Herinneringen ophalen in Delfzijl

Onlangs moest ik nieuwe lenzen hebben, het was even niet Anders. Gelukkig is het bij Hans doorgaans goed toeven dus het was niet iets om tegen op te zien. En zo toog ik tijdens een snikhete Bommen Berend dag al redelijk op tijd naar havenstad Delfzijl. Misschien onbewust ook wel om mijn eigen ontzet te vieren, ik ben immers al weer zo’n 6,6 jaar zelfstandige. En dus trakteerde ik mij maar eens even op een softijsje. Tijdens het likproces ontstond misschien wel het idee voor dit verhaal.

Want ergens heb ik hier al de nodige herinneringen opgebouwd. Dat proces stamt al vanuit mijn laatste Vast-maanden toen ik mij in Delfzijl bij het UWV als potentieel werkloze in ging schrijven. Enige maanden later liep ik weer in het stadje rond, om mij bij diverse uitzendbureaus in te schrijven. Bij een stapte ik tegelijkertijd met oud-collega Dijkhuis binnen, een mooi moment om even wat ervaringen uit te wisselen.

Ik parkeerde mijn Fordje Focus bij de Boegschroef in de haven. Niet meer bij het gemeentehuis want dat leverde mij tijdens een interview met Jan Menninga ooit eens een boete van rond de €100,- op. De Boegschroef is overigens de plek waar vroeger de ondernemende Delfzijlster en aanverwanten aan het netwerken waren tijdens de Open Coffee Club Delfzijl. Hoe zou het met Gerard, Gert, Klaas en Peter zijn? Want deze club is door een steeds lagere opkomst helaas ter ziele gegaan. De Boegschroef was overigens ook de plaats waar ik Harry Houwerzijl mocht interviewen. Boegbeeld van de nu al legendarische Pinksterfeesten waar Delfzijl natuurlijk ook om bekend staat.

Na het parkeerproces besloot ik nog even naar de dijk te gaan. Ik vleide mij neer in het schaduwrijke gras en had een mooi uitzicht op het Eemshotel. Daar waar ik in opdracht van het waterschap Noorderzijlvest nog niet eens zo lang geleden de eigenaar mocht interviewen over zijn prachtig plekkie aan zee. Hij moet door de dijkversterking alle zeilen bijzetten om zijn klandizie te behouden. De man, die in zijn jonge jaren al eens tegen zijn moeder gezegd had dat hij ooit eigenaar van dit markante pand zou worden, moet nog even doorbijten. Het hele versterkingsproces is bijna ten einde.

Ergens aan de andere kant van de dijk ligt de Kustweg. Daar waar broer Henk bovenin een flat woonde toen hij zijn eerste baan in Delfzijl vond. Je hebt daar bovenin een prachtig uitzicht op de haven en het chemiepark. Het park waar ik in 1993 stage zou gaan lopen bij het roemruchte North Refinery. Maar dat wist ik toen nog niet. Al schrijvende word ik weer een herinnering rijker.

Na het softijsje verorberd te hebben, kuierde ik wat verder het stadje in, zo richting de Oude Schans. Verrek, 2Night is er ook nog steeds? Daar ben ik ooit één keer geweest. Een voor mij moeizame avond want ik was de BOB. Hoe mij dat uitgerekend tijdens dit uitstapje is overkomen mag een raadsel heten want dit BOB-proces overkwam mij niet vaak. Ergens is dit ook de enige herinnering die van deze stapavond is blijven hangen. Ik weet zelfs niet eens meer wie mijn passagiers waren…

Afijn, snel terug naar het centrum want ik was nu wel heel ver afgedwaald. Het jammerlijke aan het winkelcentrum in Delfzijl vond ik doorgaans vaak de lege winkelpanden. Die zijn er nu ook nog steeds maar ergens verbeeld ik mij dat het er wel eens meer geweest zijn. De gezellige marktkramen gaven deze middag ook een extra cachet aan het Gronings Ontzet. Maar daar mocht ik mij niet te veel door laten afleiden want het klokje ging nu snel richting vieren. Ik werd dus bij de lenzendokter verwacht.

Die vervolgens ruim de tijd nam om mijn ogen te meten. Gelaten wachtte ik af of ik nog een standje zou krijgen. Ik deed immers al ongeveer een jaar met een setje van zes maandlenzen. Gelukkig ging de beste man daar niet al te diep op in. Last of pijntjes heb ik dan ook niet waardoor ik gewoon op dezelfde voet door kon gaan. Een nieuw setje zou binnenkort bij mij in de brievenbus neerploffen.

Langzaam slenterde ik terug naar mijn auto. Maar ik kon het niet laten om nog een keer een blik over de haven te werpen. Wat een leuk extra uurtje Delfzijl is het toch geworden, bedacht ik mij. De dag zou door een Europese overwinning van Ajax nog mooier worden. Maar dat wist ik toen nog niet. Over een jaartje maar eens weer kijken hoe de vlag er dan bij hangt…..