nog een buurvrouw die er meteen met Martin zijn knip vandoor ging om een heerlijk roseetje weg te tikken. We werden zelf ook al een beetje rozig waardoor de mooie klanken in deze prachtige omgeving nog verfijnder binnenkwamen.
Jan Jaap schudde ons echter weer wakker, Herberg ‘In de Valk’ lonkte. We wurmden ons naar binnen, op weg naar de toog. Een heerlijk stevig stukje rockmuziek was ons deel en onder het genot van een flesje Swinckels genoten we van Neil Young’s ‘Keep on rocking in the free world’. Die vrije wereld zagen we buiten ruimschoots voor ons liggen toen we de weilanden langzaam zagen opgaan in het pittoreske Toornwerd. Wat een prachtig plekje is dit toch, bedacht ik mij toen het tweede Swinckeltje zich moeiteloos naar binnen liet glijden…
Het was net na vijven toen de band zijn laatste nummer speelde, ik geloof ‘Doe’ van Erwin de Vries. Wij hadden nog één etappe te gaan, en wel eetcafé Brouwers waar het ook gezellig druk was. Daar werden we weer herenigd met kroegentochtgangers van het eerste uur en gasten die Brouwers als enige pitstop hadden gebruikt om te genieten van alweer een leuk bandje waarvan de naam mij even ontschoten is. Wat was het toch een prachtige middag, mijmerde ik terwijl het laatste biertje wat moeizamer naar binnengleed. Onderwijl nog even genietend van nieuwe, grootse plannen van Woodstock-animator Medema.
Aan creativiteit geen gebrek in Middelstum. Een conclusie die binnensloop terwijl ik ietwat onzeker de fietssleutel in het slot trachtte te krijgen. En zo beleef je maar zo een prachtige middag dicht bij huis, wat aanvoelde als een thuiswedstrijd vol met verrassingen……