Een column schrijven vergt de nodige inspiratie. Inspiratie haal ik vaak uit het voetbal, direct of indirect. Voetbal heeft namelijk altijd een grote rol in mijn leven gespeeld. In ben er mee opgegroeid. Van kleins af aan is het me met de paplepel ingegoten. In een vorige column heb ik daar al het e.e.a. over gezegd. Telkens komt het terug. Ook nu weer. Ik kan er niet om heen en ik kom er niet vanaf. En eigenlijk wil ik dat ook helemaal niet. Het is een prachtige sport. Hoe je tot die liefde komt doe ik graag uit de doeken.
Heel vroeger ben ik met voetballen begonnen bij VV Bedum. Alle teams doorlopen. Van keeper naar rechtsbuiten en alles wat er tussen zit. Eigenlijk vanaf het begin mooie herinneringen opgebouwd. Prachtige trainers en leiders gehad. Duckie Annema, Harm Steg, Nico Staal, Jan Drenth, Johan Hartsema, Gerrit Dollenkamp… Namen die u misschien niet veel zeggen maar het zijn mensen die een onuitwisbare indruk op mij hebben achtergelaten.
Vooral in de laatste junioren-jaren heb ik de mooiste herinneringen opgebouwd. Die kan ik me ook het beste herinneren. De A- en B junioren zo heette dat toen. Nu heet het JO-17 en JO-19. Daar kan ik maar niet aan wennen. Het zal vast een hoger doel dienen denk ik. We wachten maar af. Sommige mensen noemen het ook wel de puberjaren. In mijn beleving de belangrijkste jaren van je leven. Vriendschappen worden gevormd en herinneringen gemaakt.
Soms mijmer ik nog wel eens over die jaren. Wat kernwoorden die bij sommige volgers/lezers wel herinneringen en een lach op het gezicht tovert: safari, Laren/Witkampers, het shagje van Jan, snelbinders, schaakspel van Jos, de kroeg van Gert, scoren bij Angelslo, Gerrit Dollenkamp, talenten, HSC gebroken arm, verzuipen in een droge sloot. Ik ben daar zeker gevormd. Niet alleen door het voetbal maar ook alles wat je ‘samen’ meemaakt. Voetbal is de gemeenschappelijke deler. Voetbal is een prachtige sport.
In de senioren gaat het dan verder. Ook prachtige jaren gehad. Ik was een laatbloeier. Eerst in de lagere teams en tenslotte nog een aantal jaren in het eerste elftal gespeeld. Een dubbele beenbreuk gooide tenslotte roet in het eten. Heb nog jaren met plezier gevoetbald in de lagere seniorenteams. Zelfs nog in het 1e zaterdagteam van VV Bedum gespeeld met vrienden. Dat waren historische jaren. Man man man wat waren we goed! De derde helft. Wat een prachtige tijd, kort en krachtig ook.
Met enkele toppers van het 1e elftal dachten we dat we het wel zouden gaan doen. De platte kar was nog net niet besteld. We kwamen bedrogen uit. Slechts 1 overwinning tegen koploper UVV en verder stijf onderaan. Maar wat een feest na die wedstrijd. Chris Bulder nog een gebroken teen, de neefjes Moes die elkaar aanvlogen en rood kregen. Man man man, wat een lol en wat is voetbal een prachtige sport.
Voetballen tegen het Reli-team van de Vogels, een uitwedstrijd met min 10 op Schier, programmaboekje met 11 verzonnen namen, duiken in de brandweerkazerne, derde helften met George Baker, Jan Smit, Lukas en Gea en Wim Helder. Het warm eten bestond uit een gehaktbal van Gerrit. Een mooi stel waren we toen. Ik hunker naar een reünie!
Na het zaterdagavontuur toch nog een aantal jaren met mijn voetbalmatties op zondag gevoetbald. Hilarische jaren meegemaakt. Ook hier waren vaak andere dingen belangrijker dan het voetballen. Alhoewel? Bij iedereen was wel een grote wil om te winnen aanwezig. Alleen het kwam er niet altijd uit. Daar zijn nog wel filmpjes over gemaakt. Check YouTube maar eens. Zoek maar eens naar filmpjes van VV Bedum 3. Waar ligt Zoutkamp? Battery low (Rigte Jan), trainingskampen op een boot, in Drenthe op een park, op Schier, clinic van Dick Visser, een hert zonder gewei, scheerschuimgrapje (Berry)….
Naast het voetballen rol je dan ook vanzelf in allerhande functies binnen de club. Samen met Karl van Gennep leider van de B-junioren geworden. Hilarische tijden. We waren zelf nog pubers en vonden op stap gaan ook heul belangrijk. Bij de B-junioren was het altijd vroeg voetballen. Altijd waren we op tijd. Behalve die ene keer.
Een leuke anekdote. We hadden ons verslapen. Juist de belangrijkste wedstrijd van het jaar tegen CVVB. Een derby. Die wil je, nee die moet je winnen. We waren te laat. Op de fiets uit de stad. Een paar minuten voor de wedstrijd kwamen we aan. Het jeugdbestuur stond ons, enigszins narrig (licht uitgedrukt), op te wachten en hadden al een opstelling voor ons gemaakt. Het smoesje over een lekke band werd geaccepteerd enwe hadden toen nog geen mobiele telefoon.
Eigenwijs als we als leiders toen waren hebben we de opstelling in de rust veranderd. En ja hoor we wonnen na een 0-0 ruststand. We lachten in ons vuistje en stiekem waren de bestuursleden ook wel erg blij. Ze lieten het echter niet blijken. Terecht snap ik nu. Voetbal is zó mooi!
Later volgden er nog meer bestuurlijke functies. Eerst met het A. Kramertoernooi. Toen nog een aantal jaren in net bestuur van het bedrijvenvoetbal. Prachtige bestuursvergaderingen gehad bij Stichting Bedrijvenvoetbal Bedum. Wat konden we de boel opnaaien. Wat hebben we gelachen! Om een paar mannen te noemen: Jeroen Berghuis, Ate Wijnstra, Kor Noorlag, Jaap Heres, Arjen Blokzijl, Harke Rutgers en Henk Steenhuis. Ook dat was voetbal.
Daarnaast was ik nog bestuurslid technische zaken en tenslotte heb ik het nog geschopt tot voorzitter van VV Bedum en haar opvolger SV Bedum. Ook daarbij uiteraard mooie tijden meegemaakt. Voetbal op een andere manier. Zeer intensief maar toch heel mooi. Fantastische mensen leren kennen. Onder andere Peter van Dijken, Remko de Rijk, Richard Ahlers, Rigte Jan ten Kate. En nog vele anderen. Allemaal liefhebbers en zeer betrokken mensen.
Bij VV Bedum draaide het top. We waren best relaxed met elkaar. Mooie tijden met de hectiek rondom de transfers van Robben. Ik denk daar met veel plezier aan terug. Toen kwam de fusie met CVVB. Wat een hectische en drukke tijden waren dat. De vele overleggen, de procedures, de afspraken, de punten en komma’s. En vervolgens een logo, een kleur, een naam, een verbouwing, investeren, een kunstgrasveld, rubberkorrels, een nieuwe club. De bila’s met Andre van Haag, de maandagmorgen-autogesprekken met Willem van der Ark. Voetbal, ook achter de schermen prachtig!
De sleet zit er qua voetbal voor mij flink op. Versleten knie, drukke baan, familie, andere prioriteiten en andere sporten. Maar voetbal is mijn leven en stoppen is zó lastig. Dus ik blijf me er nog steeds aan vastklampen. Voetballen in een 7×7 team 35+ én nog wel in het eerste. Voetbal is zó mooi. Vooral als je met je voetbalmatties nog kampioen wordt en je intens kan genieten van een panna. Koekkoek!! En nog steeds worden er mooie herinneringen gemaakt.
Inmiddels snuffel ik ook wat aan het trainersvak. Kan het niet laten. Samen met Alfred van der Ploeg mag ik de SV Bedum JO19-2 trainen. Prachtig vind ik dat. Probeer de goede dingen die ik van alle trainers die ik heb meegemaakt over te brengen op de boys. Het is toch geweldig om op het veld te mogen staan en met die jonge kerels te mogen trainen.
Vol bewondering kijk ik naar de oefenstof en enthousiasme van andere trainers. Tim Staal, Remy van der Wal, Berry Hoeksema, Stef Klugkist, Christiaan Buist, Jelmer Meinardi en nog vele anderen. Stuk voor stuk vinden zij het spelletje ook prachtig. Ik weet het zeker. Voetbal is gewoon een mooie sport.
Tegenwoordig zoek ik ook wat sporten die iets beter bij mijn fysiek gesteldheid passen. Tennis, wielrennen (volgend jaar de Alpe d’Huez), golf (handicap 54). En daarnaast actief volgen van alle sporten op TV. Voetbal is een prachtige sport maar als je op leeftijd komt zijn andere sporten ook mooi hoor.
Essentie van deze column? Ik weet het niet. Ik wil alleen maar zeggen dat voetbal een prachtige sport is in al haar facetten en dat gun ik iedereen.