Kunt u zich heel kort even voorstellen?
Klaas Hendrik Bisschop luidt mijn volledige naam maar iedereen kent mij als Klaas. Ik ben op 9 januari 1949 geboren in Uithuizen, aan de Oudestraat. Ik ben de oudste telg uit een arbeidsgezin dat uit zes personen bestond. Mijn jongste zus is negentien jaar jonger dan ik. Mijn vader was aanvankelijk boer maar raakte in 1953 betrokken bij het beheer en onderhoud van de voetbalvelden van Noordpool. Toen men hier een sporthal bij bouwde, werd hij sporthalbeheerder. Mijn moeder werd er schoonmaakster en ook wij als kinderen hielpen regelmatig in de sporthal mee. Ik heb dit werk uiteindelijk van hem overgenomen.
Op een klein uitstapje van 2 jaar naar ’t Zandt na, heb ik mijn hele leven in Uithuizen gewoond. De langste tijd aan de Jacob Wiersumstraat waar ik inmiddels al weer twintig jaar met veel plezier woon. Uithuizen bevalt prima, alle voorzieningen zijn aanwezig. Ik wil er dus niet meer weg.
Wat is uw burgerlijke staat?
Ik ga na mijn scheiding als single door het leven. Maar ben wel de trotste vader van twee dochters. Marianne is 48 jaar en woont in Uithuizen. José is 45 en is in Uithuizermeeden terechtgekomen. Ik ben opa van drie kleinzoons en een kleindochter, in leeftijd variërend van tien tot twintig jaar.
Wat is uw voormalig beroep?
Na de lagere school ben ik naar de ULO in Uithuizen gegaan zonder precies te weten wat te worden. Ik was vijftien jaar toen ik mijn diploma haalde. Veel van mijn kameraden waren al aan het werk en enige werkten bij Tabaksfabrikant Niemeyer in Groningen. Daardoor had ik mooi een kruiwagen en ik kon er dan ook aan de slag op de kwaliteitsdienst. Daar heb ik vijf jaar met veel plezier gewerkt. In de pauzes stond de kantine vaak blauw van de sigarettenrook maar ik deed er nooit aan mee. Af en toe een sigaartje, verder heb ik in mijn leven nooit gerookt.
Toen ik twintig was, moest ik eerst in militaire dienst. Na mijn opleiding tot foerier bij de marechaussee in Apeldoorn heb ik mijn parate tijd in Zuidlaren doorgebracht, bij de 43e pantserinfanteriebataljon. Ik heb er een mooie tijd beleefd. Daarna heb ik wat los-vast werkzaamheden verricht zonder ooit een moment zonder werk te hebben gezeten. Toen kreeg ik de kans om kwaliteitscontroleur bij Wortmann in Uithuizen te worden. Wortmann was een onderdeel van Philips, er werden onder andere scheerapparaten gemaakt.
Ik moest hier monsters en steekproeven nemen en heb er het nodige testwerk verricht. Al met al heb ik zeventien jaar bij Wortmann gewerkt, toen was het afgelopen. Dit n.a.v. het besluit om de fabriek in Uithuizen te sluiten. Ik had meegekund naar Groningen of Stadskanaal maar dit heb ik niet gedaan omdat zich een andere mogelijkheid aandiende. Mijn vader stopte namelijk als sporthalbeheerder en ik kreeg van de gemeente de kans om zijn baan over te nemen.
Hier had ik wel oren naar maar het betekende wel dat ik aan de studie moest. Ik heb mijn horecapapieren gehaald waaronder een SVH diploma. Het bleek dat het leren bij makkelijk afging. Een drukke tijd brak aan want sporthalbeheerder van de H.J. Bronts-hal hield in dat je werkweken van 70, 80 uur maakte. ‘Maar ik keek niet op een uurtje meer of minder’. Het was in de tijd dat de voetbalclub Noordpool nog geen eigen kantine had en nog op zondag speelde. Dat gold ook voor de handbalclub. En dus was het het hele weekend een drukte van belang en daarna was het schoonmaken geblazen want de sporthal werd maandag weer gebruikt door de scholen.
Rond 2012 kwam er een eind aan de H.J. Brontshal en werd sportcentrum De Mencke in gebruik genomen. Ook hier werd ik de beheerder en ik kreeg een baangarantie tot mijn 65e. Hoewel het een mooie hal geworden is, denk ik dat hij qua sfeer niet kan tippen aan de Brontshal. Die had mede door de bar iets bruincafé-achtigs. Ik heb 30 jaar lang een prachtige tijd beleefd als sporthalbeheerder. Werken was voor mij grotendeels hobby.
Ik ging nooit met tegenzin aan het werk. Op één uitzondering na want toen ik een keer uitbundig carnaval gevierd had in Kloosterburen en rond een uur of zeven thuis kwam en op bed wilde vroeg mijn vader: ‘En wat denk jij te gaan doen?!’ Op bed gaan was er niet bij, ik werd weer in de sporthal verwacht. Later kon ik daar wel om lachen maar het werd voor mij een hele lange en zware dag….
Hoe bevalt het gepensioneerd zijn?
Ik was 65 jaar en 1 maand toen ik gestopt ben met werken. Ik wilde geen groots afscheid maar de gemeente Eemsmond regelde toch een mooi afscheidsfeestje voor mij in de kantine van de sporthal. Niet veel later werd ik ziek. Tijdens een bevolkingsonderzoek werd er bij mij een tumor in de darmen ontdekt. Het zou een kleine ingreep worden maar toen ik na de operatie wakker werd, bleek ik een flinke jaap over mijn hele buik te hebben. Ik heb al met al drie weken in het ziekenhuis gelegen en was na ongeveer een half jaar conditioneel weer enigszins op peil.
Daarna begon het qua werkinvulling weer te kriebelen. Toen ik dat tegen mijn schoonzuster vertelde, die toen het Schathoes bij de Menkemaborg nog onder haar beheer had, gaf zij aan dat ik daar in het weekend wel wat mee kon helpen in de keuken. Met het afwassen bijvoorbeeld maar ik hielp ook mee tijdens bruiloften. Inmiddels is er een andere eigenaar maar dit werk doe ik nog steeds. Ik vind het leuk om zo wat onder de mensen te zijn.
Verder mag ik graag lezen, koken, bij mooi weer in de tuin zitten en wandelen. Dagelijks loop ik een half uur, drie kwartier met een stevige wandelpas richting Doodstil of Zandeweer. Vroeger was het werk mijn hobby. Het bracht een enorme variatie met zich mee. Van peuters tot bowlende tachtigers, alles liep bij wijze van spreken door elkaar heen. Ook heb ik in het verleden het nodige vrijwilligerswerk verricht. Zo was ik jeugdleider bij Noordpool en hielp ik mee bij de ijsclub.
Wat zijn de hoogtepunten uit uw leven?
De geboorte van de kinderen en kleinkinderen.
En de dieptepunten?
Mijn scheiding en het overlijden van mijn ouders. Mijn vader is met zijn 72 jaar niet heel oud geworden, mijn moeder mocht 92 worden.
Heeft u nog anekdotes en mooie verhalen?
Als sporthalbeheerder heb ik vele bekende artiesten mogen verwelkomen. Van Willy Alberti tot BZN en alles wat daar tussenin zit. Rob de Nijs bijvoorbeeld die zich voor zijn voorstelling nog graag even wilde scheren. Hij liep daarvoor rustig met mij mee naar huis en was heel toegankelijk. Jammer dat hij binnenkort moet stoppen met optreden.
Na een optreden van een bekend duo waarvan ik de namen maar niet zal noemen, stond drie dagen later de Fiod bij mij in de sporthal op de stoep. Zij lieten zich informeren over de kaartverkoop die door enige familieleden van het duo in eigen beheer was geregeld.
Wat zou u ooit nog willen doen in uw leven?
Ik zou nog wel eens drie maanden willen overwinteren in Portugal. Ik ga al dertig jaar met vrienden die kant op, binnenkort ook weer. Wat mij nu nog tegenhoud in het overwinterverhaal is mijn katje thuis, het begroot mij om die zo lang achter te laten.
Waar heeft u spijt van gehad in uw leven?
Nergens van.
Wat zou u uw leven voor een cijfer willen geven?
Ik ben best wel een levensgenieter, noteer maar een acht. Ik heb altijd genoten van het leven. Ook mijn werk was grotendeels hobby, ik mag dan ook graag onder de mensen zijn.
Wilt u verder nog iets kwijt?
Blijf altijd jezelf, daar kom je het verste mee! De mensen weten dan wat ze aan je hebben. Als je je telkens om andere mensen te pleasen verandert dan word je op den duur een karikatuur van jezelf.